In Het Nieuwsblad konden we het volgende lezen... "Een tragisch geval van pesterijen werd gistermorgen in de Brugse raadkamer behandeld. ‘Mijn zoon stapte uit het leven omdat hij moe getergd was door een dorpsgenoot', zegt landbouwer Daniël Spanhove." Gevolgd door ...
"Pieter Spanhove, een 22-jarige boerenzoon uit Ruddervoorde, stapte in juli 2010 uit het leven. Volgens zijn vader dreven aanhoudende pesterijen van een 25-jarige dorpsgenoot hem zo ver. De spreekwoordelijke druppel zou de beschuldiging van een diefstal van een pasgeboren kalf geweest zijn. Pieter kon de pesterijen niet meer aan en stapte uit het leven. Wielertoeristen vonden zijn lichaam aan de rand van een bos in Maldegem.
Dieter D., een 27-jarige man uit Ruddervoorde wordt door Daniël Spanhove, Pieter's vader, met de vinger gewezen als schuldige. ‘Die jongen tergde ons al lang', vertelt Daniël Spanhove. ‘Hij bazuinde rond dat mijn zoon een kalf van een andere boer had gestolen. Pieter was afgestudeerd als landmeter en wou zich als zelfstandige in de streek vestigen. We hadden er zelfs al een huis voor gekocht. Maar door die verwijten, zag hij zijn carrière ineen stuiken. Toen hij op een fuif nog maar eens voor ‘kalverdief' werd uitgescholden, zag hij geen andere uitweg meer.'
Pieter kwam over zijn toeren thuis van die fuif. Hij zei dat hij eerst Dieter D. zou vermoorden en daarna uit het leven zou stappen. ‘Hij is hier met een touw en een mes vertrokken', zegt zijn vader. ‘Dat is de laatste keer dat ik hem levend heb gezien.' Pieter trok met het mes naar het huis van D. maar raakte niet binnen. Hij stapte af van zijn plan en hing zichzelf op in Maldegem.
Daniël Spanhove heeft Dieter D. altijd als de directe aanleiding voor de zelfdoding van zijn zoon gezien. In de afscheidsbrief die Pieter schreef, stond niets over de precieze reden. ‘Maar de avond van zijn dood had hij ons zijn beweegredenen duidelijk gezegd', vertelt Daniël.
Toen de zaak aanvankelijk geseponeerd werd, legde de landbouwer een klacht met burgerlijke partijstelling neer. Het onderzoek werd opnieuw geopend en is ondertussen ook afgerond. De Brugse raadkamer behandelde de zaak achter gesloten deuren.
De advocaat van Dieter D., Hugo Dekeyzer, wilde de klacht voor laster en eerroof van tafel vegen. ‘Mijn cliënt is zeker niet de beste vrienden geweest met het slachtoffer', zei hij. ‘Toen dat kalf verdwenen was, heeft hij daar inderdaad enkele opmerkingen over gegeven. Maar ook niet meer dan dat. Wij betreuren wat er is gebeurd, maar het is een brug te ver om dat in de schoenen van mijn cliënt te schuiven.'
Gisteren heeft de raadkamer van Brugge de gehele zaak wél naar de correctionele rechtbank doorverwezen. De aanteigingen zijn: laster, eerroof en onopzetelijke doding."
Nawoord: Ik ben benieuwd wat de uitspraak hiervan zal zijn. Pesten mag niet: noch tussen jongeren, noch onder volwassenen. Maar of dát dé reden is dat iemand zelfmoord pleegt, is voor mij een vraag. En zelfs indien iemand het om die reden doet, is het verantwoord de nieuwe vraag te stellen hoe stabiel of labiel die persoon wel degelijk was.
In elk geval kan - volgens mij - Dieter D. niet verantwoordelijk worden gesteld voor de geestestoestand van de 22-jarige zelfdoder. Sterker zelfs: indien de getuigenis van de vader de waarheid is, kan men zelfs een Pieter aanklagen voor poging van moord. Tenslotte is dit voor mij - achteraf bezien - een duidelijk bewijs dat die jongeman een gevaar was voor zichzelf én voor anderen. Of, ben ik nogmaals verkeerd?
Bovendien weten we niet hoe geloofwaardig de woorden: "In de afscheidsbrief die Pieter schreef, stond niets over de precieze reden. Maar de avond van zijn dood had hij ons zijn beweegredenen duidelijk gezegd...", zijn. Als Dieter D. effectief dé steen des aanstoots was, had er wel iets in dat schrijven gestaan, denk ik.
Zelfdoding is een thema dat me boeit. Ook hoe de media ermee omspringt. Nooit krijgen we het gehele verhaal te lezen en nooit wordt ons gezegd welke signalen de nabestaanden van de persoon verkregen, vooraleer die besloot om uit het leven te stappen.
Toegegeven: ikzelf heb weinig respect voor zelfmoordenaars. Vooral niet indien zijzelf geen respect hebben voor het behoud van hun eigen leven, niet weten hoe ze met de inhoud van hun brein moeten omgaan, en niet hebben geleerd hoe ze met anderen zouden kunnen communiceren.
Wat leren betreft: op school wordt onderwezen, en opvoeding begint thuis. Voor de nabestaanden is het nochtans altijd erg om met zelfdoding geconfronteerd te worden. Vooral daarna, en het gebeurt soms dat ze hun handen in onschuld wassen en de vinger naar anderen wijzen.
Toch doen ook zij er goed aan om even in eigen hart te kijken, in het hoofd aan zelfanalyse te doen, en uit te vinden of ze misschien niet beter op bepaalde signalen hadden kunnen reageren. 't Is maar een idee. In elk geval: elk gevolg kent vele oorzaken, en er klopt iets niet indien men een vinger naar iemand wijst, zonder in te zien dat men dan tegelijkertijd drie vingers naar zichzelf wijst.
Maar nogmaals: indien mensen, tijdens hun leven, met elkaar leerden communiceren, zichzelf beter konden begrijpen, weten hoe mechanisch ze in elkaar steken, zouden beseffen hoe ze door hun brein worden bestuurd, hoe ze onheilzame gedachten kunnen vervangen door heilzamere - enzovoorts, dan konden veel van zulke tragedies misschien worden vermeden. Met de nadruk op het woordje 'misschien' - want ...
... zijn mensen wel degelijk geïnteresseerd om aan die vorm van zelfkennis te doen? En, wie gaat het hen aanleren? Een psycholoog? Een psychiater? Iemand die een weekendcursus 'Zelfkennis' heeft gevolgd, of er enkele boeken heeft over gelezen?... Weet jij het?
We leven weliswaar in een knettergekke wereld - en, zoals de zaken er nu voorstaan - is er nog veel werk aan de winkel en zal het nog eeuwen en eeuwen duren vooraleer we kunnen spreken over gezonde geesten in gezonde lichamen. Laten we ondertussen met de nog levende zielen beginnen..., en - anderzijds - zoals Jezus reeds zei: "De doden door de doden laten begraven."
Voor de eclecticus: Geen enkele waarheid heeft de bedoeling te kwetsen. Wel kan ze kwetsend overkomen, of aldus worden vertaald, indien men er niet rijp voor is.
Denk aan Plato's grot. Het licht doet pijn aan de ogen van al degenen die in duisternis willen blijven leven. Anderen, die open staan de waarheid te kennen en er inzicht door te verwerven, zullen datzelfde licht in alle blijdschap willen ontvangen.
Maar..., in het begin is het wel even wennen, natuurlijk.
Nabericht 17/7/2014: Dankzij Inca (zie: Commentaren onderaan) werden we vandaag op de hoogte gesteld van de uitspraak van de rechtszaak. Samen met zijn advocaat bekijkt de veroordeelde of hij ja dan neen in beroep gaat, waarbij hij natuurlijk het gevaar loopt dat zijn voorwaardelijke straf in een effectieve kan worden omgezet.
Toch vind ik spijtig, laatste druppel of niet, dat mensen - zoals een 22-jarige Pieter - op zo'n jonge leeftijd hun eigen leven ontnemen. In dit geval had, zowel de vader als de zoon, misschien een klacht kunnen neerleggen wegens laster. 'k Weet het niet.
Na het herlezen van: " Pieter kwam over zijn toeren thuis van die fuif. Hij zei dat hij eerst Dieter D. zou vermoorden en daarna uit het leven zou stappen. ‘Hij is hier met een touw en een mes vertrokken', zegt zijn vader. ‘Dat is de laatste keer dat ik hem levend heb gezien.' Pieter trok met het mes naar het huis van D. maar raakte niet binnen. Hij stapte af van zijn plan en hing zichzelf op in Maldegem.
Daniël Spanhove heeft Dieter D. altijd als de directe aanleiding voor de zelfdoding van zijn zoon gezien. In de afscheidsbrief die Pieter schreef, stond niets over de precieze reden. ‘Maar de avond van zijn dood had hij ons zijn beweegredenen duidelijk gezegd', vertelt Daniël," ... vraag ik me nog altijd af waarom - indien hetgeen er staat dé waarheid is - de vader zijn zoon niet tegenhield, bijvoorbeeld.
Maar, een rechter zal wel weten waarom Dieter 6 maanden voorwaardelijk kreeg en een geldboete.