Mag Italië zich aan een Grote Opkuis verwachten?…

Wat zal de toekomst ons brengen met Giorgia Meloni aan het Italiaanse roer?
door Tsenne Kikke - maandag 26 september 2022 19:09

Meer dan 50 miljoen Italianen konden zondag gaan stemmen. Maar de opkomst was uiteindelijk historisch laag. De Italianen verkozen een nieuw Huis van Afgevaardigden en Senaat. Voor de officiële resultaten is het wachten tot maandag.

Als leidster van de grootste partij kan de 45-jarige Giorgia Meloni de eerste vrouwelijke premier van Italië worden. Eigenlijk heeft ze het leiderschap al opgeëist. "De Italianen hebben een duidelijke boodschap gestuurd voor een rechtse regering onder leiding van Fratelli d’Italia," zei Meloni aan de pers in Rome. "We zullen voor alle Italianen besturen."

Fratelli d’Italia (‘Broeders van Italië’), dat gesticht werd in 2012, draagt in het logo zelfs een vlam die verwijst naar de fascistische dictator Benito Mussolini. In Europa heerste ongerustheid over een mogelijke overwinning van radicaal rechts in Italië.

Giorgia Meloni wordt dus naar alle verwachting de nieuwe Italiaanse premier. Ze zou dan de eerste vrouwelijke premier van het land worden, maar ook de eerste uiterst rechtse premier sinds het einde van het fascistische bewind van dictator Benito Mussolini. Meloni’s partij Fratelli d’Italia groeide op korte tijd uit tot de grootste Italiaanse partij in de peilingen, maar komt niet uit het niets. Wie is Giorgia Meloni, die dat succes voor elkaar kreeg? En waarom boezemt ze angst in? Een portret...

In 2019 gaf Meloni een toespraak tijdens een gemeenschappelijke meeting van de partijen van het rechtse blok in Rome. In haar kenmerkende stijl trok ze van leer tegen een discussie over genderneutrale termen die toen gevoerd werd in de politiek. “Ik ben Giorgia”, bulderde ze, “ik ben een vrouw, ik ben een moeder, ik ben Italiaanse, en ik ben christen. En dat zullen jullie niet van mij afpakken!”

Meloni hamert voortdurend op die “identiteit”, onze van oorsprong “christelijke cultuur”, en het “gevaar” van wie die identiteit wil “afpakken” of “vernietigen”. Ook haar autobiografie is helemaal opgebouwd rond de onderdelen van die “identiteit”: vrouw, moeder, Italiaanse, christen - al is daar ook nog “Sono di destra” toegevoegd, ik ben rechts.

Een bedreiging voor de “Italiaanse” identiteit ziet ze in de islam, in massamigratie, in de homolobby, en in alles wat links is. Links is - net als tijdens het fascisme - vijand nummer één. Tijdens de slotbijeenkomst van haar verkiezingscampagne op Piazza del Popolo in Rome, noemde ze links “extremistisch en gewelddadig”.

Migranten worden vaak in één adem genoemd met de radicale islam, met illegaliteit en met criminaliteit, met verkrachting van onschuldige vrouwen. Een van de meest omstreden momenten tijdens de campagne was toen Meloni op sociale media een filmpje deelde waarin een Oekraïense vrouw verkracht werd door een Afrikaanse asielzoeker. Meloni kreeg al snel bakken kritiek over zich heen, vanwege de ongevoeligheid waarmee ze ook het slachtoffer te kijk zette.

Ook de uiterst rechtse theorie van de “omvolking” is nooit ver weg. Meloni hamert op het “enorme probleem” van de teruglopende geboortes in Italië. “Wij zijn de natie die vorig jaar 100.000 Italianen hebben laten vertrekken naar het buitenland”, zei ze in 2017, “en die op drie jaar tijd 500.000 immigranten naar hier heeft laten komen, vooral Afrikanen. Dat lijkt mij een draaiboek voor omvolking.”

Vandaar ook haar romantisering van het moederschap (de hoogste rol die een vrouw kan vervullen), het traditionele huwelijk als “garantie” voor de geboorte van kinderen (al is ze zelf niet getrouwd met de vader van haar dochter), en de rechten van het kind, die voor haar absoluut zijn.

Meloni vertelt graag hoe haar moeder van plan was om abortus te plegen toen ze ongewenst van haar zwanger was, maar zich op het laatste moment bedacht. Mét abortus was er geen Giorgia geweest.

Toch wil ze de Italiaanse wet die abortus mogelijk maakt niet afschaffen, zegt ze. Zij wil daarentegen vooral inzetten op preventie, op het ondersteunen van ongewenst zwangere moeders die toch hun kind willen houden.

Maar in de Marche, de regio in het oosten waar Fratelli d’Italia nu al aan de macht is, weigert het regiobestuur de nationale richtlijnen uit te voeren om een goedgekeurde abortuspil ter beschikking te stellen in de centra voor geboorteplanning, wat velen ongerust stemt over de toekomst. Meloni roemt de Marche vaak als voorbeeld voor een nationaal bestuur.

Bij de vrienden van Vox in Spanje

In juni van dit jaar trok Meloni naar een verkiezingsmeeting van de extreemrechtse partij Vox in het Spaanse Andalusië. Meloni spreekt vlot Spaans, en heeft erg nauwe banden met Vox, met wie ze samen in een Europese fractie én partij zit. Ze is persoonlijk bevriend met enkele toplui uit de partij, waarvan sommigen hun sympathie voor het Franco-regime niet onder stoelen of banken steken. Ze reist ook geregeld af naar Spanje.

In Marbella begeesterde Meloni het gelijkgezinde publiek van Vox met een toespraak waarin ze op bijzonder harde toon van leer trok tegen alle “bedreigingen van onze identiteit”. Ze had het over een “reconquista”, een verwijzing naar de middeleeuwse herovering van Spanje op de Arabieren waar ook Vox graag naar verwijst, als een eigen versie van de kruistochten.

Ook de “homolobby” en de “genderideologie” moesten het ontgelden. Meloni aanvaardt alleen een “biologisch-seksuele” identiteit, mannen en vrouwen dus. Alles daar tussenin kan misschien bestaan, maar hoeft geen wettelijke verankering of al te veel bescherming te krijgen. Zo is adoptie voor haar alleen voorbehouden voor mensen van een verschillend geslacht die minstens drie jaar getrouwd zijn. Het recht van kinderen op een moeder én vader wil ze verankeren in de grondwet.

De “homolobby” heeft te veel macht, vindt ze, en is een bedreiging voor de vrije meningsuiting. Kinderen worden volgens haar al op school geïndoctrineerd om te gaan twijfelen aan hun geslacht. Bovendien zijn vooral vrouwen het slachtoffer van de “gender ideologie”, betoogt ze, in een nogal moeilijk te volgen redenering. Ze is tegen positieve discriminatie, maar ook op de Italiaanse kieslijsten moeten nu eenmaal evenveel vrouwen als mannen prijken.

Wat zou er gebeuren, zo schrijft ze in haar autobiografie "als kandidaten zouden zeggen dat ze zich vrouw voelen, om toch een plaatsje op mijn lijst te krijgen?" Of kijk naar de sport, waar 'natuurlijke vrouwen' nog moeilijk kunnen concurreren met 'tot vrouwen omgebouwde mannen'?

Ook Europa kreeg een flinke veeg uit de pan bij de vrienden van Vox: “JA aan de soevereiniteit van de volkeren, NEE aan de EU-bureaucratie”, schreeuwde ze, “VOOR onze beschaving, TEGEN wie ons wil vernietigen!” Meloni verontschuldigde zich naderhand voor de toon van de speech, maar nam geen woord terug van de inhoud.

De internationale gemeenschap geruststellen

De historische banden met het fascisme, het uiterst rechtse identitaire denken, de ultraconservatieve denkbeelden over gender en morele thema’s, en de goede banden met partijen als Vox, de Poolse partij Recht en Rechtvaardigheid en de Hongaarse premier Victor Orbán - het zijn allemaal dingen die de internationale gemeenschap ongerust maken. Komt daarbij nog dat in het rechtse blok ook de tweede grootste partij radicaal-rechts is, de Lega van Matteo Salvini.

Maar Meloni had heel goed begrepen dat ze niet alleen moest mikken op radicale kiezers. Om echt te kunnen scoren, moest ze ook een grotere, gematigder conservatieve aanhang aantrekken, en de internationale gemeenschap geruststellen. De hele campagne lang onthield ze zich opvallend vaak van al te harde taal, met Orbán of de Franse Marine Le Pen liet ze zich geen enkele keer zien. En ze kwam met een opvallend filmpje aanzetten in het Frans, Engels en Spaans, voor de internationale pers.

Daarin benadrukte ze nog een keer dat haar partij al tientallen jaren geleden de historische banden met het fascisme heeft doorgeknipt, dat ze het nazisme én het communisme radicaal afwijst, en dat ze juist de democratie zeer genegen is en haar wil verdedigen tegen al wie of wat haar bedreigt. En ze is niet tegen Europa, maar wel voor een Europa van de naties, en dus meer zeggenschap voor de lidstaten.

Haar conservatisme ligt in de lijn van de Britse Conservatieven, zei Meloni, en van de Amerikaanse Republikeinen en de conservatieve Likoed-partij in Israël. Ze benadrukte hoe ze vanuit de oppositie haar onvoorwaardelijke steun had toegezegd aan Oekraïne, tegen de Russische invasie. Hoe ze als premier trouw het Italiaanse hervormingsplan wilde uitvoeren dat afgesproken was om de vele miljoenen te krijgen uit het Europese herstelfonds na de coronapandemie.

Opvallend was dat Meloni tijdens haar slotbijeenkomst in Rome - die gevolgd werd door vele buitenlandse journalisten - heel gematigd klonk over alles wat internationale en Europese materie was. Maar dat is ze lang niet altijd en overal.

Om de dubbele achterban waarop ze mikt te overtuigen, laveerde Meloni voortdurend tussen twee registers in haar toon en taalgebruik. Hard wanneer het kon - zoals bij Vox -, zacht wanneer het moest. Het blijft een open vraag hoe die spreidstand zich in een toekomstig beleid zal vertalen.

Bron: VRTNWS

Een beeld zegt meer dan duizend woorden...

"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."

- DIMschool vzw, de énige gespecialiseerd in Zelfkennis, zijnde: het kennen van het Zelf -
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voel je je geroepen om Spiritualia te sponsoren?
Klik hier en, alvast bedankt!

Overschrijven kan ook via: IBAN: BE22 7795 9845 2547 - BIC: GKCCBEBB

- Indien je een (bak)steentje bijdraagt, mogen we jouw naam hieronder publiceren? -