We leven in een tijd van crisis; een crisis, die al meer dan 10 jaar bezig is, maar waarvan we nu slechts een besef van krijgen. Sommigen mensen weten niet met alle zekerheid of ze morgen nog een job zullen hebben. Anderen hebben reeds hun werk verloren. Vele ouderparen leven naast elkaar. Scheiden is tegenwoordig onverantwoord, want dat kost geld. Niet enkel en alleen dat, maar met z'n tweeën maakt men meer kans deze crisis te overleven. Vooral, indien ze allebei hun werk hebben verloren, bijvoorbeeld. In tijden van nood kent men zijn ware vrienden, maar zulke leefgemeenschappen roepen spanningen op. Kinderen kopiëren. Bovendien ervaren ze die spanningen ten lijve omdat ze er gevoelig voor zijn. Een breuk tussen papa en mama kan een breuk of gespletenheid in het kind betekenen.
Andere ouders werken dan weer tot laat in de avond en hun kinderen worden dan ongewild aan hun lot overgelaten. Soms is het alleen de vader die nooit op tijd thuiskomt van zijn werk. Kinderen missen de nodige aandacht, de nodige warmte, een beetje begrip, genegenheid, maar vooral het gevoel van veiligheid. Bovendien hebben jonge kinderen ook hún verhaal al ze van school thuiskomen, maar ze geraken het aan niemand kwijt.
Kortom: vele kinderen, vooral zij met een ruggengraat en een beetje karakter, rebelleren op hun manier tegen de situatie, maar ze weten nog niet hoe ze zich op een redelijke manier moeten uitdrukken. Hun hersenen draaien op volle toeren en zenden permanent hormonen uit naar alle delen van het lichaam. Zulke hersenen kunnen zich moeilijk concentreren, zijn vergeetachtig, en zulk een lichaam is moeilijk te beheersen. Loop daar zelf maar eens mee rond.
Natuurlijk mag men niet veralgemenen, integendeel. Elk kind loopt met zijn eigen verhaal rond, gebaseerd op bepaalde frustraties en verdringingen. Het heeft dus dringend aandacht nodig, plus heeft het nood aan een oplossinggevend gesprek. Meestal geschiedt dat wel... met een arts, een psycholoog of psychiater. Met andere woorden: nadat de laatste druppel die emmer heeft doen overlopen.
Zo las ik gisteren dat onze kinderen zorgelijk veel stress hebben. Volgens stress-specialist Dr. Luc Swinnen: maar liefst 32 % van de Vlaamse kinderen tussen 10 en 14 jaar. In de Walen was hij misschien niet geïnteresseerd. Hij onderzocht 1.377 kinderen uit 18 Vlaamse scholen.
Een van de oorzaken is, dat ze veel te veel activiteiten hebben, beweert hij. Na school trekken ze naar de jeugdbeweging, maar ook naar de sportles én naar de muziekschool. Uiteraard zorgt dat voor stress. Niet alleen bij het kind maar ook bij de ouders, vooral de moeders. Terwijl pa vaak enkel het lidgeld ophoest, valt gans het praktische geregel meestal in mama's schoot.
Nu hebben we het wel over begoede ouders - zij, die voor al die extra's kunnen betalen. De anderen moeten maar op straat gaan spelen, of hun tijd verdoen aan een computer om misschien spelletjes te spelen, die hen nog veel onrustiger maken. Of, wat verwacht je van zo'n kind? Dat het braafjes de een of andere encyclopedie zal vanbuiten leren totdat één van de ouders thuiskomt?
De laatste jaren wordt steeds meer gesproken over ADHD, Attention Deficit/Hyperactivity Disorder of in het Nederlands: aandachtsstoornis met hyperactiviteit. Vroeger sprak men ook over 'hyperkinetische kinderen', maar deze terminologie is intussen verlaten. Het klonk véél te negatief.
ADHD wordt in het Nederlands ook wel eens 'vertaald' als "Alle Dagen Heel Druk". Ikzelf voegde daar 'Angels Descending from Higher Dimensions' aan toe - oftewel 'Aartsengelen dalend vanuit Hogere Dimensies'. Maar deze benamingen kloppen niet helemaal omdat niet iedereen met ADHD hyperactief, of druk is, of uit een andere dimensie is gereïncarneerd. In zeer veel gevallen berust het op erfelijke factoren - of, is de omgeving, waarin het kind is opgegroeid, de ware boosdoener.
ADHD is een gedragsstoornis die wordt gekenmerkt door een concentratietekort (aandachtsstoornissen), impulsiviteit (ze handelen zonder eerst te overwegen wat de consequenties zijn) en/of hyperactiviteit (overactief). Nu zijn dit alle drie normale en veel voorkomende verschijnselen, maar bij ADHD zijn ze erg hardnekkig en zó sterk, dat de ontwikkeling van het kind erdoor bedreigd wordt. Je moet dan eigenlijk spreken van een handicap, in plaats van 'een overmaat aan speelsheid'.
In de Verenigde Staten is meer dan 20% van de ADHD-kinderen ooit betrokken geweest bij ernstige brandstichting in hun eigen omgeving, meer dan 30% is betrokken geweest bij diefstal, meer dan 40% rookt en drinkt op jonge leeftijd, en meer dan 25%t is wel eens van school gestuurd vanwege slecht gedrag.
Anderzijds is het begrijpelijk waarom vele ouders hun kinderen niet als ADD of ADHD bestempeld willen zien. Het etiket veronderstelt immers onvolkomenheid. Sommigen kunnen zelfs veronderstellen dat het kind 'beschadigd' is, vooral als het gedrag van het kind een neuro-biologische oorzaak heeft. Voor sommigen staat dit gelijk aan het hebben van een slecht brein of een geestelijke stoornis. De emoties kunnen dan ook hoog oplaaien.
De behandeling van kinderen met problemen is een heet onderwerp voor de massamedia, bepaalde advocaten, praatprogramma's, columnisten, en anderen, die niet meteen gekend staan om hun klare uitleg van ingewikkelde wetenschappelijke of medische zaken.
Maar ondertussen is er redding gekomen en dan nog wel vanuit veel hogere dimensies in de vorm van een enorm grote cavalerie engelen, aartsengelen, en diens meer.
Deze nieuwe spirituele stroming is op de ADHD-kar gesprongen en heeft alle kinderen die aan aandachtstoornis (ADD) of een gedragstoornis (ADHD) lijden onder zijn vleugels genomen. Die kinderen zijn dus geen gewone kinderen, maar vertegenwoordigen 'een nieuwe soort revolutie van de mensheid' en ze hebben nood aan speciale aandacht en training.
In wezen vind ik dit uitgangspunt niet slecht, omdat het gebrek aan aandacht één van de oorzaken van de aandoening was. Maar, er is een maar: de aandacht moet komen van beide ouders. Ook van papa, bedoel ik - want in zeer vele gevallen zijn het de mama's die zich met de engelen gaan bezighouden en er zich in gaan verdiepen.
Toch gaan sommigen een stap verder door te beweren dat deze kinderen 'Afgezanten uit de Hemel zijn' en afkomstig van de 5de over nog hogere dimensies, zoals Sirius, bijvoorbeeld, die voor de 9de en de 10de dimensie staat. En natuurlijk kunnen deze speciale kinderen engelen en andere etherische wezens zien en ermee communiceren.
De komst van de Indigokinderen, want zo worden een deel van hen genoemd, werd reeds door Edgar Cayce voorspeld. Er zijn mensen die beweren dat ze aura's kunnen zien, en - zoals je misschien weet, omdat je het ergens hebt gelezen en ooit klakkeloos zult hebben aanvaard - bezitten aura's verschillende kleuren. Indigo en violet zijn spirituele kleuren en omdat we ons nu als mensheid in een Violette Overgangstijdperk bevinden en overgaan naar een Indigotijdperk (vanaf 2012?) zijn de kinderen er natuurlijk al! Want zij zijn de regeerders van onze toekomstige planeet.
Wanneer ze nog klein zijn, zijn Indigo's makkelijk te herkennen door hun ongewone grote, heldere ogen. Het zijn bijzonder intelligente en vroegrijpe kinderen met een verbazingwekkend geheugen en een sterke wens om instinctief te leven. Deze kinderen zijn gevoelige, getalenteerde zielen met een ontwikkeld bewustzijn, die hier gekomen zijn om de vibraties van onze levens te helpen veranderen en om één land, één wereld en één ras te creëren. Ze zijn onze brug naar de toekomst.
Andere kenmerken zijn, onder andere:
* Ze worden geboren met een koninklijk gevoel en ze gedragen er zich ook naar.
* Ze vinden dat ze 'het verdienen hier te zijn', en zijn verrast wanneer anderen er niet zo over denken.
* Eigenwaarde is niet zo belangrijk. Ze vertellen vaak aan de ouders 'wie ze zijn'.
* Ze hebben moeite met absoluut gezag.
* Ze willen bepaalde dingen gewoonweg niet doen; bv. het wachten in een rij is moeilijk.
* Ze worden gefrustreerd door systemen die ritueel zijn en die geen creatief denken vereisen.
* Ze zien vaak hoe dingen beter kunnen worden gedaan, zowel thuis als op school, waardoor ze 'systeembestrijders' lijken.
* Ze lijken asociaal, tenzij ze bij iemand van hun eigen soort zijn. Als er geen anderen zoals henzelf in de buurt zijn, worden ze introvert en voelen zich alsof niemand anders hen begrijpt. De school is sociaal gezien een uitzonderlijk moeilijke omgeving.
* Ze reageren niet op 'schuld'-discipline ("Wacht tot je vader thuiskomt en hoort wat je hebt uitgespookt").
* Ze zijn niet te verlegen om jou te vertellen wat ze nodig hebben.
Bovendien is één van de meest belangrijke kenmerken dat ze ouders hebben die 'licht'gelovig zijn. Ze geloven dus op hún manier in de Brengers van Licht.
En wat dacht je? Naast indigokinderen, zijn er inmiddels ook regenboogkinderen, kristalkinderen, sterrenkinderen, Pleiadenkinderen, diamantkinderen, Christuskinderen, en zo meer, en zo meer. Zolang het kind maar een naam heeft. Onderaan heb ik een lijstje afgebeeld. Binnenkort zijn er 108, denk ik, omdat dat cijfer een heilig getal is.
In wezen zijn het allemaal Nieuwetijdskinderen, die helaas een verkeerde diagnose hebben gekregen, zoals: ADHD, PDD-NOS, autisme of aanverwanten, waardoor ze zichzelf niet goed kunnen ontwikkelen doordat ze verkeerd behandeld werden of onder de medicijnen zitten waardoor hun intuïtieve zintuigen uitgeschakeld worden.
Natuurlijk zullen we nu een twintigtal jaren moeten wachten, indien de baby vandaag wordt geboren en hopelijk aan ADHD lijdt, vooraleer we de echte resultaten zullen kunnen zien.
Indien jouw baby niet tot een Sterrenkind uitgroeit - omdat het niet aan één van bovenvermelde stoornissen lijdt - heb je natuurlijk dikke pech gehad. Niet alleen jij, maar ook jouw opgroeiend kind, omdat het dan niet welkom zal zijn bij de ouders die wel zo'n Nieuwetijdskindje hebben. Jouw kind mag het andere kind toch niet bezoedelen. Of, begrijp je dat niet?...
Het hoofdprobleem is dus, dat verschillende Amerikaans auteurs daar nu gebruik van maken. Ze maken jou wijs dat die kinderen heel speciaal zijn. En natuurlijk zijn er, zowel in België evenals in Nederland, 'spirituele' mensen die op die kar zijn gesprongen en de onwetenden, de alternaïeven, trachten aan te trekken met wonderbaarlijke verhalen over andere dimensies, enzovoorts. Een beetje ufo-sfeerachtig.
Eén van die Amerikanen is Neale Donald Walsch. Ik heb altijd achter al zijn God Spreekt-boeken gestaan. De inhoud is eenvoudig en van het allerhoogste niveau. Maar die man is de laatste jaren té commercieel geworden. Zijn ego verlangt naar meer, en nog veel meer. Hieronder hoor je hem bezig.
Wat het toekennen van geneesmiddelen betreft, geef ik hem 100% gelijk. Als je het filmpje op de rechterzijde bekijkt en er aandachtig naar luistert, zul je ook merken dat hij voorzichtig met zijn woorden omspringt. Reeds in het begin zal hij bijvoorbeeld zeggen: 'I think...', hetgeen duidt op het feit dat het persoonlijke opinie is, en vooral niet gebaseerd op een echt 'weten'. Je kind als speciaal aanschouwen is een goede raad, en aanwezig zijn is ook belangrijk in de ontwikkelingsfase van het kind. Vervang gewoonweg 'indigokind' door' kind' en zijn gepraat wordt zinnig.
Dan hebben je nog auteurs zoals een Doreen Virtue, die beweerde dat ze een Ph.D. aan een Londense Universiteit heeft behaald. Toen men haar zei dat dit niet waar was, omdat de universiteit waarover ze sprak gewoonweg niet bestond, gaf ze toe dat ze de titel voor een slordige 500 US$ had aangekocht. Ook beweerde ze dat ze door een zekere Dr. Stephen Greer werd opgeleid, maar deze man beweert dat hij haar nog niet heeft ontmoet en haar dus ook niet kent. Maar, alles wat ze over engelen weet te vertellen en te schrijven zal misschien wel de volle waarheid zijn ... In elk geval: in mijn ogen, en bij mijn weten, zijn het leugens. Maar jij doet er natuurlijk mee wat jij wilt.
Voor de Eclecticus: We hebben het reeds gehad over het begrip 'engelen'. Natuurlijk wordt er met metaforen gewerkt. Hoe in godsnaam kan je iets uitleggen dat in andere dimensies vertoeft met woorden die enkel en alleen gemaakt zijn om de dingen uit de stoffelijke wereld te benoemen?
Het probleem is, dat mensen de metaforen vanuit hun wereld van ruimte en tijd 'verstoffelijken' en er dus een vorm aan geven die zelfs van heel ver de realiteit niet benadert. Om die reden vind ik het opportuun om via zulke nieuwsberichtjes een standpunt in te nemen opdat mensen die ons ooit zullen benaderen reeds weten in welke richting wij ons naar buiten toe willen profileren. De vraag die ik dus aan jou richt, is: "Wat is in jouw opinie een engel?" - in de veronderstelling dat engelen bestaan, natuurlijk.