Mensen kunnen zichzelf zeer vele dingen wijsmaken. De ene gelooft in dit, de andere in dat, en Hindoes, bijvoorbeeld, geloven dat koeien heilige dieren zijn. In wezen is het zeer moeilijk een lijn te trekken tussen geloof en bijgeloof, en om die reden schakel ik ze meestal aan elkaar gelijk. Natuurlijk hoeven we het geloof van iemand niet af te nemen, maar dit sluit niet uit dat we het in twijfel mogen trekken.
Hoe intelligent mensen ook kunnen zijn, of zich kunnen voordoen: hun bewustzijnsniveau zweeft dagdagelijks tussen de slaap-, (dag)droom- en verbeeldingswerelden, enerzijds, en datgene wat ze de wakende toestand noemen, anderzijds. Het menselijke brein staat dan ook open voor eender welke suggestie die ietwat logisch klinkt, of op een geloofwaardige manier wordt verkondigd. Denk aan tv-reclame, bijvoorbeeld. Maar, laten we even naar India trekken waar ze zowel koeienstront als koeienurine verheerlijken.
Zo schreef ik reeds eerder dat er zeer vele wierookstokjes, die uit India onze gewesten worden ingevoerd, koeiendrek bevatten. Maar, naar het schijnt is koeienpis eveneens iets dat je niet zomaar hoeft weg te werpen.
Geen placebo, misschien, wel plasebo
Hindoes uit de Noord-Indiase stad Agra geloven steevast dat verse urine van koeien uitzonderlijk geneeskrachtige kwaliteiten heeft. Ze zijn ervan overtuigd dat het drinken ervan je van haast elke ziekte verlost.
De ultra-orthodoxe 42-jarige hindoe Jairam Singhal uit de Noord-Indiase stad Agra drinkt de laatste 10 jaren van zijn leven urine van koeien, elke dag. Zijn geloofsovertuiging bestaat er uit dat het een hoop van aandoeningen geneest, waaronder diabetes en kanker, en dus het beste medicijn dat er in deze wereld bestaat.
Nu is hij van plan om de urine van al zijn koeien op te vangen terwijl ze aan het plassen zijn, het te steriliseren, te bottelen en te verkopen. Maar, niet elke koeienurine heeft geneeskrachtige kwaliteiten. De koe moet nog maagd zijn, en dus nog nooit hebben gekalfd.
Koeienurine werd eeuwen geleden ook al gebruikt als geneesmiddel binnen het hindoeïsme, maar duikt de laatste jaren weer meer en meer op. Hindoes drinken het goedje niet alleen puur, ze verwerken het ook in oogdruppels, tandpasta, zeep, medicijnen voor de maag, en veel meer.
Ramesh Gupta, een Hindoe priester, beweert dat er in deze wereld slechts twee zaken heel zuiver zijn, namelijk: het water uit de Ganges en de urine van de heilige moeder koe. Beide zijn, volgens hem, een goddelijk geschenk.
Als je in India woont, is urine drinken misschien geen slechte zaak. Vooral, als je weet hoe groot er de armoede is en de urine een goedkoop 'geneesmiddel'. Toch ben ik ervan overtuigd dat de een of andere ayurveda aanhanger het goedje één dezer jaren naar hier importeert.
Nu dat we het toch over urine hebben...
Neem urinetherapie, bijvoorbeeld, ook urotherapie genoemd, zijnde: het op regelmatige basis drinken van de eigen urine met het oog op genezing van kwalen en ziekten. Het is een therapie waarvan de werkzaamheid niet wetenschappelijk is aangetoond.
Urinetherapie is, naar het schijnt, een oud Chinees en een oud Indiaas Ayurvedisch gebruik, die eveneens een groot aantal gezondheidsvoordelen claimt, zoals voor het genezen van kanker. Urine is weliswaar niet giftig, maar wel een afvalstof.
Volgens de Ayurveda wordt urine verondersteld duizenden biochemische mengsels te hebben, waarvan slechts een 200 zijn bestudeerd. Toch beweren zij dat die allemaal een ongelofelijke reeks belangrijke voedingsstoffen, enzymen, hormonen, natuurlijke antistoffen en immune verdedigingsagenten bevat.
Wetenschappelijk gezien, is daarvan nog niets bewezen - maar, na bewerking - zoals bijvoorbeeld toegepast op het International Space Station - is het mogelijk om drinkbaar water te verkrijgen uit urine.
Over urine kunnen we op Wikipedia, onder andere, nog het volgende lezen:
In principe hoort er vrijwel geen eiwit in de urine voor te komen. Er zijn gevallen waarbij een kleine hoeveelheid eiwit in urine aanwezig kan zijn, bijvoorbeeld: na zware inspanning, infectie of medicijngebruik. Als uit de test blijkt dat veel eiwit in de urine aanwezig is, dan wordt de test herhaald. In dit geval is er sprake van nierschade waardoor de nieren niet goed kunnen functioneren.
In de urine kan onder andere albumine en creatinine gevonden worden. Vrijwel iedereen scheidt albumine in de urine uit, maar in de verschillende mate. Als dat minder is dan 20 mg/L dan is dat normaal. Van 20–200 mg/L wordt microalbuminurie genoemd en dat geeft verhoogd risico op hart en vaatziektes, veneuze trombose, nierfalen en dood. Als het nog meer is, nl >200 mg/L dan wordt dit macroalbuminurie genoemd. Macroalbuminurie verhoogt het risico op de eerder genoemde ziektes nog meer.
Normaal is de urine van de mens helder en geel van kleur, maar kan echter ook van kleur veranderen door bepaalde ziektes of aandoeningen. Urine bevat, naast water, in water oplosbare afvalstoffen, vooral ureum en anorganische zouten. Urobiline en porfyrine zorgen voor de gele kleur. Een afwijkende samenstelling van urine kan een indicatie zijn voor ziekte, zwangerschap en dopinggebruik. Bij ziekte bevat urine soms bestanddelen die er normaliter niet in zitten of komen de gangbare afvalstoffen in andere concentraties voor.
Hieronder worden aantal veel voorkomende kleurafwijkingen in de urine besproken. Doorgaans is de kleur van urine in de ochtend donkerder van kleur omdat de nieren dan weinig water uitscheiden. Donkergele urine kan soms echter ook wijzen op de ziekte geelzucht.
- Een bruinrode kleur kan komen door ontstekingen in de lever. Urobiline is de veroorzaker van deze bruinrode kleur van de urine. Urobiline is een bruine galkleurstof die door de darm aan de lever wordt afgegeven. De hoeveelheid urobiline in het bloed kan stijgen bij leverontstekingen. Dit komt doordat de urobiline niet meer kan worden verwerkt en door de nieren weer uitgescheiden wordt. Ook als er bloed in de urine zit (hematurie, hemoglobinurie) kan deze rose tot bruinrood tot dieprood kleuren.
- Donkerbruine urine kan ontstaan door een afsluiting van de galweg. Dit is een blokkade in het galafvoerkanaal. Een verhoogd bilirubine gehalte in het bloed is de veroorzaker van deze donkerbruine urine kleur. Bilirubine is een roodbruine kleurstof van gal die voornamelijk in de milt gevormd wordt.
- Als urine donkerbruin van kleur is en bovendien naar ontlasting riekt dan zal dit komen doordat er een fistel is, een verbinding tussen de urinebuis en de endeldarm. Hierdoor kan de feces in de urine terechtkomen en omgekeerd. Deze verbinding wordt veroorzaakt door een verwonding of infectie van de urethra en het rectum.
- Troebelheid van de urine kan duiden op verscheidene kwalen. Meestal is het onschuldig en ontstaat door het ontstaan van een neerslag van onoplosbare zouten bij afkoelen. Het kan echter ook verwijzen op pyurie. Dit betekent dat er zich witte bloedcellen in de urine bevinden. Het kan dan duiden op een infectie van de urinewegen. Blaasontsteking is hiervan een voorbeeld.
Een andere aandoening waar schuimende of troebele urine naar kan verwijzen, is de glomerulonefritis. Dit is een aandoening van de nierfilters, waarbij de filtereenheden van de nier ontstoken zijn. Hierdoor verliezen de nieren hun normale functies. Bovendien lekken de bloedcellen en grote eiwitmoleculen via de nierfilters naar de urine, die normaal gesproken in het bloed zouden moeten blijven.