Euthanasie aanvragen, is - naar het schijnt - niet gelijk aan 'zelfmoord voorbereiden', noch aan 'zichzelf de doodstraf toekennen'. Euthanasie wordt vandaag de dag erkend als het recht van iedere zieke om te kiezen voor het leven of de dood, voor zover de persoon zich bevindt in de omstandigheden bepaald in de wet. België was sedert 28 mei 2002, na Nederland, het tweede land ter wereld waar deze wet werd gelegaliseerd.
Een uitbreiding op die wet maakte euthanasie mogelijk voor wilsbekwame minderjarigen, die zich in een ‘medisch uitzichtloze toestand bevinden van aanhoudend en ondraaglijk fysiek lijden’. Lijden, dat niet gelenigd kan worden, en dat ‘het gevolg is van een ernstige en ongeneeslijke aandoening die veroorzaakt werd door een ongeval of ziekte’. De minderjarige kan nochtans geen verzoek indienen op basis van psychologisch lijden, wat bij verzoeken van volwassenen wél mogelijk is.
Dat de Kamer in het begin van dit jaar de uitbreiding van de euthanasiewet naar wilsbekwame, terminaal zieke minderjarigen had goedgekeurd, was niet onopgemerkt voorbijgegaan in het buitenland, en verkreeg om die reden heel wat aandacht in de buitenlandse pers. In Groot-Brittannië, bijvoorbeeld, werd er met argusogen naar de stemming van de euthanasiewet gekeken. De titel van een blogbericht op de website van 'The Telegraph' liet weinig aan de verbeelding over: "Zou Groot-Brittannië het tolereren jaarlijks 8.000 mensen te doen inslapen?".
"Europese gemeenschappen verbannen de doodstraf, maar geven dokters of panels van dokters, de macht om te beslissen over leven en dood, vaak met weinig onderzoek," stelde een blogger.
In elk geval hebben vorig jaar de euthanasiecijfers in België opnieuw een record gebroken, met 1.816 gevallen tegen 1.432 in 2012. Dat schreven de kranten van 'Sudpresse', op basis van de recentste cijfers. Het gaat enkel en alleen om de gevallen die worden aangegeven aan de Controle en Evaluatiecommissie Euthanasie.
Van de 1.816 dossiers van vorig jaar ging het in 51,7 procent van de gevallen om mannelijke patiënten. Er zijn veel meer Nederlandstaligen (80 procent) dan Franstaligen - en, vijftien procent ervan was jonger dan 60 jaar.
Eén van de vele vragen die we onszelf zouden kunnen stellen, zou bijvoorbeeld handelen rond het thema 'bewust lijden'. Maar, van mensen, die totaal geen besef hebben van het feit dat ze méér zou kunnen zijn geweest dan enkel en alleen een stoffelijk lichaam, kan daarop geen enkel redelijk antwoord worden verwacht - met als gevolg, dat het stellen van de vraag misschien zinloos is.
