Biologie, Nederlands, wiskunde, Frans... en sinds kort ook Gelukskunde. In het Klein Seminarie in Hoogstraten krijgen de leerlingen een nieuw schoolvak dat hen gelukkig moet maken. Zonder examens.
De leerlingen van het Klein Seminarie van Hoogstraten krijgen in het eerste jaar niet alleen aardrijkskunde en wiskunde, voortaan is er ook het vak 'Gelukskunde'. Elke week zitten ze een uurtje samen en krijgen ze lessen in geluk. Het idee komt overwaaien uit Nederland, waar het leerboek in maart de Nationale Onderwijsprijs kreeg. Nu steekt het voor het eerst de grens met België over. Met een handboek 'Lessen in geluk' én met een creatieve inbreng van de leerkrachten.
"Elke maand gaan we rond een ander thema werken," zegt Manu Van Oevelen, directeur van de eerste graad. "Stressbeheersing, of zelfbeeld en zelfvertrouwen, het thema van deze maand. Geef elkaar eens wat vaker een complimentje, was het onderwerp van de eerste les. In een volgende les leggen we uit dat de foto's in tijdschriften bewerkt zijn en dat de leerlingen zich dus niet moeten spiegelen aan die mooie lichamen."
De leerkrachten brengen Gelukskunde zo creatief mogelijk, zodat de lessen zelf ook leuk worden. "De les over complimentjes geven gebeurde ook echt door elkaar complimentjes te geven," zegt Manu Van Oevelen. "Nadien moesten de leerlingen elk twee verhaaltjes vertellen. Een gebeurtenis die hen gelukkig had gemaakt en één die hen niet gelukkig had gemaakt. Eén van die verhaaltjes moest gelogen zijn en dat mochten de andere kinderen raden."
Het resultaat moet zijn dat leerlingen zich op het einde van het jaar beter in hun vel voelen. "Kinderpsychiater Peter Adriaenssens zei onlangs dat ouders veel meer van een school verwachten dan alleen maar lesgeven", zegt Werner Kuypers, graadcoördinator van het Klein Seminarie. "Het leek ons dus een goed idee om Gelukskunde toe te voegen aan het vak sociale activiteiten. Tot nu toe ging dat voornamelijk over leren leren, maar daar waren alle leerkrachten wat op uitgekeken. We hebben een grotere verantwoordelijkheid dan dat."
"Door de veranderende situatie hebben kinderen het nu ook moeilijker om gelukkig te zijn", zegt Kuypers ook. "Ze beginnen in het secundair en moeten plots omgaan met stress en heel prestatiegericht werken. Met twee werkende ouders is het moeilijk om de vrije tijd goed te vullen. Dus hopen we dat ze zich via gelukskunde beter in hun vel voelen."
En de leerlingen zelf? "Die zijn heel gelukkig, want er zijn geen examens voor dit vak," zegt Kuypers. "Een van de leerlingen is mij al komen zeggen dat het hem al gelukkig maakte dat er plaats was voor zulke lessen op school."
Aan de meet delen ze de prijzen uit
Volgens mij is dit reeds een zeer goede stap in de juiste richting. Mijn persoonlijke vraag is: "Wanneer beginnen ze met Zelfkennis?" Want, ooit zullen de kinderen van vandaag uitgroeien tot volwassenen.
Ken je één persoon die zichzelf écht kent? Kan één persoon zichzelf terugvinden tussen al de verschillende identiteiten in hemzelf? De ene ik in hem wil dit, een andere ik wil dat, weer een andere ik wil dan weer iets totaal anders,enzovoorts. Elke mens die aan een beetje aan zelf-analyse doet, beseft vroeg of laat dat hij uit tientallen tegenstrijdige, en dus van elkaar verschillende persoonlijkheden, is samengesteld. En de opbouw van die persona, of 'maskers' begint al vanaf de babyjaren.
Zo heeft elke kind, bijvoorbeeld, een 'masker' voor zijn vader, een ander voor zijn broertje, nog een ander voor zijn moeder, eentje voor elke onderwijzer, enzovoorts - en vrij snel weet de jonge persoon niet meer wie of wat hij in wezen is en loopt dan in dezelfde sporen van de andere miljarden volwassenen.
Sporen, net zoals de diepe groeven in een fonoplaat, met dit verschil dat op de CD's van vandaag meerder liedjes staan dan op de grammofoonplaat uit de jaren '50. Met andere woorden: vroeger was het leven in wezen één en hetzelfde liedje, de enkele uitzonderingen terzijde gelaten. Nu is er ogenschijnlijk meer afwisseling, maar op het einde van het leven maakt het weinig of geen verschil uit.
De mens wordt geboren, groeit op, verzamelt materiële zaken, huwt, wordt ouder, om tenslotte te sterven in de hoop dat hij werkelijk heeft geleefd. Praat met ouderlingen..., en dus niet met jongere mensen die 'denken' dat ze het beter weten en een uitzondering zijn op de regel.