Reeds jarenlang wist men de de zwaartekracht van de Maan niet overal constant was. Men merkte dit door de trekkracht die de Maan op de voorbijvliegende satellieten uitoefende. Moesten wetenschappers vanop Aarde niet in staat zijn geweest alle satellieten die in de ruimte vertoeven bij te sturen, dan zouden de meeste ervan reeds lang met hun neus in het maanstof zijn geploft.
Een ander gevolg van die inconstante zwaartekracht is, dat indien je op een bepaalde plek van de Maan 25 kg zou wegen en op stap ging, je op andere plaatsen bijna 25 1/2 kg zou wegen.
GRAIL, het Gravity Recovery and Interior Laboratory, van de Nasa heeft ondertussen de variaties in zwaartekracht op de Maan in kaart gebracht. Bekijk de foto helemaal onderaan, of het filmpje: de plaatsen met de sterkste zwaartekracht worden weergegeven in het rood, de zwakste in het blauw.
Uit de kleine schommelingen in het zwaartrekrachtveld van de Maan leidden wetenschappers af dat de Maan in haar prille beginjaren nog gewelddadiger was dan aanvankelijk gedacht. Het was bekend dat planeten veel inslagen te verduren kregen, maar niemand had voorzien dat de maankorst zo sterk gehavend was. Sommige inslagkaters zijn verschillende kilometers diep.
Net als de Aarde heeft de Maan een korst. Volgens de laatste berekeningen zou die korst op sommige plaatsen een dikte hebben van 34 km, en op andere 43 km. Oorspronkelijk dacht men dat die korst overal tenminste 10 km dikker zou zijn geweest. Ook werd nogmaals bevestigd dat de Maan ooit deel uitmaakte van onze planeet Aarde, gewoonweg omdat men er materialen op heeft gevonden, die ook bij ons voorkomen.
Enerzijds blijft men ook beweren dat zowel Aarde als Maan toevallig zijn ontstaan, maar anderzijds houdt men er té weinig rekening mee dat, indien er geen Maan was er misschien ook geen Aarde kon zijn, en dus ook geen leven op Aarde.
m
En? Genoten van jouw wandeling op de Maan?...