Marianne Ihlen, de vrouw die zeven jaar de muze was van Leonard Cohen, is niet meer. Ze overleed op 81-jarige leeftijd in Oslo, na een langdurige ziekte. Toen ze nog met Axel Jensen gehuwd was, noemde ze zich Marianne Jensen.
De 81-jarige Canadese zanger-dichter Leonard Cohen leerde Marianne in de jaren zestig kennen op het Griekse eiland Hydra. Zeven jaar lang deelden ze lief en leed, maar dan strandde de relatie. Cohen schreef over zijn muze in de nummers 'So Long, Marianne', 'Bird on a Wire', en 'Hey, That’s no way to say goodbye'.
Cohen schreef een afscheidsbrief aan zijn muze vlak voor haar dood. In die brief vatte Cohen de essentie van leven, liefde en dood samen, zoals geen ander dat kan, waaronder: "Wel, Marianne, we zijn in de tijd aanbeland dat we zo oud zijn dat onze lichamen aftakelen, en ik denk dat ik je heel spoedig zal volgen. Weet dat ik zo dicht achter je aan kom, dat als je je hand uitstrekt ik denk dat je de mijne kan raken. En je weet dat ik altijd van jou gehouden heb voor jouw schoonheid en wijsheid, maar daar moet ik niets meer over zeggen - want, dat weet je allemaal. Maar nu wil ik je gewoon een goede reis toewensen. Tot ziens, oude vriend. Oneindig veel liefde, ik zie je later weer," schreef hij aan haar.
Het verhaal van Cohen's brief werd op de Canadese radio onthuld door een goede vriend van Ihlen, namelijk: Jan Christian Mollestad. Hij was het die Cohen contacteerde om hem te melden dat Ihlen stervende was.
"Het duurde maar twee uur vooraleer een mooie brief van Leonard voor Marianne binnenkwam. De volgende dag hebben we die naar haar gebracht, ze was bij haar volle bewustzijn. Ze was zo gelukkig dat hij zo snel iets voor haar had geschreven," zei Mollestad.
Mollestad schreef achteraf ook een brief terug naar Leonard Cohen om hem op de hoogte te brengen van haar overlijden. "Jouw brief kwam toen ze nog volledig bij bewustzijn kon spreken en lachen. Toen we de brief voorlazen lachte ze zoals alleen Marianne dat kon."
Cohen's brief bracht haar zowel gemoedsrust evenals extra kracht, schreef Mollestad. Hij vertelde daarbij dat Marianne bij die laatste zin haar hand uitstrekte. Twee dagen na de brief, op 29 juli, verloor ze het bewustzijn en is ze overleden. In haar laatste uur neuriede Mollestad 'Bird on a Wire' terwijl hij haar hand vasthield, haar hoofd kuste, om daarna de kamer te verlaten met de woorden 'So long, Marianne'.
Beneath My Hands - Uit: 'The Spice-Box of Earth'
Beneath my hands
your small breasts
are the upturned bellies
of breathing fallen sparrows.
Wherever you move
I hear the sounds of closing wings
of falling wings.
I am speechless
because you have fallen beside me
because your eyelashes
are the spines of tiny fragile animals.
I dread the time
when your mouth
begins to call me hunter.
When you call me close
to tell me
your body is not beautiful
I want to summon
the eyes and hidden mouths
of stone and light and water
to testify against you.
I want them
to surrender before you
the trembling rhyme of your face
from their deep caskets.
When you call me close
to tell me
your body is not beautiful
I want my body and my hands
to be pools
for your looking and laughing.