Wat is bewustzijn? Geen mens die daarop een antwoord op weet. Anderzijds zullen 1.000 filosofen en wetenschappers er 1.000 verschillende antwoorden, theorieën, of filosofiën op kunnen geven.
Vooraleer ik daarop de 1.001-ste theorie weergeef; dit dankzij gebruikmaking van enkele metaforen, moet je in in de eerste plaats in staat zijn om mijn tekst over menstypen voor 100% te kunnen begrijpen. Niet voor 99% dus.
Je moet weten, dat bepaalde menstypen over een hogere vorm van bewustzijn kunnen beschikken dan de gewone sterveling. Ik spreek nu waarschijnlijk over 0,01% van de mensheid. Maar, zelfs 0,01% van 7 miljard aardbewoners geeft ons nog altijd een groot getal, té groot zelfs. Reken het maar eens voor jezelf uit. Daarom vermeldde ik het woordje 'waarschijnlijk', omdat het percentage veel kleiner kan, of zal zijn. En, omdat we ook dit niet met alle zekerheid kunnen bepalen, moeten we voortgaan op de zaken die we wél kunnen 'weten'; rekening houdende, dat er een weten is van menstype-1, menstype-2, enzovoorts.
Een Jezus, bijvoorbeeld, richtte zich enkel en alleen tot menstypen-1, -2, en -3, die in zichzelf de aangeboren eigenschap bezaten om tot een hoger type uit te groeien. Om die reden omringde hij zich met slechts 12 leerlingen, en niet met 120, 1.200, 12.000, en zo meer. Tevens was de kans groot, dat er ook in die tijd weinig mensen rondliepen met die aangeboren gave, of mogelijkheid. Het is niet voor niets dat hij zei: "Laat de doden de doden begraven".
Op de vraag "Wat is bewustzijn?" moeten we in de eerste plaats weten over welk niveau van bewustzijn we het hebben. Hebben we het over het bewustzijn van menstypen-1, -2, en -3? Of, over het bewustzijn van menstype-5, -6, of -7?
Neem de zaak 'Terri Schiavo', bijvoorbeeld. Op wikipedia en op andere plaatsen van het internet lezen we daarover het volgende...
De Amerikaanse Terri Schiavo (3 december 1963 - 31 maart 2005) was een comapatiënte, die in maart 2005 het wereldnieuws haalde door de controverse rondom het staken van haar kunstmatige voeding. We hebben het dus over versterving, niet te verwarren met euthanasie.
Ze geraakte betrokken in een auto-ongeval, waarbij delen van haar hersenen werden verpletterd. In de vijf daaropvolgende maanden kon ze haar ogen openen, maar reageerde niet op visuele indrukken, geluiden of prikken. In eenvoudig neurologisch jargon uitgedrukt, werd ze geacht om de rest van haar leven in een permanente vegetatieve toestand door te brengen. Nog ruwer uitgedrukt: ze zou daar als een groente in dat hospitaalbed hebben verbleven.
Tracht dus de verbazing van de diverse wetenschappers in te beelden terwijl ze de bloedstroom van de nog actieve delen van haar brein met een soort van MRI afscanden. Wanneer men zinnen reciteerden, lichtten de delen, die op taal betrekking hebben, op. Toen men haar vroeg om zichzelf voor te stellen dat ze in haar eigen huis was en een bezoek bracht aan al de kamers, schoten de delen van haar hersenen, die met ruimtelijke navigering te maken hebben, in actie. En, toen men haar vroeg om zichzelf voor te stellen dat ze aan het tennissen was, geschiedde net hetzelfde met de delen die met beweging in verbinding stonden. Anders gezegd: de scans waren nauwelijks verschillend van die van gezonde mensen. Dus leek het er sterk op dat er nog immers glimpen van bewustzijn in haar brein aanwezig waren.
Stel jezelf in de plaats van die vrouw... Indien je in staat bent om dat soort van 'bestaan' in jezelf te ervaren, zou je die toestand van zijn, - in de betekenis van 'bestaan' - boven de dood verkiezen?
"Maar," is de nieuwe vraag, "is deze vorm van bewustzijn gelijk aan zelfbewustzijn?".
Weet, dat het lichaam van elke mens in drie zogenaamde 'verdiepingen', of 'centra' kan ingedeeld worden. Namelijk: in een denkcentrum, een emotiecentrum en in een instinctcentrum. Met andere woorden: in een bovenverdiep, een middenverdiep en een benedenverdiep. Zeer veel dieren, bijvoorbeeld, hebben alleen maar een instinctcentrum, en anderen - de 'hogere diersoorten' - beschikken daarenboven nog over een emotiecentrum. Of twee 'verdiepingen' dus, maar geen enkel dier heeft een denkcentrum, gelijk aan die van een mens.
Anders gezegd: dieren hebben geen zelfbewustzijn - en, als ze stervende zijn, beseffen ze dus niet wat sterven is. Ze ervaren wél het stervensproces, maar kunnen er dus geen betekenis vanuit hun denkcentrum aan geven. Nogmaals: omdat dat denkcentrum, het 'bovenste verdiep', ontbreekt. Hopelijk maakte ik mezelf min of meer duidelijk. Anders gezegd: iets wat jaren studie vereist, kan ik niet op 1-2-3 uitleggen.
Dus, in het geval van Terri Schiavo, kun je misschien begrijpen waarom bepaalde delen van haar hersenen nog respondeerden, zonder dat zijzelf daarvan bewust was.
In elk geval: op 18 maart 2005 werd Schiavo's voedingssonde verwijderd, op verzoek van haar echtgenoot Michael Schiavo. Terri had, volgens hem, tijdens haar leven al gezegd nooit als plant in leven gehouden te willen worden. Nadat een rechter toestemming had gegeven, werd de voedingssonde verwijderd. Ze lag sinds 25 februari 1990 in een coma vigil na een hartaanval, volgens haar dokters veroorzaakt door de eetstoornis boulimie. Ze was echter niet hersendood, alhoewel er geen enkel uitzicht op herstel bestond. Door het staken van de kunstmatige voeding - inclusief water - zou ze binnen 1 à 2 weken afsterven.
Schiavo's ouders, Mary en Bob Schindler, vochten deze beslissing van de rechter aan, gesteund door verschillende Republikeinse politici. President Bush kwam hiervoor zelfs speciaal overvliegen vanuit zijn ranch in Texas. Het Amerikaans Congres nam in allerijl een noodwet aan, waardoor een federale rechter de zaak opnieuw moest beoordelen. Deze achtte, op 22 maart, het verwijderen van de voedingssonde legitiem. Een dag later, op 23 maart, bevestigde een federaal hof van beroep deze uitspraak.
De ouders van Schiavo probeerden toen het federale Hooggerechtshof de zaak te laten behandelen, maar op 24 maart werd de zaak niet-ontvankelijk verklaard. Het Hooggerechtshof van Florida wees op 27 maart een petitie af om de voeding weer te herstarten.
Vervolgens werd door hen nogmaals beroep aangetekend tegen deze beslissing, omdat hun advocaat meende een nieuwe reden daarvoor gevonden te hebben; een reden, die eventueel zou kunnen leiden tot het weer starten van het toedienen van sondevoeding, waarop de rechters op 29 maart oordeelden dat ze eventueel deze zaak opnieuw zouden willen bekijken, maar met een stemresultaat van tien rechters tegen twee werd dit voorstel op 30 maart ten slotte toch verworpen, waardoor haar ouders geen enkel wettelijk middel meer hadden om haar langzame, maar zekere dood tegen te houden.
Nog een dag later, op 31 maart, overleed ze uiteindelijk dan ook: 13 dagen na het verwijderen van haar voedingsbuisje, aan uitdroging, waardoor haar organen beetje bij beetje niet meer naar behoren konden functioneren.