Wat is het verschil tussen geloof en bijgeloof, en waar trekken we de rationele grens? Enig idee? Bestaat die grens er wel? Een mens kan klakkeloos in een godheid geloven, net zoals een kind in een Sinterklaas, Paashaas of Kerstman gelooft, maar ergens moet men toch met dat soort van geloof ophouden, nietwaar? Nogmaals: waar trekken we de grens?
Over de 55-jarige Sanal Edamaruku hebben we reeds enkele malen geschreven. Hijl is een Indiër, die zich heeft gespecialiseerd in spirituele goeroes, tovenaars, fakirs, en zo meer, die beweren over 'speciale gaven' te beschikken, te ontmaskeren, en/of aan te klagen. Ook tracht hij elk volks bijgeloof aan de kaak te stellen. Een voorbeeldje...
Zo was er een 'goddelijke man' uit Bihar die op de lichamen van baby's en kleine kinderen ging staan om ze te 'zegenen'. Ouders hechtten zo sterk geloof aan zijn woorden dat ze hun kindjes meebrachten en voor het ritueel een kleine som betaalden. Regeringsleiders, waaronder een minister, keurden het ritueel goed omdat het deel uitmaakte van het plaatselijke geloof.
Sanal Edamaruku maakte er een verslag van, zond het barbaarse ritueel via een televisiezender uit, en twee dagen later werd de 'heilige man' opgepakt.
Weet je nog het nieuwsbericht uit 2008 over Indiërs, die hun baby's en kinderen van het dak van de Maharashtra Tempel naar beneden wierpen om daar beneden in een zeildoek te worden opgevangen? Dat nieuwsbericht verkreeg de titel: 'Bizar ritueel, waarbij baby's naar beneden worden gesmeten'. Het gebeurde soms dat een baby die val niet overleefde, of er een hersenletsel van overhield. Naar het schijnt is men nu - dankzij Sanal Edamaruku's tussenkomst - met dat jaarlijks ritueel gestopt. Ik twijfel eraan, maar laten we het hopen.
Doch Sanal Edamaruku pakt niet enkel en alleen Indiërs aan. Anders gezegd: hij verlegt zijn grenzen en stelde de praktijken en geloofsovertuigingen van de nu 67-jarige Nederlander Dr. Hans Tendam aan de kaak.
Dr. Tendam gelooft sterk in reïncarnatie en dus in vorige levens. Dit heeft tot gevolg dat angsten, fobieën, trauma's, psychosomatische problemen, depressie, relationele problemen - of wat dan ook - hun oorsprong kunnen vinden in een vorig leven. Bovendien horen daar ook alle aandoeningen bij waarop de gewone medische wetenschap geen antwoord op kan vinden, beweert hij. Door iemand in een vorige leven te brengen, kan hij dus die zaken via regressietherapie 'oplossen'.
Zo zijn er ook, zoals je hieronder kunt zien, en in de Indische taal kunt aanhoren, kinderen die alles uit hun vorige leven herinneren. Om een lang verhaal kort te maken... Volgens Sanal wordt in de oeroude Veda's geen enkele melding gemaakt over het thema 'reïncarnatie'.
Tevens tracht Sanal uit te leggen dat regressietherapie wel bestaat, maar dat een mens daardoor niet naar een vorige leven wordt gebracht. Regressietherapie is een onderdeel van hypnose, waarin de persoon de suggestie wordt gegeven om in zijn verbeelding naar dat vorige leven te gaan. Net zoals je iemand onder hypnose kunt laten geloven dat hij een kip is en er zich ook naar gedraagt. Een hypnotiseur bespeelt dus de verbeeldingswereld, beweerde Sanal.
Daarenboven kan Sanal moeilijk geloven dat de inhoud van de hersenen kan blijven naleven en overgaan tot andere hersenen. Hersenen, beweerde hij, bestaan uit neuronen en vergaan, tezamen met de rest van het stoffelijke lichaam. Hoe kan de inhoud ervan, waaronder het geheugen, jaren of eeuwen later, in een nieuwe paar hersenen terechtkomen? vroeg hij zichzelf af. Weet jij het?
Kortom: vanuit zijn geloofsovertuigingen viel hij Hans Tendam aan. Maar, dat hypnose iemand in de verbeeldinggswereld brengt, kan een waarheid zijn. Om deze reden is het beter om regressie zonder hypnose toe te passen.
