Bijna dood ervaringen (BDE) - door Julien Hendrickx

Leven is een eigenschap van het 'NU', van het 'Zijn', en niet van het lichaam of iets nà de dood van het lichaam. Het 'zijn' is altijd en ononderbroken aanwezig als het 'NU', en is niet iets van daarvoor of daarna. De mens slaapt, ook als hij denkt dat hij wakker is. Als zijn fysieke lichaam actief is, dan denkt hij dat hij wakker is, maar het lichaam is een instrument en dit kan dus nooit slapen of wakker zijn. Het is het 'zijn' van de mens dat slaapt en moet wakker worden. Dit is de ziel die in een bekend sprookje wordt vertaald als 'De schone slaapster' die moet gewekt worden door de prins, die symbool staat voor 'de wil' die alle gevaren (de instinctieve blinde krachten van de natuur) trotseert om dit doel te verwezenlijken. (NB: In werkelijkheid slaapt de ziel niet, noch moet zij verlost worden. Dit soort taal wordt gebruikt als een tijdelijke ladder tot door ervaring deze woorden overbodig zijn en hun betekenis verliezen. We zeggen ook dat de zon wordt bedekt door wolken, maar dat is alleen zo vanuit ons onooglijke kleine aardse perspectief. Voor de zon zelf bestaan wolken niet eens en lijkt de aarde op die afstand op een ster die geen eigen licht heeft maar het licht van de zon weerkaatst. Een gelijkaardige vergelijking kun je maken tussen het ware 'zijn' en je persoonlijkheid.)

Als Jezus vraagt aan zijn apostelen om met Hem te waken en ze daarna in slaap vindt, dan wil dat niet zeggen dat zijn apostelen werkelijk sliepen. Neen, zij waren niet in staat de bewustzijnstoestand aan te houden die hen scheidde van hun fysieke lichaam. Ze vielen in slaap of terug in de normale bewustzijnstoestand die de gewone mens 'eigen' is als hij wakker is. In Genesis staat dat God de mens (Adam) in een diepe slaap bracht. Nergens staat er dat God hem terug wakker maakte. Dat moet hij zelf doen! Maar hoeveel mensen zullen deze zin in verband brengen met wat hier summier is naar voren gebracht? Hij is er ten onrechte zeker van dat hij in zijn waaktoestand wakker is, dat hij zelfbewust is en vrij. Deze onwetendheid noemt men slaap omdat men in zijn verbeelding de rotsvaste overtuiging heeft - zelfs zo vast dat men het niet ziet als een overtuiging maar als een feit - dat men deze eigenschappen al bezit. Men ziet zijn eigen verbeelding niet eens, net zomin als men in de droom zelf weet dat men droomt. Je kunt het vergelijken met een droom waarin je jezelf te goed doet aan allerlei lekkers. In de droom zelf denk je dat je echt aan het schransen bent, maar als je wakker wordt dan weet je dat je droomde en dat deze droom je maag niet zal vullen. Vele mensen dragen een subtiel gevoel van onbehagen mee dat hen zegt dat in het fysieke leven geen werkelijke bevrediging of duurzame vrede is te vinden. Men weet dit innerlijk, want men wordt er alle dagen via de media mee geconfronteerd, of in zijn eigen directe omgeving, of in het eigen gezin en - soms '€“ zelfs bij zichzelf. Maar ze zullen zelden vermoeden dat dit onbehagen een gevoel is dat hen er wil op attent maken dat ze slapen. Men ziet wel het onbegrijpelijke, pijnlijke en soms hilarische in het gedrag van zijn medemens, maar herkent het niet in zichzelf. Men is met zijn eigen gevoelens, gedachten en lichaam geïdentificeerd. Of met de woorden van Jezus: "Men ziet wel de splinter in de ogen van de ander, maar niet de balk in eigen ogen." Dat is dromen op klaarlichte dag en dus slaapt je. Werkelijk ontwaken doe je niet na de dood, dat moet je NU trachten te realiseren. Sterven doe je NU, niet later!

In de mens zijn verschillende centra werkzaam. Hij beschikt onder andere over:

Deze centra kunnen onafhankelijk van elkaar functioneren. Zo zijn, bijvoorbeeld, in de droom het 'Sekscentrum' en een deel van het 'Bewegingscentrum' uitgeschakeld, want het lichaam is passief. Afhankelijk van het type mens kunnen er meer of mindere delen van de andere centra zijn in- of uitgeschakeld. Zo krijgen sommige kunstenaars en wetenschappers inspiratie van bepaalde delen van bepaalde centra tijdens het dromen, delen of centra waarnaar de weg bij anderen is onderbroken of zich in slechte staat bevind.

In de diepe droomloze slaap zijn alle centra verbroken. Hierdoor wordt er geen enkele ervaring uitgewisseld en is er geen vergelijk mogelijk waardoor men zich van deze toestand niets kan herinneren. Dat betekend dat bij een BDE de verbinding tussen bepaalde centra niet is verbroken en dat deze ervaring dus zelfs de toestand van de diepe droomloze slaap niet benadert. Een BDE ligt dus wat het ervaringsniveau betreft, zelfs nog vòòr de diepe droomloze slaap, laat dus staan dat het iets zou te maken hebben met een werkelijke 'doodservaring'. Qua ervaring ligt de diepe droomloze slaap dichter bij de dood dan een BDE, daarom noemt men deze soms 'de kleine dood'. Dit zou tot nadenken moeten stemmen.

Als men deze toestand steeds bewust op de achtergrond van zijn waak- of droomtoestand kan laten aanwezig zijn, dan is men werkelijk ontwaakt en moet men niet wachten tot na de dood om eeuwige vrede en gelukzaligheid te vinden, want in de diepe droomloze slaap is deze toestand continue aanwezig. Daarom geeft een gezond mens zich graag over aan de slaap en is iemand bij wie dit vermogen is gestoord, prikkelbaar, moe en allesbehalve gelukkig. De diepe droomloze slaap is het onuitputtelijke reservoir om onze lege batterijen op te laden.