Je hebt van die scholastici, die hun tijd steken in het berekenen hoeveel engelen er op de punt van een naald kunnen staan. Anderen, willen weten hoeveel zand er in de Sahara is.
Zolang we de dingen kunnen relativeren, en hiermede geen andere, springklare scholastici de impuls geven om op dit nieuwsberichtje hun commentaar te geven, dan kunnen we een idee verkrijgen van hoe groots die grootste zandwoestijn van deze Aarde is.
Maar, nu dat we het toch over de Sahara hebben, laten we eerst eens lezen wat Wikipedia erover vermeldt - gewoonweg, omdat we er anders nooit onze aandacht en tijd aan besteden, nietwaar? Zo lezen we, onder andere, het volgende ...
Hoewel vandaag de dag de Sahara een grote woestijn is, was dat niet altijd zo. Tijdens het Pleistoceen en het Holoceen bestond de Sahara nog voor het overgrote deel uit savanne, en er groeiden dan ook veel plantensoorten. In deze perioden konden mensen zich goed handhaven in deze gebieden als verzamelaar en jager. Vermoedelijk leefden de olifanten, bavianen, katachtigen, et cetera, nog tot in het Neolithicum - of, de nieuwe steentijd: een prehistorische periode die circa 11.000 v.Chr. begon - in het gebied dat tegenwoordig de Sahara heet - en, tot een miljoen jaar geleden waren er nog planten terug te vinden die we tegenwoordig alleen in natte, vochtige gebieden aantreffen of zelfs in de tropen.
In de Sahara zijn nog resten terug te vinden van diverse menselijke soorten, zoals de Homo habilis en de Homo australiphithecus, vermoedelijk al ruim vijf miljoen jaar geleden. In de huidige Sahara kunnen dan ook tot twee miljoen jaar oude stenen werktuigen worden aangetroffen.
Tussen 18.000 en 10.000 v.Chr. beleefde de Sahara een extreem droge periode, waarin de woestijn verder naar het zuiden trok. Na 10.000 v.Chr. werd de Sahara weer vochtiger, en rond 8.500 v.Chr. begint het Holoceen subpluviaal, waarin de Sahara een aanmerkelijk vochtiger klimaat en een dichtere menselijke bevolking bezat. Zo'n 6.000 tot 4.000 jaar geleden trad in de Sahara en Arabië een abrupte verwoestijning op.
Met de verschillende ijstijden veranderde het klimaat, met name de neerslag, en daarmee ook de begroeiing. Langzaamaan kreeg de Sahara het uiterlijk dat tegenwoordig kan worden aangetroffen in de Franse Provence, en nog later veranderde het gebied tot het type dat we tegenwoordig kennen: een dorre, zanderige vlakte met weinig begroeiing.
Genoeg afgedwaald. Laten we nu het woord laten aan de dame, die jou op een meest enthousiaste manier gaat vertellen welke de bevindingen zijn. En ja, beste scholastici, wat ze zegt is niet helemaal accuraat. Het kan ook niet. Maar luister en bekijk de beelden met de ogen van een kind...
O ja, nog iets: van één persoon vond ik de bemerking grappig. Hij schreef: Indien je 10.000 zandkorrels per seconde zou kunnen tellen, dan heb je 4,9 triljoen jaar nodig om ze allemaal één voor één die je vingers te laten glippen.
'k Weet het: bovenstaand resultaat verschilt van die in de videoclip. Maar, je kunt de berekening voor jezelf maken en het resultaat voor jezelf behouden - want, zo belangrijk is dat eindresultaat niet. Wél de grootsheid van de Sahara, met een oppervlakte van meer dan 9.000.000 km². Gigantisch groot, nietwaar?