Dat er buitenaards leven kan bestaan, is - volgens mij - mogelijk, meer dan hoogstwaarschijnlijk zelfs; gewoonweg omdat veel 'leven', dankzij meteorieten, door de ruimte kan worden vervoerd. Maar, dan spreek ik wel over bacteriologisch leven, bijvoorbeeld. Daarmee bedoel ik: leven van een microscopisch formaat.
Anderzijds hoeven we daarvoor niet al te ver te gaan zoeken. Zelfs de zonne-uitbarstingen kunnen een belangrijke rol spelen in het creëren van levensmoleculen, waaronder aminozuren en DNA-basen, en wel uit eenvoudige, reeds bestaande componenten in onze atmosfeer.
Maar, in het bestaan van aliens, die met hun vliegende schotels op Aarde landen, mensen ontvoeren, of zelfs tussen ons verblijven, geloof ik geen snars. Niet, dat ik er niet in wens te geloven, maar gewoonweg, omdat er daarvan geen échte bewijzen bestaan. Natuurlijk mag jij er andere meningen op nahouden, beste lezer, indien alles wat in boeken staat, in films wordt uitgebeeld, en via het internet wordt verspreid, voldoende geloofwaardigheden voor jou inhouden.
Ook geloof ik niet in de zogenaamde 'Big Bang', waardoor het gehele heelal geheel spontaan uit een enorm heet punt, 'singulariteit' genoemd - vanuit het niets - is ontstaan, en er voor een Stephen Hawking en consoorten dus eerder niets hoefde te zijn, omdat Tijd niet bestond (en dan ook geen Ruimte). Logisch? Sorry: voor mij niet.
Bovendien zijn al die wetenschapers daarmee in een doodlopend straatje terechtgekomen. Teruggaan kunnen ze niet - want, dan moeten ze dat beginpunt, en de oerknal die daaruit ontstond, verloochenen. Daarom waren ze verplicht om nieuwe zaken uit hun duimen te gaan zuigen om bepaalde dingen op een geforceerde manier te kunnen verklaren.
Dit deden ze door vanuit dat straatje op te stijgen, en er - onder andere - denkbeeldige 'meerdere universums' aan toe te voegen. Zo werd het 'multiversum' in het leven geroepen; een theorie, die veronderstelt dat ons universum een bubbel is in een zee vol met andere bubbels, en elk van die universa zou dan over eigen natuurwetten beschikken. Te gek om los te lopen, en toch loopt het los...
Wel begrijp ik dat vele wetenschappers, waaronder da atheïstische ingestelden, zichzelf het vrijwillige slachtoffer hebben gemaakt van het 'Monkey see, monkey do'-syndroom. Ze kopiëren elkaar. en bouwen voort op dat gekopieerde.
Anderzijds beweer ik ook niet dat er een godheid bestaat. Alleszins geen godheid, die naar het beeld en gelijkenis van de mens werd geschapen, wél in een 'iets'. Maar, over dat 'iets' heb ik het op deze website over de laatste 11 jaar reeds eerder gehad.
Kortom: niet enkel en alleen ons eigen zonnestelsel, maar ook het gehele heelal, zit veel te wiskundig in elkaar om er het woordje 'Toeval' bij te betrekken. Alles wijst erop dat er achter al het geschapene een soort van grondvoorbedachtelijkheid schuilt. Maar, hoe we die kunnen verklaren, zonder er de een of andere 'Schepper' bij te betrekken, weet ik niet.
Nog iets, waarvan ik denk dat het misschien de waarheid zou kunnen zijn, is het feit dat ons Melkwegstelsel het énige sterrenstelsel is dat daadwerkelijk bestaat. Ter verduidelijking...
Onze zon, is slechts één van de vierhonderd miljard andere sterren in die grote, platte spiraal met een middellijn van tussen de 100.000 en 120.000 lichtjaar, 'Melkwegstelsel' genoemd, en het zou één van de ongeveer tweehonderd miljard andere sterrenstelsels in het waarneembare universum zijn.
De structuur en afmetingen van die grote, platte spiraal zijn moeilijk te meten, omdat we ons Melkwegstelsel alleen van binnenuit kunnen bekijken.
Het dichtstbijzijnde sterrenstelsel, bijvoorbeeld, is de Andromedanevel. Het is een verkeerde benaming, schreef ik al eerder, omdat het ook een sterrenstelsel is, en zelfs een stuk groter dan de onze. Maar het is dermate ver van ons verwijderd dat het indertijd eerder op een nevel leek: vandaar de naam.
De afstand Aarde-Andromedanevel wordt geschat tussen de 2,4 en 2,9 miljoen lichtjaren. Neem 3 miljoen om af te ronden.
Drie miljoen lichtjaar... Enig idee wat dit betekent? Zelfs aan de snelheid van het licht, namelijk 300.000 kilometer per seconde, heeft de uitstraling van de Andromedanevel 3 miljoen jaren nodig om hier te geraken. Drie miljoen jaren... Anders gezegd: hetgeen we vandaag de dag ervan kunnen aanschouwen, is een Andromedanevel van 3 miljoen jaar geleden.
Nog anders gezegd: indien we wensen te weten hoe dat sterrenstelsel er vandaag de dag uitziet, moeten we drie miljoen jaren wachten.
Met andere woorden: misschien observeren we het licht van een sterrenstelsel dat al miljoenen jaren niet meer bestaat.
Kortom: hetzelfde geldt dan misschien ook voor al de andere tweehonderd miljard andere sterrenstelsels van het zogenaamde 'waarneembare universum'. Maar, hoe kan ik dat bewijzen; indien ik geconfronteerd wordt met wetenschappers die zich op al het onbestaande blijven blindstaren?
Buitenaards leven?
Over de reden waarom wetenschappers nog geen buitenaards leven gevonden hebben, las ik gisteren het volgende:
Na vele decennia van onderzoek zijn wetenschappers er nog steeds niet uit of er al dan niet buitenaards leven bestaat. Waarom die zoektocht zo moeilijk is, blijkt uit een nieuwe studie: onze planeet heeft één eigenschap waarmee ze zich onderscheidt van de anderen.
Die nieuwe studie maakte duidelijk, dat de kans niet groot is dat er nog levende wezens bestaan op een andere planeet dan de onze.
Dr. Jane Greaves en dr. Phil Cigan, twee wetenschappers van de universiteit van Cardiff, zijn namelijk tot die conclusie gekomen nadat ze ontdekten dat er op onze planeet Aarde ongewoon veel fosfor aanwezig is; een stof, die essentieel is om leven mogelijk te maken - en, in de rest van het heelal amper voorkomt. Dankzij fosfor slagen we erin om energie op te slaan in ons lichaam, en de stof ligt mee aan de basis van ons DNA. Met andere woorden: als er ook op andere planeten meer fosfor zou zijn, zou de kans veel groter zijn dat we er buitenaards leven aantreffen.
De aanwezigheid van dat stof op Aarde verklaren is niet eenvoudig. Fosfor komt vrij tijdens een zeldzame vorm van supernova - wanneer sterren ontploffen op het einde van hun leven - en vermoedelijk gebeurde die toevallig ooit dicht genoeg bij onze planeet om het goedje op te slaan.
“Het lijkt erg moeilijk om fosfor te transporteren van planeet naar planeet”, zei Cvan de Universiteit van Cardiff. “Vermoedelijk gebeurt dat in meteorieten, maar het is voor een jonge planeet bijna onmogelijk om genoeg te krijgen. De Aarde heeft gewoon geluk gehad.”
Conclusies
Dus, de Big Bang is toevallig ontstaan, dat er fosfor op onze planeet aanwezig was opdat leven mogelijk werd, is eveneens toevallig - en, het feit dat de Aarde er genoeg van had, is gewoon aan puur geluk te danken.
Ik heb alle respect voor al het wetenschappelijke denken, maar ik prefereer nog immer Gurdjieff's gedachtegoed.
Het probleem is, dat ik er op deze website weinig kan over vermelden, omdat er niet veel lezers zijn die er iets van afweten, teneinde mij en Gurdjieff te kunnen begrijpen. Maar, anderzijds, wie weet alles af van al wat Stephen Hawking, of Einstein, ons ooit hebben verteld?.. In elk geval is onderstaande afbeelding duizenden woorden waard.
En?... Vind je deze Spiritualia website ietwat interessant?...
Interessant genoeg om die te sponsoren; dankzij een bijdrage van 2 euro/maand, zijnde: 24 euro? Meer mag ook, natuurlijk! Laat het ons in elk geval weten door naar 'Berichten' te gaan, - of, door op deze link te klikken. Alvast bedankt - want, daarmee blijft Spiritualia online!
En, indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf via Zoek&Vind aanmelden.