Wetenschappers, astronomen en andere gewone stervelingen nemen aan dat er aardse wetten bestaan, waarvan de zwaartekracht er eentje is. Ook nemen ze aan dat de Maan de getijden op Aarde veroorzaakt. Plantensappen en boomsappen worden ook door dezelfde Maan beïnvloedt. Maar de mens, die net als de Aarde eveneens voor 70% uit water bestaat, en - net als planten en bomen - 'kanalen' in het lichaam heeft, waarin diverse sappen op en neer stromen, zou dus niet door diezelfde Maan kunnen worden beïnvloed. Maar, om eerlijk te zijn, past dit gegeven eerder in de rubriek 'Astrologie'.
En, natuurlijk is het niet enkel en alleen de Maan die de getijden veroorzaakt, maar ook de Zon, de planeten en de Aarde zélf spelen daarbij een grote rol, gewoonweg omdat alles met alles in verbinding staat.
Kortom, net als in een symfonisch orkest, waarin elk instrument een even belangrijke rol speelt, is tóch het geheel dat op ons gehoor inwerkt. Anders gezegd: indien je een onderdeel onderzoekt, moet men altijd met het geheel rekening houden.
Over 'onderdelen' gesproken...
Over zowel de binnenkant van de Aarde, evenals van die van de Maan, is nog maar weinig bekend. Ook over het ontstaan zélf van de Maan bestaan er diverse speculaties. De meest gangbare theorie is, bijvoorbeeld, dat de Maan is ontstaan doordat de Aarde botste met Theia, een planeet van ongeveer de grootte van Mars.
De impact zou dusdanig veel energie hebben opgewekt, dat door de hitte zowel de Aarde als deze planeet bijna onmiddellijk in gesmolten toestand in elkaar overgingen. Theia zou hierbij dus volledig zijn vernietigd en versmolten zijn met de aardmaterie, waarvan een dikke brok vloeibare lava door de kinetische energie zou weggeslingerd zijn te midden van een spiraalstaart van dergelijke vloeibare massa.
Die coagulerende enorme brok vloeibare materie trok samen als een gigantische druppel, die nog meer van de omringende spiraalmassa tot zich nam en geleidelijk stolde tot de vorm van de Maan. Deze theorie vindt bevestiging in de samenstelling van de gesteenten op de Maan, die ongeveer dezelfde is als die van de aardkorst. Volgens onderzoek gebeurde dit 4,527 miljard jaar geleden, dus slechts dertig tot vijftig miljoen jaar na het ontstaan van ons Zonnestelsel, en nog lang voordat er oceanen waren op Aarde.
Het grootste deel van het maanoppervlak is bedekt met inslagkraters. Deze kraters stammen uit de tijd van het grote oerbombardement, waarin restanten van het ontstaan van het Zonnestelsel op de planeten en hun manen terechtkwamen. Het ontbreken van een atmosfeer op de Maan laat toe dat de kraters na 4 miljard jaar er meestal nogal kersvers uitzien.
Enkele grotere, en vooral diepere inslagstructuren zijn later tijdens een van de vulkanische perioden van de Maan opgevuld geraakt, waardoor de donkere maria (enkelvoud: mare, Latijn voor zee) ontstonden. Dit zijn dus in feite enorme vulkanische vlakten en geen zeeën, zoals men vroeger dacht. Oceanus Procellarum is de grootste mare op de Maan.
Maar, Oceanus Procellarum - Latijn voor 'Oceaan der stormen', met een oppervlakte van 4 miljoen km², is mogelijk toch niet ontstaan door de inslag van een grote planetoïde. Gegevens, die zijn verzameld door twee NASA-maansondes, wijzen erop dat de ‘maanzee’ eerder een vulkanische oorsprong heeft - en, als dit ooit wordt bevestigd dan is dit dus in strijd met de inslaghypothese.
Het nieuwe scenario bestaat er uit dat de korst in het huidige Procellarum-gebied om de een of andere reden veel later is gestold dan de omringende maankorst. Toen dit deel van de Maan uiteindelijk alsnog afkoelde en kromp, zou het zich hebben losgetrokken van het omringende korstmateriaal, waardoor zich diepe breuken vormden. Via dit stelsel van breuken zou vervolgens vulkanische magma, vanuit het inwendige van de Maan, zijn opgestegen en vlak onder het maanoppervlak zijn gestold.
Een andere theorie, die uit recente data-analyse opborrelde, suggereert dat dit gebied niet door vulkanische erupties werd gevormd, maar wel door de hevige roerselen van het inwendige van de Maan, van waaruit een hoge concentratie van warmte-producerende radioactieve elementen, zowel in de korst als in de mantel van dat gebied, deed ontstaan.
Kortom: zowel over het inwendige van de Aarde, evenals die van de Maan, blijven er meer dan genoeg vragen bestaan; vragen, die wetenschappers nog jarenlang zullen bezighouden. Ondertussen kunnen we rustig blijven voortgenieten van ons leven op deze meer dan mysterieuze aardbol.
Mysterieus? Wist je dat ongeveer 99% van de mensheid zich niet bewust is van dat mysterieuze? Mijn eerstvolgende blogberichtje zal daarover handelen ...
Anderzijds, heb ik er reeds verschillende malen iets over geschreven. Neem, bijvoorbeeld, het thema 'Rust'. Terwijl je deze tekst op dit ogenblik aan het lezen bent, leef je hoogstwaarschijnlijk in de veronderstelling dat je in rust bent, nietwaar?
- Wordt vervolgd -