De hersenen besturen het lichaam. Om die reden is, net als bij een computer, de inhoud ervan levensbelangrijk - want: wat erin zit, komt eruit. Maar de mens identificeert zich dermate met zijn lichaam, dat velen op hun sterfbed niet beseffen dat ze tijdens het leven méér hadden kunnen zijn dan enkel en alleen dat vergankelijke, stoffelijke lichaam. De inhoud van hun breinen liet dat niet toe.
Eender welk prikkel, komende van buitenaf, roept een 'ikje' op. En zo creëert het brein bij elke sensatie, gedachte, gevoel, wens, verlangen, of wat dan ook een 'ikje'. Het ene moment regeert dit ikje in de mens, en enkele minuten later een totaal ander ikje; een ikje, die al de anderen niet kent. Gelukkig maar: anders wordt een mens schizofreen, of erger.
Nu wilt een ikje dit, en even later iets totaal anders. Zo is het ikje - die op dit eigenlijke moment deze tekst leest - niet de 'ik' van een seconde geleden, noch de 'ik' die vanmorgen naar het werk stapte, noch de 'ik' van op het werk, noch de 'ik' die na het werk thuiskwam. Anders gezegd: de mens is niet één, hij is legio. Geen mens kan van zichzelf zeggen: "Ik ben die ben" - honderden ikjes regeren dat lichaam en het brein is de bron van hun ontstaan.
Het volautomatische lichaam zélf, bestuurt door de hersenen, kan nochtans een prachtig voertuig worden van het zogenaamde 'Ware Zijn'. Of, noem het 'Zelf', 'Ziel' of wat dan ook, maar woorden zijn waardeloos - indien de dingen, waarop ze betrekking hebben, ontbreken. Doch neemt het merendeel van de mensheid genoegen met de verbeeldingswereld. Een mooi voorbeeld hiervan is genoegen scheppen met het bekijken van pornobeelden, die als écht worden ervaren, het lichaam bevredigen en het échte bijzaak wordt, of als storend wordt aanzien.
Op gelijkaardige wijze verbeelden velen zich dat ze een 'Ware Zelf', een 'Ware Ik', of noem het 'Ziel' bezitten. Oké, alles wat bestaat, tot zelfs een steen toe, is bezield, maar over een persoonlijke, eigen ziel beschikken, is iets totaal anders. Weet ook, dat als een mens sterft hij de geest geeft, niet de ziel.
Och, een mens mag geloven wat hij wil, zolang men er zich maar van bewust is dat 'geloven' geen echt 'weten' is. Als kind, bijvoorbeeld, geloofden we zelfs een tijdlang in het bestaan van de Goede Sint, de Paashaas, de klokken van Rome, en zo meer.
Het lichaam: is het verlengde van dat brein
Teneinde contact te behouden met de buitenwereld heeft het brein zintuigen nodig én een lichaam, dat met dat brein via de ruggengraat, zenuwen, enzovoorts, verbonden is. Datgene wat we lichaam noemen, is dus gewoonweg het verlengde van dat brein opdat die hersenen zich in deze wereld kunnen voortbewegen, dingen ervaren, de dingen benoemen, zich voortplanten, informatie van buitenaf opdoen, zich uiten, met andere breinen kan communiceren, et cetera.
Soms zijn we niet bewust van het feit in welke mate we van onze hersenen afhankelijk zijn en hoe we ermee zijn vergroeid. Ook beseffen weinigen dat het lichaam niets meer is dan het verlengde van die hersenen, en dat wijzelf méér (kunnen) zijn dan dat lichaam alleen.
Mijn advies? Lees eens een paar boeken over de werkzaamheden van het brein. Nu, bijvoorbeeld, werd het boek 'Uw brein als medicijn' door Uitgeverij Kosmos opnieuw uitgegeven, en kost slechts 15 euro. De schrijver ervan is Dr. David Servan-Schreiber. In dit boek worden, onder andere, de zelfhelende eigenschappen van het lichaam besproken. Een aanrader!
De hersenen besturen het lichaam
Vandaag las ik dat het robotbeen van een 32-jarige man, wiens knie en onderbeen in 2009 na een motorongeluk moesten worden geamputeerd, nu met zijn brein wordt bestuurd.
Maar, stel dat je brein jouw vertelt dat je in het verkeerde lichaam bent geboren, en jezelf sedert de prille kinderjaren er ook naar gedraagt?
- Gisteren, bijvoorbeeld, is Nathan Verhelst, een 44-jarige vrouwman geëuthanaseerd. Zij/hij was niet terminaal ziek was, maar leed onder de gevolgen van een mislukte geslachtsoperatie. De 'man' verkreeg bij geboorte de naam Nancy, maar onderging sinds 2009 een aantal geslachtsoperaties. Eerst was er een hormonenkuur, een tijdje later volgde een borstamputatie en in 2012 kreeg Nathan dan eindelijk een vervangpenis. Maar de dingen verliepen niet naar wens, waardoor Nathan geen andere uitweg meer zag. Zij/hij voelde zich gevangen in een lichaam dat 'hij' niet meer wou - en, dankzij euthanasie - onder begeleiding van VUB-arts Wim Distelmans - was zij/hij in staat haar/zijn laatste adem uit te blazen.
- Dit doet me dan weer denken aan 'de zaak Erna van Herreweghe'. Zij leefde niet met de idee dat ze een man was, maar een etalagepop. Het brein: ... wat erin zit, komt eruit, en elke onwetende mens kan, of zal, zich willens nillens ernaar moeten gedragen.
Hoe kan een mens meesterschap over het stoffelijke lichaam verkrijgen?
Meesterschap verkrijgen geschiedt stapsgewijze. Meesterschap verkrijgen is onmogelijk, zolang men niet beseft dat men méér kan zijn dan enkel en alleen dat lichaam. Hetzelfde kan over 'ontwaken' worden gezegd. Hoe in godsnaam kan een mens daarnaar streven, zolang hij niet beseft dat hij als het ware in een hypnotische slaap is gedompeld? Hoe kan een mens aan Zelfkennis doen, zijnde: het kennen van het Ware Zelf, indien hij ervan overtuigd is dat hij enkel en alleen dat stoffelijke lichaam is? Enzovoorts...
Het woordje 'zelfkennis' heeft namelijk talrijke betekenissen. Zelfs de psychoanalyse van indertijd verliest eindelijk meer en meer aan kracht. Het is niet door jarenlang elke week op de divan te gaan liggen, terwijl een psycholoog of psychiater naar de inhoud van het brein luistert, om er achteraf etiketten op te kleven, dat een mens zich onthecht van datgene wat hij niet is, namelijk: zijn brein en het verlengde ervan, zijn lichaam.
Maar, voor stervelingen zijn er nieuwe 'genees'-middelen op komst; geneesmiddelen, die ervoor zorgen dat men van de ene persoonlijkheid in een totaal andere persoonlijkheid kan worden getransformeerd - en, binnen enkele jaren mag men chips verwachten, die men onmiddellijk na de geboorte in het brein implanteert. Dit betekent, dat de hersenen het lichaam kunnen vertellen dat men een goede wiskundige is, een musicus, een atleet, een Napoleon, een man, een vrouw, een wat dan ook...
Naberichten over Nathan Verhelst & moeder-'liefde':
1-: In een interview met Het Laatste Nieuws vertelde Nathan hoe hij nooit liefde had gekend thuis, hoe zijn broers de hemel in werden geprezen, terwijl hij - als enige dochter - enkel het vuile werk moest opknappen. Hoe hij misbruikt werd door zijn broers zonder dat zijn ouders er iets aan deden. Hoe hij een leven lang zonder liefde had moeten leven. "Terwijl mijn broers opgehemeld werden, kreeg ik een berghok boven de garage als slaapkamer. Was je maar een jongen geweest, klaagde mijn moeder," vertelde hij daarover.
Een schrijnend verhaal, dat er toe leidde dat Nathan een geslachtsoperatie liet uitvoeren om man te worden. Maar de operatie mislukte, zijn aangeplante penis vertoonde afsterfverschijnselen en de borstamputatie leverde niet het gewenste resultaat op. De deur ging toe voor Nathan. Genoeg gestreden, moe van een leven lang verdriet gaf hij er de brui aan en tekende hij voor euthanasie. In aanwezigheid van vijf vrienden en verder geen familie nam de 44-jarige Nathan Verhelst maandag afscheid van het leven. Zijn moeder is zelfs na zijn dood niet rouwig om wat ze heeft gedaan.
"Voor mij is het altijd Nancy gebleven en nooit Nathan. Het was een zware bevalling die ik bijna niet overleefde. Ik verwijt vooral het ziekenhuis dat ze me mijn kind niet meteen getoond hebben. Ik had zulke grote verwachtingen, maar toen ik uiteindelijk de baby zag, viel mijn droom in duigen. Zo lelijk. Ik had een monster de wereld gezet. Een spook. Donkere ogen, fragiele armpjes. Ik wou haar helemaal niet, maar heb ze toch maar in huis genomen. Het misbruik is gebeurd ja. Ik hoorde dat 's nachts, maar de paar keer dat ik op de deur klopte, zwegen ze meteen. Het was evenzeer haar schuld, want ze heeft me er nooit wat over verteld. Tot het te laat was. Zijn afscheidsbrief zal wel vol leugens staan. Voor mij is dit hoofdstuk afgesloten. Haar dood doet me niks," aldus de moeder in Het Laatste Nieuws.
2-: De euthanasie is in het UZ Brussel uitgevoerd door Wim Distelmans. Hij is professor in de palliatieve geneeskunde aan de VUB Brussel, kankerspecialist en levenseindedeskundige. Distelmans is een pionier in de erkenning van de euthanasie.
Zonder uit te wijden over het specifieke medisch dossier van Nathan Verhelst en in volle respect voor zijn beroepgeheim wilde Wim Distelmans toch even zijn visie kwijt over de levensbeëindiging van de 44-jarige Sint-Niklase transgender. "De keuze van Nathan Verhelst heeft niets met levensmoeheid te maken", stelt Distelmans. "Er zijn andere factoren die maken dat hij in een ongeneeslijke situatie zit met een ondraaglijk lijden tot gevolg. Het ondraaglijk lijden kan volgens de euthanasiewet zowel fysisch als psychisch zijn. Ik kan en mag niet uit zijn medisch dossier klappen, maar hij voldoet wel helemaal aan de voorwaarden uit de euthanasiewet. Hij zit in een niet-terminale situatie, heeft een ongeneeslijke aandoening en lijdt daardoor. Op basis van die elementen heeft ons team beslist dat hij in aanmerking komt voor euthanasie. Ik heb respect voor de manier waarop hij dat uitdrukt. Levensmoe is in mijn optie iemand die totaal niets mankeert, vaak hoogbejaard is en gewoonlijk ten gevolge van existentiële pijnen geen vooruitzichten meer heeft. Dat was niet de situatie waarin Nathan verkeerde.."