Hiernamaals

Het hiernamaals is een voorstelling van een leven na de dood dat deel uitmaakt van mensen die in een leven na dit leven geloven. Dit kan een hemel zijn, maar wordt - afhankelijk van de cultuur - ook anders benoemd en uitgebeeld.

In plaats van een hemel is er bijvoorbeeld soms sprake van een 'overzijde' van een grensrivier tussen leven en dood. Bij de Noord-Germanen is dat Gjöll, bij de Grieken Acheron, Cocytus of Styx. Daarenboven zijn er nog andere culturen die zich het dodenrijk voorstellen als door een rivier afgescheiden van het rijk der levenden. Na het voltrekken van bepaalde dodenceremonieën kan men dan oversteken in een veerboot, waarbij de veerman - zoals een Cheiron, een munt wordt gegeven. Mensen die hieraan geloof hechten, plaatsen dan ook een muntsuk in de mond van de overledene, bijvoorbeeld.

In sommige culturen komt geloof voor dat de mens meer dan één ziel heeft. Voorbeelden zijn Egypte en het oude China. Daar heerste de opvatting dat een van de zielen in of bij het graf bleef om offers te ontvangen, terwijl de andere ziel een land in het hiernamaals moest bezoeken. Houd er evenwel wél rekening mee dat Boeddha de mens dan weer zag als een zielloze entiteit.

Als er een geloof in wedergeboorte bestaat is die plaats voor sommigen slechts een wachtruimte, waar de ziel vertoeft alvorens herboren of gereïncarneerd te worden. Maar in India gelooft men dan ook dat de mens in een dier of insect kan herboren worden. Anders gezegd: voor die gelovigen is reïncarnatie dan ook geen zegen.

Onder meer in openbaringsgodsdiensten vindt er in dat hiernamaals een gericht plaats met een ethische grondslag, waarbij het hart gewogen wordt en het voorbije leven geëvalueerd wordt, zoals in het Oude Egypte, bijvoorbeeld. De ziel, dat toen in het lichaam verbleef en via het hart misschien werd bezwaard, wordt dan gevonnist in een soort van goddelijke rechtspraak. Indien het hart zwaarder woog dan een pluim, dan mocht die ziel niet naar het hiernamaals overgaan en werd het door een monsterachtig uitziend dier ter plaatse verzwolgen.

Uit de oudheid zijn een aantal verhalen bekend van straffen die boosdoeners moesten ondergaan, zoals bijvoorbeeld de tantaluskwelling, sisyfusarbeid en 'het vat der Danaïden vullen. De katholieke geloofsleer kent het vagevuur, of purgatorium, waar zielen gereinigd worden van hun zonden.

Een andere voorstelling van het hiernamaals is 'Eilanden der zaligen', opgevat als een soort aards paradijs. Zo verhaalde het Soemerische Gilgamesj-epos over het eilandenrijk Dilmoen waar de 'Noach' van de zondvloed heengebracht was.

Ook Romeinen kenden een vergelijkbare plaats voor eeuwige rust, namelijk: de Elysische velden.

In het Oude Griekenland sprak men over de 'gelukzalige eilanden'. Deze zouden zich bevinden in de westelijke oceaan en gelijkgesteld worden met het Elyseum waar enkel en alleen de uitverkorenen na hun dood verbleven.

Ook Keltische mythen verhalen over paradijselijke fabellanden in de 'westelijke zee', verwijzend naar de Atlantische Oceaan. Deze voorstellingen zouden later in christelijke verhalen worden opgenomen, zoals de legende van Sint Brandaan, van wie verteld werd dat hij deze eilanden bezocht zou hebben.

Van rode indianen wordt gezegd dat zij na hun dood naar de ‘eeuwige jachtvelden’ geloofden te gaan.

Kortom: over het hiernamaals bestaan verscheidene definities, hypotheses, afbeeldingen en verklaringen, maar er is geen mens op deze planeet Aarde die er écht iets over afweet.

Bron: Wikipedia - et cetera

Organisaties gespecialiseerd in hiernamaals

• Vind nog meer organisaties gespecialiseerd in hiernamaals op Zoek&Vind.
• Jouw organisatie er nog niet tussen? Voeg ze toe op Zoek&Vind!