We leven in de 21ste eeuw en toch ontmoeten we mensen die denken en handelen zoals de mens van duizenden jaren geleden. De verpakking - ik bedoel: het uiterlijk voertuig - is wel geëvolueerd, dankzij erfelijkheidsfactoren, maar de inhoud is ongewijzigd gebleven. Zelfs G. I. Gurdjieff wees ons hierop... 100 jaar geleden.
Het voordeel van dit type mens is dat hij ongemerkt kan deel uitmaken van onze maatschappij: hij/zij draagt dezelfde kleding, heeft de mogelijkheden gehad om naar een universiteit te gaan, hij/zij rijdt met een wagen zoals die van jou of van mij, sticht een gezin, en dergelijke meer. Met andere woorden: zolang je die mens niet persoonlijk kent, merk je geen onderscheid. Maar als je naar andere continenten trekt, vind je alras de type mens waarover ik nu schrijf.
In India, bijvoorbeeld, houdt men er nog altijd een bizar ritueel op na. Vanop een hoogte van een vijftiental meter werpen volgelingen van een Moslim tempel in Solapur pasgeboren baby's naar beneden waar ze in een spandoek worden opgevangen. Men gelooft dat dit ritueel zelfs zeer goed is voor de gezondheid van het kind. In sommige gevallen zijn baby's reeds twee jaar oud.
Dit ritueel, 'okali' genaamd, bestaat naar het schijnt al meer dan 700 jaar. Dit oeroude ritueel wordt door ouders uitgevoerd die met een kind 'gezegend' werden nadat ze een eed hadden afgelegd in de tempel van Baba Sheikh Umar Saheb Dargah, die gelegen is in het dorpje Musti van het Solapur district.
Plaatselijke bewoners, zowel Moslims als Hindoes, geschoolden evenals ongeschoolden, beweren dat er zich nooit ongelukken voordoen. Ze verwerpen de gedachte dat het hier om bijgeloof gaat en ze zijn ervan overtuigd dat het ritueel de gezondheid van de baby ten goede komt. Mensen, die daarentegen iets logischer nadenken, begrijpen niet waarom de regeringleiders daar nog niets tegen gedaan hebben. Bovendien grijpt dit ritueel niet enkel en alleen in Solapur plaats, maar ook in andere delen van India, waaronder in Harangal, Parbhani.
En, natuurlijk zijn er anderen, die beweren dat ongevallen zich wel degelijk voordoen... De logica vertelt ons dat niemand kan garanderen of het kindje ja dan neen goed aankomt - en daarbij, bijvoorbeeld, de pols of het armpje niet breekt.
Nog iets...: de kindjes worden niet op een veilige manier via een trap naar boven gedragen, maar op de rug van een gelovige vastgebonden, die dan - dankzij een koord - de muur van de tempel beklimt.
Nota: Afbeeldingen en talrijke artikelen uit 2008 werden achteraf verwijderd, omdat ze verouderd waren - of, ze namen teveel schijfruimte in beslag.