Indien we onze planeet Aarde 'bewustzijn' en 'Leven' toekennen, dan kunnen we zeggen dat ze hongerig is, en ze zich met de Zon voedt.
Met 'Leven' bedoel ik natuurlijk: alle leven op Aarde, omdat dat leven onlosmakelijk met onze planeet verbonden is - en, met 'bewustzijn' bedoel ik eveneens: de optelsom van het totale bewustzijn van alles wat op Aarde leeft.
Wel moet men rekening houden, dat er buiten de slaaptoestand en het zogenaamde waakbewustzijn, nog hogere vormen van bewustzijn bestaan. Vooral daarvan heeft onze Aarde een groot tekort. Gurdjieff zei hierover, onder andere: "Er is een bepaalde periode waarin een zekere taak volbracht moet worden. Indien na verloop van de ervoor bepaalde tijd niet is volbracht wat volbracht had moeten zijn, dan is het mogelijk dat de Aarde ten onder gaat zonder te hebben bereikt wat zij had kunnen bereiken."
Natuurlijk is deze wet ook op de mens van toepassing, en om die reden zijn velen vanbinnen reeds dood zonder het te beseffen. Zielen hebben voertuigen nodig, maar zielloze voertuigen kunnen gerust in leven blijven. Ook geldt die 'bepaalde periode', bijvoorbeeld, op het aanleren van taal of wiskunde. Voor wolfskinderen, bijvoorbeeld, is het achteraf praktisch onmogelijk om nog een taal of wiskunde aan te leren, gewoonweg omdat de 'bepaalde periode waarin een zekere taak volbracht moet worden' voor eeuwig en altijd voorbij is.
Om dezelfde reden is er voor de mens een 'bepaalde tijd' voorzien om aan Zelfkennis te doen. Daarna is het veel te laat, en kan men er alleen nog maar - tot vervelens toe - over filosoferen.
Boven en Beneden schiepen het Midden.
Anders gezegd: Zon en Aarde schiepen gezamelijk de Maan. Eenvoudiger uitgedrukt: onze Maan is uit onze Aarde ontstaan. Toevallig? Tracht daarop voor jezelf een antwoord te vinden, in te beelden dat er geen Maan was, en breng dit in verband met zowel het ontstaan evenals het bestaan van alle huidige levensvormen op Aarde.
Natuurlijk zou er - indien de Maan niet bestond - nog immer leven op deze planeet zijn geweest. Toch zouden zeer veel dingen, waaronder de seizoenen, de aardas, de weersomstandigheden, en zo meer, anders zijn geweest. Maar laat me herbeginnen ...
- Indien we onze planeet Aarde 'bewustzijn' en 'Leven' toekennen, dan kunnen we zeggen dat ze hongerig is, en ze zich met de Zon voedt.
- Indien we onze satelliet Maan 'toekomstig bewustzijn' en 'Toekomstig Leven' toekennen, dan kunnen we zeggen dat ze hongerig is, en ze zich met de Aarde voedt.
Mensen kunnen zeer goed begrijpen dat de Zon ons met zijn Licht en Warmte voedt én al het bestaande Leven onderhoudt - maar, indien we zeggen dat de Aarde de Maan voedt, worden we met diepe, stomverslagen stilte geconfronteerd - of, met een hoop betweterige argumenten waarom dit niet waar zou kunnen zijn.
Twee redenen dus om hierop niet dieper in te gaan, maar ik kan er wel aan toevoegen dat de Hongerige Maan gisteren haar buikje heeft bolgegeten door de restantjes van de Aarde te komen ophalen. Natuurlijk verkreeg ze dan ook extra hulp van de Zon: met zijn getweeën kunnen ze de dingen beter naar zich toetrekken.
Een belangrijk beginsel
'Sterren en planeten dringen maar dwingen niet', is een uitspraak dat moeilijk te begrijpen valt.
De Maan, bijvoorbeeld, beïnvloedt jou als individuele mens niet. Ze beïnvloedt wel alle wateren, alle leven in haar geheel, en grote bijeenkomsten van mensen, net zoals één druppel niet wordt beïnvloed, doch een groot water wel.
Indien er dan toch sprake is van beïnvloeding, zoals bij maanzieken bijvoorbeeld, dan is het de mens zélf die dat zichzelf aandoet. In Pavlov's experiment beïnvloedt de bel de honden niet. Ten eerste, leidt die bel geen bewust bestaan - en, ten tweede doet de bel datgene waarvoor ze is vervaardigd: ze rinkelt. De reactie op dat gerinkel geschiedt onder de hersenpan van de honden.
Het beeld van een naakte man, of vrouw, leidt eveneens geen enkel bewust bestaan. Ofwel bestaat het beeld uit een rasterpatroon, ofwel uit pixels, bijvoorbeeld, maar het zijn de hersenen van de mens die op die samengestelde prikkels reageren.
Indien je recht in de zon kijkt, trekken de pupillen automatisch samen. Niet door het bewuste toedoen van de zon, maar als een reactie op het felle licht - en, als je je ogen verbrandt omdat je té lang in die zon hebt gekeken, moet je dan ook de zon niets verwijten.
Toch reageren veel mensen als het kleine kind, dat zich heeft bezeerd door tegen een tafel aan te lopen, en de tafelpoot verwijt. Indien die menstypen succesvol zijn, dan hebben ze het zogezegd aan zichzelf te danken - maar, als ze falen, dan is het altijd de schuld van iets of iemand anders geweest.
Tussen haakjes: sommige mensen kunnen weleens in iets succesvol zijn, net zoals jijzelf weleens aan de roulettetafel kunt winnen. Maar, het is aan de Meet van het Leven dat de prijzen worden uitgedeeld, een finishlijn, die weinigen daadwerkelijk bereiken, met als gevolg: geen prijs, waarbij stof wederom tot dat stof weerkeert. Maar, ik ben aan het afdwalen...
Sterren en planeten rinkelen niet, maar wisselen onderling wel degelijk hun uitstralingen met elkaar uit. Mensen, die er gevoelig voor zijn, kunnen daarop reageren, maar niet - en dit is belangrijk: omdat de sterren of planeten hen op een bewuste manier hebben beïnvloed.
Toegegeven: die gradatie en de aard van beïnvloedbaarheid is - wegens de 'gekleurdheid' - reeds tijdens het verblijf in de moederschoot waargemaakt. Maar, het is dankzij het feit dat de mens - of, noem het 'het brein' van de mens - niet van bovenaf wordt beïnvloed, maar er van benedenuit zélf op reageert, dat hij in staat is om vanonder bepaalde invloeden los te komen, teneinde zichzelf ervan te bevrijden. Maar, zegt Gurdjieff erbij: "Van zodra men zich van bepaalde invloeden ontrukt, komt men altijd onder nieuwe terecht, en die zijn niet altijd veel beter." Om die reden doet een mens er goed aan te bezinnen vooraleer hij daaraan begint.
Tot besluit: hemellichamen beïnvloeden de individuele mens niet. Alles hangt ervan af hoe wij op de elektromagnetische en andere stralingen reageren, dit, afhankelijk van onze individuele gekleurdheid, die wie sedert onze geboorte hebben meegekregen. Die gekleurdheid kunnen we in de teksten van onze geboortehoroscoop terugvinden, omdat de essentie van de mens op de invloeden reageert, niet de oneigene persoonlijkheden.
Om die reden kunnen we zeggen dat die stralingen dringen, maar nooit dwingen. En, hoe groter de controle over het lichaam, hoe minder last men van dat 'dringen' ondervindt.
Nog beter uitgedrukt: hoe groter de controle over het lichaam, hoe minder sterk men op die uitstralingen reageert. Oftewel: de invloeden zijn wel degelijk aanwezig, maar je hoeft er niet op te reageren.
Aan de eclectici: Veel duidelijker kon ik me vandaag niet uitdrukken. Indien je de woorden van deze tekst goed hebt begrepen, dan snap je waarom 'alles gebeurt' en waarom geen mens kan 'doen', 'doen', in de ware betekenis van het woord.
Vloed van de eeuw
Indien de tekst jou niet zozeer interesseerde, zal ik het - met wat hierna volgt - trachten goed te maken. De eclectici kunnen dan eveneens voor zichzelf uittesten of ze het bovenvermelde echt begrepen hadden...
Aan de kust in het noordwesten van Frankrijk wordt vanavond om 20u07 - en dus vele uren na de zonsverduistering - een metershoge vloed verwacht. Het spektakel lokte gisteren al een 10.000-tal kijklustigen naar de Mont-Saint-Michel, het bekende Normandische getijdeneiland met klooster. Het verschil tussen hoog en laagtij komt dan uit op 14 meter. Alle hotelkamers in die buurt zijn dan ook volgeboekt.
Er is zelfs sprake van de ‘vloed van de eeuw’- want het natuurfenomeen komt slechts eens in ongeveer 18 jaar voor. Het vloeit voort uit het kosmisch samenspel van de maan en de zon die op een lijn kwamen te staan, en hun aantrekkingskracht op een 'bewuste manier' (?) op de oceanen uitoefende - of, zijn het de oceanen die daarop gewoonweg reageren? Of, is er eveneens sprake van een samenspel?
De volgende gelijkaardige vloeden worden pas in maart 2033 en maart 2051 verwacht, de vorige was van 10 maart 1997. Ook elders in de wereld zal er vanavond een ‘vloed van de eeuw’ zijn. De hoogste vloed maakt met 16 meter zijn opwachting in de baai van Fundy in Canada.
De Mont Saint-Michel is een klein, rotsachtig schiereiland in Frankrijk. Het eiland ligt ongeveer 1 kilometer uit de kust bij de plaats Avranches in Normandië. Het is oorspronkelijk een getijdeneiland: het was over land bereikbaar bij laagwater, maar bij hoogwater was het omringd door water. Tegenwoordig loopt er een smalle verhoogde weg naar het eiland. Mont Saint-Michel, met zijn trapstraten, is alleen toegankelijk voor voetgangers. In 1979 werd de Mont Saint-Michel met abdijcomplex en de omliggende baai uitgeroepen tot werelderfgoed door de UNESCO.
