Deepak Chopra ging in debat met zijn 'aartsvijand' Richard Dawkins, die zichzelf 'militant atheïst' noemt - en, na dat debat ontplofte het universum niet.
Ik moet toegeven dat ze allebei interessante punten naar voren brachten, en dat ze allebei elkaar soms verbaal aanvielen en fel reageerden, in plaats van een opbouwend, productief dialoog met elkaar te voeren. Beide mannen irriteerden elkaar, en het was vooral Dawkins die zich irriteerde 'aan de irrationele uitlatingen van Chopra'.
Meermaals klonk het alsof hij zei: "Beste Chopra, ik geef gerust toe dat de wetenschap niet alles kan verklaren. Maar dat geldt voor zoveel andere zaken. Om het in jouw woorden uit te leggen: het is niet omdat we nog geen remedie tegen Aids of kanker hebben gevonden, dat wij ons effectief moeten wenden naar al die alternatieve geneeswijzen."
Wie is 'Moi' ?
Ikzelf ben geen atheïst en dus geen fan van Dawkins, maar ook geen supporter, die deel uitmaakt van de enorm grote Chopra-Club, alhoewel ik al hetgeen wat beide mannen uitdragen respecteer.
Ik ben erg gelovig, maar hecht geen enkel geloof aan de godheden, die gemaakt zijn naar het beeld en gelijkenis van de mens. Wel lees ik graag over het Noorse, Griekse, Romeinse, Joodse, Islamitische, Voodooïstische, Katholieke, Hindoeïstische, en andere gedachtengoed in allerhande mythologische geschriften, en put er zeer veel metaforische ideeën uit. Vooral de Bijbelse parabels spreken me erg aan.
Ik ben erg gelovig en weet dat geen enkele godheid, waarin mensen geloven - zelfs niet de godheden van de Pygmeeën, of die van de Kayapo-indianen - daadwerkelijk bestaan. God kan zelfs niet bestaan, gewoonweg omdat geen elke vorm van 'bestaan' oneindigheid kan inhouden, en - vroeg of laat gedoemd is om 'niet meer te bestaan'. Alles dat 'bestaat', moet ooit eens verdwijnen én getransformeerd worden, gewoonweg omdat in het gehele universum geen greintje energie verloren gaat. Ik ga hier nu niet dieper op in, maar om die reden zal ik eerder over 'het goddelijke' spreken, of schrijven, dan over een god. Terug naar Deepak Chopra versus Richard Dawkins...
Waarover ging het debat?
Welnu, het ging over zaken waar geen mens op deze planeet Aarde iets van afweet. Met andere woorden: we konden luisteren naar de meningen en geloofsovertuigingen van beide heren; overtuigingen, die dus niet op 'echt weten' zijn gebaseerd.
Ja, naar hun geloofsovertuiging - want, indien je - net als Dawkins - niet in een god gelooft, is dat eveneens een geloofsovertuiging. Zo heb je nu eenmaal mensen die in 'Niets' geloven, in een 'Niet Iets'.
Als ik het Engelse 'Nothing' aanruk, begrijp je misschien beter het metafysische 'No Thing'. Wat het 'No Thing' - als het geen 'Thing', of 'Iets', is - dan wél zou kunnen 'zijn', kan ik ook nu niet dieper op ingaan. In wezen is het een spel met woorden, plus iets meer. Woorden dienen nu eenmaal om dingen te benoemen, doch kunnen onmogelijk zaken beschrijven waarvoor geen woorden kunnen bestaan. Ik heb het dus over het 'onbestaande' trachten te benoemen. Zoals een god, bijvoorbeeld, die onmogelijk kan 'bestaan' in de ware betekenis van het woord, tenzij in geschriften en verbeeldingswerelden.
Neem dus Jezus' woorden "Ik ben de Alfa en de Omega" - "Ik ben het Begin en het Einde' dan ook letterlijk. Die Jezus is dood, en daardoor is zijn leer dood. De kunst bestaat er dus uit om er zélf terug leven in te blazen. Maar, wie is er zo christelijk? Juist! Ik ben aan het afdwalen, en nodig je uit te luisteren naar de twee personen, die denken dat ze over alles en nog wat veel meer afweten, maar niet in staat zijn de dingen met elkaar te verzoenen.
De ene stond als het ware aan de oever van een onzichtbare rivier. De andere aan de overzijde. Beiden trachtten het hier-en-nu moment van het voorbijvliedende 'water' met een eigen jargon te beschrijven, en vroegen zich op het laatste af waarom ze elkaar niet begrepen. Nog sterker: de ene liet duidelijk horen, dat ze er goed aan deden om elkaar nooit meer te ontmoeten.
Ik Ben die Ben
Ook deze woorden mag je letterlijk nemen, omdat die verwijzen naar een toestand van 'Zijn'. Jijzelf, bijvoorbeeld, leidt, of lijdt, een bestaan, hetgeen betekent, dat je stoffelijke en dus vergankelijk bent. Indien je, net als een Jezus, in staat zou zijn om naast jouw stoffelijke lichaam een 'Zijn' in jezelf te verwerven, dan blijft jouw lichaam stof en zal het tot datzelfde stof vergaan, maar jouw 'Zijn' zal langer blijven voortbestaan, omdat het onstoffelijk is en niet tot deze aardse wereld behoort.
Dat 'Zijn', of noem het 'Ziel', kan dus niet met onze gewone stoffelijk zintuigen worden waargenomen, maar je kunt het wél gewaar worden, enkel en alleen nadat jouw onderbewustzijn jouw 'bewustzijn' is geworden.
Zoals gewoonlijk hoef je hiervan geen woord te geloven. Bovendien ben je niets met dat geloof, net als met eender welk ander geloof - want, schreef ik reeds meermaals: geen enkel geloof is een echt weten. Geloven dat het volgende week gaat sneeuwen, is geen echt weten, net zoals in het bestaan van de een of andere godheid geloven.
Toen de paus gisteren de Filipijnse dorpen bezocht, waar een orkaan een 7.000-tal mensen doodde, zei hij dat hij met die mensen meevoelde, maar geen woorden had voor hetgeen er was gebeurd. Daarom zei hij: "Maar Hij hierboven heeft wel de juiste woorden...", en de kletsnatte mensen stonden daar in de regen met beteuterde gezichten en dromerige ogen naar hem te staren.
Ikzelf, eclecticus zijnde, neem altijd het beste uit eender welke visie of wereld, en raad jou zelfs hetzelfde aan, tenzij je je op een koppige manier vasthoudt aan jouw 'waarheden'. Maar wees gerust: niet 'jijzelf', maar de inhoud van jouw brein, gekoppeld aan jouw aangeboren geaardheid, zijn de schuldigen daarvan. Ooit de vraag gesteld: "Wie ben ik?"...?
Hieronder vind je twee videoclips: de ene is een kort stukje uit de tweede. Een soort van 'voorgerechtje'. De introductie van de volledige videoclip is in het Spaans, maar het debat dat tussen de twee betweters plaatsgrijpt, is wel degelijk in het Engels. Ikzelf heb ervan genoten. Jij misschien dus ook.
Indien je alles hebt gevolgd... Dit is wat Freeman wél vertelde:
“It is remarkable that mind enters into our awareness of nature on two separate levels. At the highest level, the level of human consciousness, our minds are somehow directly aware of the complicated flow of electrical and chemical patterns in our brains. At the lowest level, the level of single atoms and electrons, the mind of an observer is again involved in the description of events. Between lies the level of molecular biology, where mechanical models are adequate and mind appears to be irrelevant. But I, as a physicist, cannot help suspecting that there is a logical connection between the two ways in which mind appears in my universe. I cannot help thinking that our awareness of our own brains has something to do with the process which we call "observation" in atomic physics. That is to say, I think our consciousness is not just a passive epiphenomenon carried along by the chemical events in our brains, but is an active agent forcing the molecular complexes to make choices between one quantum state and another. In other words, mind is already inherent in every electron, and the processes of human consciousness differ only in degree but not in kind from the processes of choice between quantum states which we call "chance" when they are made by electrons.”
Does God Have a Future? - by Deepak Chopra - Heeft God een toekomst?
