Een Zuid-Afrikaanse rechtbank heeft, in navolging van de bestaande wetgeving, een uitspraak gedaan waarin nogmaals bevestigd wordt dat anale penetratie geen strafbaar feit is.
Een zekere Fanuel Sitakeni Masiya, 44 jaar, werd vorig jaar voor de rechtbank gedaagd omdat hij het jaar daarvoor een 9-jarig meisje anaal had gepenetreerd. Op basis van de toen nog bestaande wetgeving werd hij vrijgesproken. Wel omschreef de rechter zijn daad als 'immoreel en onrechtvaardig', maar het woordje 'verkrachting' was enkel en alleen van toepassing als het om een vaginale penetratie ging. Moest Masiya vandaag de dag voor de rechter verschijnen, dan zou de uitslag van de rechtbank er totaal anders uitzien, want ...
... sedert deze maand werd die oude wetgeving aangepast. Meisjes en vrouwen kunnen nu wél verkracht worden, zowel vaginaal als anaal. Maar in een andere zaak weigerde een rechter uit Johannesburg een ongewilde anale penetratie te aanvaarden als een verkrachting, omdat een man er het slachtoffer van was. Hij voegde er aan toe, dat dit een zaak was van de wetgevende macht en niet van de rechtbank. Weet, dat in Zuid-Afrika veel jongens het slachtoffer zijn van seksuele aanranding. Een recente studie, gebaseerd in het interviewen van 283.000 Zuid-Afrikaanse kinderen, toonde duidelijk aan dat evenveel jongens seksueel worden misbruikt als meisjes. Tevens waren de helft van de jongens én de helft van de meisjes ooit het slachtoffer hiervan geweest.
De rechter Pius Langa van het Hoger Gerechtshof van Pretoria bevestigde onlangs nog dat de nieuwe definitie van het woordje 'verkrachting' enkel kan gebruikt worden als er een vrouw in wordt betrokken. Wat mannen betreft, zei hij, zal vanaf nu de term 'onzedelijke aanranding' worden gebruikt. De straffen - in het geval dat er over een straf wordt gesproken - zullen dan ook totaal verschillend zijn.
Naar het schijnt is er eveneens een onzichtbare, onderliggende reden voor deze vorm van denken. In twee provincies, namelijk in Gauteng en KwaZulu-Natal, worden homofielen in verschillende hospitalen niet geholpen. Ze worden gewoonweg geweigerd. Om deze reden zeggen 16% van de homofielen openlijk dat ze uit eigen beweging geen moeite doen om een hospitaal te bezoeken.
De Nationale Werkgroep van Seksuele Misdrijven schat dat 42,7% van de 50.000 verkrachtingen die aan de politie vorig jaar werden gerapporteerd kinderen bij betrokken waren. Daarbij heeft men een sterk vermoeden dat er veel meer verkrachtingen zijn geweest, verkrachtingen die nooit werden aangegeven. Sommige rapporten spreken zelfs over 600.000 vrouwen per jaar, gebaseerd op het cijfer 119 op elke 100.000. En, zoals we reeds schreven: 'verkrachting' is een daad tussen een man of jongen uitgevoerd tegenover een vrouw of een meisje. Met andere woorden: in deze cijfers zijn jongens of mannen, die verkracht zijn geweest, niet inbegrepen.
De cijfers zijn choquerend: in Zuid-Afrika wordt er vandaag de dag elke 26 seconden iemand verkracht. Het plaatselijke (bij)geloof dat in de jaren '60 tijdens het uitbreken van de eerste ernstige syfilisgevallen is ontstaan, aangewakkerd door de Aidsepidemie, heeft zich over de jaren in het onderbewustzijn van elke Zuid-Afrikaan diep ingenesteld. Als je een venerische ziekte hebt, zijn er twee mogelijkheden: ofwel ga je dood, of wel genees je. Genezen? Hoe? Wel zegt het bijgeloof: als je seks hebt met een maagd, dan zul je genezen. Vrouwen, maar vooral zeer jonge meisjes én baby's zijn hier het slachtoffer van, want zij bezitten 'de magische genezingskrachten'.
En cijfers vertellen ons nog veel meer. Zuid-Afrika ervaart momenteel de ernstigste Aidsepidemie in onze wereld. Op het einde van 2005 waren er al 5 ½ miljoen HIV-gevallen en bijna 1.000 mensen stierven er aan Aids, elke dag. Scholen hebben van de dag van de dag een zwaar gebrek aan onderwijzers. Cijfers uit 2006 vertellen ons dat 21% van het onderwijzend personeel met een HIV-virus leeft.
Aan al die verkrachtingen moet iets gedaan worden, en Sonnet Ehlers denkt het antwoord te hebben gevonden. Ze is namelijk de uitvindster van 'Rapex', een vrouwelijke condoom, dat verkocht wordt als de 'anti-verkrachtingscondoom', dat de vrouw in haar vagina kan inbrengen, net als een tampon. Weerhaakjes, aan weerszijden van de binnenkant van het kokertje, boren zich onverbiddelijk bij het penetreren in de penis van de man. Ehlers kwam op het idee tijdens een meeting, georganiseerd door vrouwen, die ooit werden verkracht. Eén van hen zei: 'Als ik toen maar eens tanden in mijn vagina had'...
'De pijn die volgt is onbeschrijflijk", aldus de uitvindster, 'het is een vaginale landmijn. Het is een middeleeuws instrument voor een middeleeuwse daad. De dader zal zich niet meer om het slachtoffer bekommeren als hij de Rapex voelt". Bovendien kan de Rapex alleen operatief verwijderd worden, wat betekent dat de man ook geklist kan worden. Het condoom beschermt de vrouw bovendien nog eens tegen ongewenste zwangerschap en tegen geslachtziekten.
In de Rapex zijn 25 naaldscherpe weerhaken verwerkt. Het wordt voor 1 Rand verkocht, ongeveer dezelfde prijs als voor een condoom.
Natuurlijk zijn ook hier de meningen weeral verdeeld. Voor elke plus is er een min, en omgekeerd. Het Zuid-Afrikaanse Crisiscentrum voor Vrouwen is van mening dat de Rapex geen oplossing is. Zij vindt dat het instrument de kans op geweld op vrouwen vergroot. Ehlers denkt er anders over. Ze vindt echter dat het toestel de vrouw enkele seconden de tijd geeft om te ontsnappen terwijl de verkrachter nog pijn heeft.
Wat is jouw mening hierover?...
Nota: Afbeeldingen én talrijke artikelen uit 2007 werden in januari 2020 verwijderd, omdat ze verouderd waren en teveel schijfruimte in beslag namen...