We leven in een agressieve wereld. In wezen is dit altijd zo geweest. Tijgers, leeuwen en andere wilde dieren kunnen van kindsbeen af worden getemd - of, op latere leeftijd worden verjaagd, en zelfs in kooien of reservaten worden opgesloten. Beestige, menselijk uitziende wezens ook. In principe toch. Nochtans waren ze ooit lief uitziende baby's in moeders armen, vooraleer uit te groeien tot de miserabele gedrochten van onze samenleving.
Agressiviteit... "Waar trekken bewust levende mensen de grens?", is een vraag die onmogelijk kan worden beantwoord, gewoonweg omdat agressie deel uitmaakt van het instinctieve deel van de mens.
Omdat ik weet, dat ik elke lezer op een diplomatische manier moet behandelen, zal ik hierbij met alle plezier willen vermelden dat jij, beste lezer, daarop natuurlijk een uitzondering bent.
Agressiviteit treffen we nochtans overal aan: in de sportwereld, in de mensen op straat, in huisgezinnen, in oorlogsgebieden, in de wereld van film, theater, de literatuur en de muziek, enzovoorts, enzovoorts. We leven in een wereld, waarin zeer veel egocentrisch ingestelde mensen elkaar pijn doen. Sterker zelfs: veel mensen zijn destructief ingesteld en verlangen naar pijn, waarvan sm dat, bijvoorbeeld, in 50 Shades of Grey wordt gepromoot, slechts een klein, onschuldig voorbeeldje is.
Tussen haakjes: 50 Shades of Grey is, volgens de Australische Lisa Wilkinson: "huiselijk geweld in een erotisch kleedje, en als er één ding is wat deze film niet bevat, dan is het wel erotica."
Wat is een mens?
De woorden waarmee Gurdjieff de mens ooit definieerde, worden nu nog - 100 jaar later - niet begrepen. Het kan ook niet, omdat de mens slechts in de twee laagste niveaus van bewustzijnstoestanden vertoeft, zijnde de slaap - en, datgene wat hij 'waakbewustzijn' noemt en ervan overtuigd is dat hij zowel 'wakker' is, evenals bij volle bewustzijn. In bepaalde ogenblikken van zijn leven spreekt hij effectief de waarheid..., totdat hij een seconde later terug in slaap valt, en op een totaal mechanische manier zijn leven verder beleefd. 'Flitsen van bewustzijn' wordt dit fenomeen genoemd.
Tevens is het begrijpelijk dat mensen, die niet op de hoogte zijn van de hogere niveaus, hun schouders ophalen, en geen waarde hechten aan al mijn 'niveaus-van-bewustzijn-geschrijf'. Onbekend is nu eenmaal onbemind.
Elke ietwat bewust levende mens, waaronder een Stephen Hawking misschien, is zich sterk bewust van waarheen de gehele mensheid stilaan heengaat. Ook ikzelf ben me bewust van de Uiteindelijke en Onvermijdelijke Apocalyptische Uitkomst, en hopelijk maak ikzelf het niet ten lijve mee. De eerstvolgende generatie misschien ook niet, maar de generatie daarna beklaag ik.
Plan van Bestemming
Anderzijds hebben 'hogere werelden' (bij gebrek aan een betere beschrijving) plannen voor de mensheid. Of, dacht je dat mieren, termieten, bijen en zo meer, puur toevallig 'gebouwen' maken om er als kolonie in te verblijven? Ook voor de voorgeprogrammeerde mensheid bestaat er een ingebouwde databank, een soort van 'Plan van bestemming'. Daardoor heeft die mens 'mogelijkheden' meegekregen, die andere dieren niet hebben, en de laatste 40 à 50 jaar zijn we daarvan duchtig gebruik aan het maken.
Als ik het over de 'mens' heb, die er gebruik van maakt, heb ik natuurlijk niet over 100% van de 7 miljard aardbewoners. Wel over een paar honderdduizenden. Ik geef nu het woord aan iemand die erover kan meespreken...
Wanneer Stephen Hawking zijn mening uitspreekt - of het nu gaat over zwarte gaten, buitenaardse wezens, artificiële intelligentie, of zelfs over het godsbegrip - heeft de wereld de neiging er kennis van te nemen. En deze keer gaf de vermaarde 73- jarige Britse natuurkundige, kosmoloog en wiskundige de mensheid de volgende waarschuwing: "Indien wij, als een beschaving, onze agressiviteit niet in toom houden, zullen we ten dode zijn opgeschreven."
Daarnaast zei hij dat het menselijke falen, die hij graag zou willen corrigeren, de agressie is. "Het kan een overlevingsvoordeel hebben gehad ten tijde van de holbewoner, om meer voedsel te verkrijgen, grondgebied, of een partner met wie men kon reproduceren, maar nu dreigt het ons toch allemaal te vernietigen."
Het was dan ook geen verrassing dat hij de nucleaire oorlog erbij betrok, bewerende dat "het de beschaving zou beëindigen - en, misschien het einde van het menselijke ras."
In een poging om de menselijke agressie tegen te gaan, zei hij dat de menselijke kwaliteit die hij graag zou willen vergroten de empathie is: "Het brengt ons allen tezamen in een vredevolle, liefdevolle toestand."
(Tussen haakjes: Gurdjieff zou het 'externe consideratie' noemen.)
Hieraan voegde Hawking toe dat, naast de correctie van deze tekortkoming, de verkenning van de ruimte onze soort uiteindelijk zal redden. Het is de levensverzekering van onze huidige beschaving.
"Ik geloof," zei hij, "dat op lange termijn de toekomst van het menselijke ras de ruimte moet zijn en dat het een belangrijke levensverzekering vertegenwoordigt met betrekking tot onze toekomstige overleving, omdat het koloniseren van andere planeten de verdwijning van de mensheid zou kunnen voorkomen."
Planet Mars... Here we come!
Momenteel worden er reizen naar Mars geboekt. One Way Tickets - want, terugkeren naar Aarde is onmogelijk. Ooit zult we inzien, dat elke mens, die onze Aarde verlaat, er goed aan doet om nooit meer terug te komen.
Zelfs indien er voor mij zoiets bestaat als een wedergeboorte, of reïncarnatie, wens ikzelf nooit of te nimmer een nieuwe verblijf op deze aardbodem. Natuurlijk heb ik het niet over het persoontje die nu deze woorden heeft uitgeschreven, want die geniet er nog volop van.
Nota: de film 'The Theory of Everything' portretteert op een dramatische manier het leven van de astrofysicus, zijn vroege werk, zijn liefdesrelatie met Jane Hawking en zijn gevecht met de ALS ziekte. De film is gebaseerd op de memoires "Travelling to infinity: My Life with Stephen", geschreven door Jane Hawking en de titel van de film verwijst naar 'de theorie van alles', ook gekend onder de naam 'unificatietheorie'.
De film werd eergisteren, tijdens de 87e Academy Awards, geëerd door aan de Britse acteur Eddie Redmayne de Oscar voor Beste Acteur te geven voor zijn vertolking van Hawking.
Het verhaal
Stephen Hawking studeert in de jaren '60 natuurkunde aan de Universiteit van Cambridge, waar hij probeert een doctoraat te behalen en verliefd wordt op Jane Wilde, een studente literatuur, hoewel hij atheïst is en zij christen.
Maar de wereld van de intelligente Stephen stort in wanneer hij te horen krijgt dat hij aan ALS lijdt en nog slechts twee jaar te leven heeft. Dit weerhoudt Jane er niet van met hem te trouwen, en samen gaan ze de strijd aan met de ongeneeslijke ziekte.
Ze krijgen drie kinderen. Stephen behaalt zijn doctoraat, en hoewel hij na verloop van tijd niet alleen zijn vermogen om te bewegen maar ook zijn stem verliest, slaagt hij er met de hulp van Jane en een spraakcomputer toch in om zijn baanbrekend werk voort te zetten.
Jane gaat, op aanraden van haar moeder en om er eens uit te zijn, naar het zangkoor van de kerk. Aldaar raakt ze bevriend met de dirigent Jonathan, een weduwnaar, die huisvriend van het gezin wordt. De moeder van Stephen stelt de vraag of het derde kind van Stephen of van Jonathan is. Jane ontkent verontwaardigd, maar ze heeft tegelijkertijd door dat Jonathan het gesprek heeft afgeluisterd. Hij wil het huis verlaten, doch Jane weerhoudt hem ervan, en terwijl ze alleen zijn, geven ze toe dat ze gevoelens hebben voor elkaar. Jonathan blijft een tijdje van het huis weg, en het is Stephen die hem terugroept en hem daarbij zegt dat Jane hem nodig heeft.
Stephen en zijn verzorgster Elaine worden verliefd op elkaar, en Stephen en Jane scheiden. Jane en Jonathan trouwen, maar Stephen en Jane zijn tot op de dag van vandaag beste vrienden gebleven. Einde goed, alles goed?