Magnetische portalen verbinden de Zon met onze Aarde

De Zon gaf het zoveelste geheim van zichzelf prijs.
door Tsenne Kikke - zondag 4 augustus 2024 21:13

Terwijl je dit nieuwsberichtje leest, is er iets hoog boven jouw hoofd aan het plaatsvinden waar vele wetenschappers lange tijd niet in konden geloven. Een magnetisch portaal zal opengaan; een magnetisch portaal, die de Aarde met de Zon verbindt en dus een afstand van 150 miljoen kilometer beslaat. Tonnen geladen deeltjes energie kunnen tussen deze opening vloeien vooraleer het portaal zich terug sluit en wel rond het moment dat je op het einde van dit nieuwsberichtje bent aangekomen.

In het Engels wordt het een 'flux transfer event' genoemd, of: 'FTE', afgekort en het bewijs van het bestaan ervan is naar het schijnt onweerlegbaar.

Wetenschappers wisten reeds lange tijd dat de Aarde en de Zon met elkaar moesten zijn verbonden. De magnetosfeer van de Aarde (de magnetische luchtbel die onze planeet omringt) is boordevol gevuld met deeltjes afkomstig van de Zon die via de zonnewinden de magnetische beschermingen van onze planeet binnendringen. Doordat ze de magnetische veldlijnen volgen, die vanaf terra firma tot aan de atmosfeer van de zon kunnen worden nagetrokken, komen ze zo in dat aardeveld binnen.

Eerst dacht men dat die connectie Aarde-Zon permanent was en dat de zonnewind het tot nabij de Aarde kon uitstorten telkenmale er zich een actieve zonnewind voordeed, maar nu weet men dat men daarin verkeerd was. Nu is men tot de vaststelling gekomen dat de connecties zich niet op geregelde tijdstippen voordoen, integendeel: ze zijn meestal kortstondig, explosief en zeer dynamisch.

Op de dagzijde van de Aarde (de kant die het dichtst bij de zon staat) drukken de magnetische velden van de aarde zich tegen het magnetische veld van de zon. Elke 8 minuten ontmoeten de twee velden elkaar, heel kort. Ze binden zich, waardoor er dat portaal ontstaat waardoor de deeltjes kunnen stromen. Het portaal neemt de vorm aan van een magnetische cilinder die ongeveer even breed is als de doorsnede van de Aarde. Verschillende NASA satellieten, namelijk de vier cluster-sondes van ESA en de vijf THEMIS-sondes van NASA, vlogen reeds door deze portalen en konden de deeltjes die erdoor vloeiden duidelijk gewaarworden.

Natuurlijk blijven er, zoals verwacht, nog vele, vele vragen onbeantwoord. Vragen, zoals: waarom worden die portalen elke 8 minuten gevormd? Hoe komt het dat de magnetische velden binnenin het portaal draaien en kronkelen? Enzovoorts. Met andere woorden: er moet nog veel denkwerk worden verricht.

Ook denk ik, dat in oude tijden mensen veel gevoeliger waren dan nu. Toen al wisten ze dat de Aarde met de Zon en met de andere planeten op een onzichtbare manier was verbonden. Op sommige plaatsen op aarde waren deze verbindingen sterker dan op andere plaatsen. Om die plaatsten aan te duiden, plaatsten men er dolmens, hunebedden, menhirs, of bouwde men monumenten zoals men er in Stonehenge en in Woodhenge vindt.

Ook de plaats waarop de piramide van Cheops rond de jaren 2551 en 2472 v.Chr. werd gebouwd, werd hoogstwaarschijnlijk door deze connecties beïnvloed. Weet, dat deze piramide een geografische ligging heeft van 30° 5' 10 Noorderbreedte en 31° 12' 44 Oosterlengte. Maar over de laatste 4.500 jaar is de aardas ietwat gekanteld. Met andere woorden: het kan zeer goed zijn dat de geografische ligging toentertijd wel degelijk exact 30° Noorderbreedte en 30° Oosterlengte was. Over de Wet, of de Kracht van Drie gesproken...

In elk geval: terwijl je deze tekst aan het lezen bent geweest is er ondertussen weeral een portaal geopend die de Zon met onze Aarde verbond.

Een beetje voorgeschiedenis aangaande de spiculen

In de zonnefysica is een spicule een buisachtig, eruptief verschijnsel dat zich voordoet in de chromosfeer van de Zon en vermoedelijk ook in die van andere sterren. Ze werden bij de zonsverduistering in 1877 voor het eerst aan de rand van de Zon waargenomen door pater Angelo Secchi van de Vaticaanse Sterrenwacht in Rome. Spiculen zijn zichtbaar als snel veranderende, naar boven gerichte sprietachtige, uit gas bestaande uitlopers van de fotosfeer. Zoals pas rond 1950 algemeen bekend werd, zijn spiculen extreem snelle zonnewarmtekanalen die zich vooral in de buurt van zonnevlekken concentreren. Ze worden veroorzaakt door heftige convectie onder het oppervlak van de Zon (fotosfeer), die de stralingswarmte vanuit het binnenste van de Zon naar buiten transporteert. Spiculen hebben diameters van enkele honderden tot zo'n duizend kilometer. Zij kunnen wel 10.000 km lang zijn en schieten met een snelheid van soms wel 70.000 kilometer per uur omhoog.

Tweehonderd jaar geleden werd die jezuïet pater Angelo Secchi (1818-1878) geboren. Hij was astronoom, geodeet en grondlegger van de spectroscopische astronomie. Vanaf 1849 leidde hij de sterrenwacht van de jezuïeten in Rome Romeinse College. De spiritualiteit van Ignatius van Loyola bracht hem ertoe “God in alle dingen te zoeken en te vinden”. In zijn leven als religieus en wetenschapper ontstond er een natuurlijke samenwerking tussen zijn intellectuele vermogens en wetenschappelijke discipline.

Pater Secchi wordt ook beschouwd als een van de grondleggers van de zonnefysica, waaraan zijn werk Le Soleil uit 1870 is gewijd. Tot zijn belangrijkste publicaties behoren 'L’unità delle forze fisiche' (De Eenheid der Fysische Krachten, 1864) en 'Le stele: Saggio di astronomia siderale' (De Sterren: Essay over Sterrenkunde, 1877).

Het was hij die voor het eerst verklaarde dat de zon een ster is; dit, dankzij zijn opgebouwde kennis en verkregen ervaringen. Anders gezegd: hij verzekerde dat de sterren, die men ’s nachts aan de hemel ziet staan, stuk voor stuk verre zonnen zijn. Hij verklaarde daarbij dat het door zijn kleine afstand is dat de zon er zo totaal anders uitziet dan die sterren. In 1858 ontdekte hij de 'canali', zijnde de 'geulen' op het oppervlak van Mars, de latere Marskanalen. Behalve op het gebied van astronomie was Secchi actief op het vlak van oceanografie, meteorologie en fysica. De secchischijf, dat de troebelheid van water kon weergeven, werd naar hem genoemd, eveneens een krater op de Maan, en een continent op Mars.

Bron: Wikipedia

"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."

- DIMschool vzw, de énige gespecialiseerd in Zelfkennis, zijnde: het kennen van het Zelf -
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En, voel jij je geroepen om Spiritualia te sponsoren?
Klik dan op deze link. Alvast bedankt!

Overschrijven kan ook via: IBAN: BE22 7795 9845 2547 - BIC: GKCCBEBB

- Indien je zo'n (bak)steentje bijdraagt, ook eventueel via een aankoop of een Zoek&Vind abonnement, mogen we jouw naam hieronder publiceren? Laat het ons weten! -