Tijdens graafwerken naast de Karnak Tempel stootte men eind vorige maand op een kolossaal rode granieten deur, die ooit dienst deed als afsluitsteen van het graf van User, de minister van koningin Hatsjepsoet, die circa 1474 voor Chr. over Egypte regeerde.
Deze loodzware deur was enerzijds een afsluitsteen, maar anderzijds ook de toegangsdeur tot het hiernamaals. Deze deur is 175 cm hoog, 100 cm breed en 50 cm dik. In de steen zijn religieuze teksten gegraveerd, plus de verschillende namen en titels van User.
De mededeling van deze vondst verscheen slechts enkele weken nadat men een ander kolossaal beeld, dat ook uit de 18de Dynastie afstamt, had opgegraven. Ditmaal ging het over een standbeeld waarop Thoth, de Egyptische god van Wijsheid, de Maan, de magie, de kalender en de schrijfkunst, als een mantelbaviaan staat afgebeeld. Het beeld, met een hoogte van welgeteld vier meter, lag er wel in vier afzonderlijke stukken bij.
Thoth had, volgens de mythologie, het schrift uitgevonden en die kennis doorgegeven aan de mensheid. Hij trad op in de onderwereld bij het wegen van het hart, noteerde het oordeel van Maät en bracht de overledene tot bij Osiris. De mantelbaviaan was een epitheton voor Thoth. Thoth gold ook als de secretaris en de plaatsvervanger van de zonnegod Ra, of Re, en beschouwd als de zelf geconcipieerde en zelf voortgebrachte, die Eén was. Zijn Egyptische naam Djehoety, of Tehuti, is afgeleid van de oudste naam voor 'ibis', namelijk djehoe/tehu.
De baviaan werd in die tijd geassocieerd met 'zonsopgang', omdat bavianen op het moment vooraleer de zon opkomt een schril geluid door het oerwoud laten klinken, alsof ze elke dag de opkomende zon aanbidden. Deze gebeurtenis staat symbolisch voor de wederopstanding van de ziel in de andere wereld. Toch is er iets vreemds aan... Aangezien er in Egypte geen bavianen voorkomen, moet dit symbool van elders zijn gekomen, en wel uit het zuiden.
Over het Oude Egypte kan men duizenden boekdelen schrijven en met de vondsten tientallen musea. Regelmatig doet men in Egypte nieuwe ontdekkingen. Zo vond men vorige maand een 2,5 meter hoog hoofd van Amenhotep III, waarvan wordt verondersteld dat hij de grootvader was van Toetanchamon, enzovoort.
Egyptologie is een studie op zichzelf en de Oudegyptische cultuur laat zich immers niet zomaar ontsluieren, net zoals het ware innerlijke van de mens voor het oog van die mens levenslang verborgen blijft.
Voor de Eclecticus: De Oude Egyptenaren geloofden sterk in een hiernamaals. Maar, net zoals de dag van vandaag, dachten mensen in de vorige eeuwen dat dit hiernamaals voor iedereen was weggelegd. Natuurlijk is dat niet de waarheid. Stof kan enkel en alleen tot stof wederkeren. In het Oude Egypte werd enkel en alleen de farao, de vertegenwoordiger van de Zon op Aarde, in de Leer van het Hiernamaals door een speciale priester onderwezen. Wel moesten zij, die dicht bij de farao hadden geleefd, hem in het graf vergezellen... hetgeen een voorrecht was.
Nu is de vraag: Waarom bouwde men piramides in plaats van gewone graftombes? Uit egotripperij? Of voor een zeer speciale reden?