Zeeslakken van de familie Chromodoris reticulata worden ook wel eens 'synchroon hermafrodiet' genoemd, omdat ze zowel over mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen beschikken; voortplantingsorganen, die beiden op hetzelfde moment gebruikt kunnen worden. Hun paringsritueel is dan ook op zijn minst gezegd 'bijzonder'. Beide dieren penetreren elkaar op hetzelfde moment en injecteren tegelijkertijd zaadcellen in elkaar waardoor ze dus automatisch elkaars zaadcellen opvangen. Zo’n uitwisseling duurt van enkele seconden tot een kleine minuut.
Japanse wetenschappers van de universiteit van Osaka, onder leiding van Ayami Sekizawa, hebben nu ontdekt dat die simultane bevruchting niet het vreemdste is aan het seksuele gegedrag van deze ongewervelden. Deze zeeslakkensoort, die leeft in de Stille Oceaan, stoot immers een deel van zijn eigen penis af na de daad, om een dag later weer een perfect functionerende penis aangegroeid te hebben.
Tijdens het experiment plaatsten de onderzoekers de slakken in een aquarium en bemerkten hoe ze met elkaar copuleerden. Ze 'besnuffelen' en betasten elkaars genitale openingen, projecteren hun penissen in elkaars vagina, en copuleren. Na korte tijd verwijdert de ene zijn penis uit het lichaam van de partner. Iets later doet de ander net hetzelfde. Daarna kruipen ze van elkaar weg, terwijl ze hun langwerpige penis, als aanhangsel, achter zich blijven aanslepen.
1/3e deel van de seksuele organen, die tevens achteruitstekende stekels bevatten om de eventuele zaadcellen van rivaliserende slakken in het lichaam van de ander te verwijderen, scheiden zich dan plots van het lichaam af en drijven in het water weg. Het overblijvende 2/3e groeit daarna gradueel terug uit tot de originele lengte.
Zo konden de onderzoekers drie opeenvolgende copulaties waarnemen, elk met een tussenpauze van 24 uren.
Het eerste deel van de penis wordt dus gebruikt om het resterende zaad van een rivaliserende zeeslak uit de vagina te verwijderen, waarna het tweede gedeelte van de penis gebruikt wordt om de partner te injecteren met het eigen zaad om zo de voortzetting van de eigen genen te garanderen.
Slechts weinig levenssoorten hebben zo'n wegwerppenis. De Argonauta, bijvoorbeeld, een soort van inktvis, en enkele spinsoorten, stoten ook hun geslachtorganen af: soms na de copulatie, soms zelfs zonder er een daadwerkelijke copulatie bij te betrekken. Meer hierover in de foto's geheel onderaan...
