'Rouwen olifanten?', is een vraag, omdat wij, mensen, de neiging hebben om menselijke capaciteiten op dieren te projecteren. In dit geval gaat het om olifanten, die - naar men beweert - om een overleden kompaan 'rouwden'. Auteurs, die onze emoties trachtten te bespelen, maakten melding van 'hartontroerende beelden'.
Natuurlijk kunnen we nooit met zekerheid aan de weet komen wat er in die momenten in de breinen en lichamen van die kollossale beesten afspelen, noch kunnen we zeggen dat ze zich voor 100% bewust zijn van het verschil tussen slaap, enerzijds, en eeuwige slaap, anderzijds. Toch heb ik het vermoeden dat ze het verschil tussen een lichaam, waarin nog leven kan worden aangetroffen, en een lichaam, waaruit het voor eeuwig en altijd is verdwenen, kunnen ruiken, gewaarworden of aanvoelen.
In onderstaande videoclip staan olifanten - te treuren (?) - bij een dier, dat door parkwachters in het Chobe National Park van Botswana werd ingeslapen; dit, nadat het zijn poot had gebroken. De buikwand was reeds door hongerige hyena’s en jakhalzen opengereten, en het binnenste gedeeltelijk opgegeten toen de groep olifanten het lijk vond.
De beelden tonen een kudde olifanten, die over de mannelijke olifant tijdelijk de wacht hielden, terwijl één van hen met zijn slurf op een zachte manier het karkas aanraakte, aftastte, en de reuk ervan opsnoof, alsof het naar iets zocht.
In het verleden hebben we al meerdere soortgelijke taferelen gezien, waarbij een olifant meestal met zijn slurf het gevallen lichaam port om op te staan; een iets, dat hier niet is gebeurd. Ik bedoel: op de beelden die we te zien krijgen. Maar dat porren kan wel iets eerder hebben plaatsgegrepen. We weten het dus niet.
Rouwen olifanten?
De vrouwelijke olifant in onderstaande videoclip was al enkele weken geleden op 55-jarige leeftijd overleden, half opgegeten, en toch bleef een kudde olifanten er een tijdlang rondhangen. Vroeger maakte ze zelfs geen deel van die kudde uit.
Bekijk het filmpje en vraag jezelf af waarom olifanten een dood lichaam zo nauwgezet betastend onderzoeken, en waarom ze er gewoonweg zo lang blijven staan. Ook de persoon, die de beelden opnam, gaf eerlijk toe dat ze de vraag 'rouwen olifanten' niet kon beantwoorden, maar één ding was voor haar een zekerheid, namelijk: dat olifanten interesse tonen in de dood.
Volgens mij is er geen enkele vorm van rouwen gemoeid, wel een instinctief aanvoelen van iets dat ze aan de weet wensen te komen. Over wat het precies gaat, hebben we het raden naar. Eigenlijk zouden we op een instinctieve manier moeten kunnen denken, ons in het verre verleden verplaatsen, in het lichaam van een mammoet terechtkomen, om bewust te ervaren welke informaties worden opgenomen om, bijvoorbeeld, nadien aan het nageslacht door te geven, door het inmiddels in het instinctieve geheugen op te slaan.
Wat gaat er in het brein van een olifant zoal om?
Toch lijkt er alles op dat olifanten wel degelijk tranen kunnen wenen. In onderstaand filmpje weent een baby olifant nadat het door haar moeder voortdurend werd geschopt en gestampt, alsof het verstoten werd. Naar het schijnt duurde dat wenen 5 uren lang.
Was het olifantje echt aan het wenen, denk je? Of, had de moeder het oog verwond, en het daardoor traande?...