Op 25 mei publiceerde 'De Standaard' al dat de parketten van Limburg en West-Vlaanderen een onderzoek voeren naar twaalf pseudopsychologen. Het gaat om coaches, die zonder relevante diploma’s ernstige ziektes als depressie of verslavingen behandelen met pseudowetenschappelijke therapieën. Na de publicatie van dat artikel opende ook het parket van Antwerpen een onderzoek naar 23 dergelijke coaches. De teller staat nu dus op 35.
Dat zoveel onderzoeken lopen, is uitzonderlijk. Uit cijfers die 'De Standaard' opvroeg bij het parket-generaal, bleek dat de onwettige uitoefening van de geneeskunde allerminst een prioriteit is bij het openbaar ministerie.
Zo werden er in Vlaanderen de voorbije tien jaar 109 zaken geopend tegen het ‘onwettig uitoefenen van de artsenijkunde’. Gemiddeld gaat het dus over nog geen elf zaken per jaar. "Dat aantal is zeer laag," zei professor medisch recht Steven Lierman van de KU Leuven en Universiteit Antwerpen. "Bovendien gaat het over een amalgaam van verschillende situaties. Het kan bijvoorbeeld ook gaan over een kinesitherapeut of een arts die iets doet buiten zijn wettelijke takenpakket. Het aantal onderzoeken naar coaches die zonder relevant diploma diagnoses stellen of erkende ziektes behandelen, ligt zeker nog lager."
Dat het parket op eigen initiatief weinig onderzoek doet naar onwettige uitoefening van de geneeskunde, mag niet verbazen, want de taak om dat op te sporen ligt niet bij hen. Daarvoor zijn de Provinciale Geneeskundige Commissies (PGC’s) verantwoordelijk, en zij blijven in gebreke.
Onvoldoende middelen
"De PGC’s hebben een zwaar takenpakket," zei Lierman. "Ze controleren de wachtdiensten, gaan na of artsen fysiek en psychisch geschikt zijn, en moeten erop toezien dat zorgbeoefenaars de maatregelen van de minister van Volksgezondheid uitvoeren. Daarbovenop komt het opsporen van de onwettige uitoefening van de geneeskunde."
Uit gesprekken met verschillende medewerkers van die PGC’s bleek dat die taak minimaal wordt ingevuld. "We behandelen klachten die ons worden aangereikt, maar gaan zelf niet actief op zoek’, zegt een PGC-medewerker anoniem. ‘Nochtans zegt de wet dat ze onwettige uitoefening moeten opsporen. Dat is dus niet gewoon klachten ontvangen en onderzoeken," meende Lierman.
In elke PGC zetelen twee personen van elk zorgberoep: artsen, apothekers, tandartsen ... Dat zijn mensen, die voltijds hun job uitoefenen en een keer per maand samenkomen voor een commissievergadering. Zij worden per provincie slechts door één administratieve medewerker ondersteund.
"We hebben dan ook niet de middelen om onwettige geneeskunde op te sporen, al zou dat wenselijk zijn," zei een van die medewerkers. Een collega uit een andere provincie beaamde: "We hebben geen tijd om, bijvoorbeeld, op het internet op zoek te gaan naar zulke gevallen."
Wet blijft onuitgevoerd
Voor professor Lierman gaat het probleem verder dan dat. Hij wees op een wet uit 1999 over niet-conventionele praktijken zoals homeopathie, osteopathie, chiropraxie en acupunctuur. Die wet is vandaag nog altijd niet volledig uitgevoerd. Ze erkent geenszins de wetenschappelijke doeltreffendheid van die praktijken. Daarover bestaat nog altijd ernstige twijfel. Ze wilde wel patiënten die zo’n alternatieve behandeling toch wensen een minimum aan bescherming bieden. Zij vallen namelijk niet onder het patiëntenrecht, omdat die praktijken meestal niet worden aangeboden door een erkende arts of psycholoog.
Om die minimale bescherming mogelijk te maken, voorziet de wet in een registratieprocedure voor de therapeuten die zulke methodes aanbieden. "Maar negentien jaar na datum zijn er nog altijd geen registraties mogelijk. Behalve voor homeopathie, maar dan alleen voor erkende zorgbeoefenaars," zei Lierman. "Dat heeft aan de bestaande situatie dus niets veranderd."
"Mutualiteiten betalen die behandelingen soms terug, en een groot deel van de bevolking wenst er een beroep op te doen. Toch blijven die praktijken vaak onwettig. Door die ambiguïteit valt een terughoudendheid van PGC’s en parketten te begrijpen. Het is onwettig, maar er is duidelijk een gedoogbeleid."
Bron: De Standaard - Brecht Castel
Nawoord
Het is zeer goed mogelijk dat er zowel in België als in Nederland kwakzalvers rondlopen, net als in eender welk ander land. Maar, meestal bedoelen ze het goed. Daarmee bedoel ik: vanuit hun persoonlijke (geloofs)overtuigingen. Anders gezegd: ikzelf kan me moeilijk indenken dat, zelfs indien ze effectief kwakzalvers kunnen worden genoemd, ze de bewuste bedoeling hebben om aan mensen enige schade aan te richten.
Wel moet er in sommige gevallen op de vingers worden getikt - of, het 'speelgoed' van hen worden afgenomen, nadat ze werden aangeklaagd en veroordeeld. Maar, laat dat aan de rechtbanken over, en niet in de handen geven van personen die zich goed voelen in hun persoonlijke kruistocht tegen de zogenaamde 'nepgeneeskunde', vind ik.
Spiritualia heeft nood aan sponsors: niet enkel en alleen om de zware kosten van deze website te helpen dragen, maar vooral om met-ter-tijd een budget te vergaren waardoor de website naar buiten toe beter kan worden gepromoot, en dus een veel groter publiek zal kunnen aantrekken, inclusief meerdere interessante vrijwillige bloggers, misschien. En, sponsoren kan al vanaf 1 euro. Meer info, of interesse?.... Klik op deze link.
En, indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf via Zoek&Vind aanmelden. En jawel: indien je geen behoefte hebt aan klandezie of naambekendheid kan het ook volledig gratis natuurlijk.