Met schilderen bedoelen we hier vooral therapeutisch schilderen; niet enkel en alleen om de zinnen te verzetten, maar ook om het werkstuk achteraf door een bekwaam iemand te laten analyseren en interpreteren.
Kinderen houden van therapeutisch schilderen. Maar het zijn vooral volwassenen die soms worstelen met onbewuste overtuigingen en archetypische patronen, welke door middel van schilderen - en, dankzij de juiste vraagstellingen, of opdrachten - met penseel en verf, op papier of op doek, zichtbaar kunnen worden gemaakt.
Hierbij spelen de kleurkeuzen een belangrijke rol. Zo verschilt de interpretatie van een werk sterk van de persoon die, bijvoorbeeld, veel zwart, bruin en rood gebruikt ten opzichte van iemand die veel geel, roos en blauw in zijn schilderijtje heeft verwerkt.
Carl Gustav Jung (1875-1961), bijvoorbeeld, gaf aan zijn cliënten meestal de raad om een kleurrijke mandala uit te schilderen, die hij daarna voor hen interpreteerde.
Hij zag in mandala's een basispatroon van onze droomtoestand, of van onze verbeeldingswereld, via 'formatie, transformatie, eeuwige geest en eeuwige schepping'. Hij ontdekte dat, terwijl we ons op de buitenste cirkel begeven het centrum van de mandala datgene is wat ons gevangen houdt en ons verbindt met de harmonieze eenheid van het universum. Verschillende beelden worden onderweg mentaal aangemaakt - met als gevolg, dat ons bewustzijn een 'biochemische reactor' wordt op de weg naar verlichting, en een einde maakt aan elke vorm van lijden.
Kortom: volgens Jung is ons leven één groot symbool; een symbool dat we allen delen, doormaken, en leven, en ooit... herbeleven. De kunst bestaat er dus uit om je eigen mandala uit te schilderen.
Beluister vooral het tweede filmpje waarin Jung duidelijk uitlegt hoe schizofreen mensen zich kunnen gedragen. De huisarts, bijvoorbeeld, zal zich in zijn praktijk als een huisarts gedragen omdat de buitenwereld dat van hem verwacht. Hij beantwoordt dus aan dat beeld. Maar, in zijn privéleven moet hij inzien dat hij zich niet met dat beeld mag identificeren, zo niet vervalt hij in een Jekyll en Hyde patroon, et cetera.
Ter informatie:
Dr. Jekyll and Mr. Hyde is een film uit 1941 en een boekverfilming van Robert Louis Stevenson's: "The Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde".
Dokter Jekyll maakt een drankje dat er voor zorgt dat zijn alter ego Mr. Hyde tijdelijk de overhand krijgt. Mr. Hyde is een groot, sterk, maar ook monsterachtig lelijk mens. Als Mr. Hyde durft Dr. Jekyll echter allerlei dingen te ondernemen waar hij als zichzelf niet over zou peinzen. Het lijkt allemaal heel mooi, totdat Hyde steeds meer de overhand begint te krijgen en bovendien begint te moorden.
Nota: We zijn volop onze Encyclopedia Spiritualia aan het aanvullen... Heb je ooit zélf op de één of andere manier persoonlijke ervaringen opgedaan met schilderen op een therapeutische manier? Of, weet je er iets meer over te vertellen? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan.
Interessante, reclameloze bijdragen, met een encyclopedische inhoud, en bijgevolg: een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!
Eender wat op reclame lijkt, wordt automatisch verwijderd. Hopelijk kun je hier enig begrip voor opbrengen. Want, indien jij het doet, zullen de duizenden anderen het ook doen, nietwaar?
Stel je interesse in doelgerichte reclame, en/of streef je naar meer naambekendheid? Klik dan even op deze Zoek&Vind link.