Spiertesten

De spiertest werd onder de naam 'Toegepaste Kinesiologie' veertig jaar geleden ontwikkeld door George Goodheart, een Amerikaanse chiropactor. Kinesiologie, beter bekend als 'bewegingsleer', is de studie van de bewegingen van het menselijk lichaam. Kinesiologie is naar het schijnt 'wetenschappelijk onderbouwd', terwijl 'Toegepaste Kinesiologie' geen gebruik maakt van de wetenschappelijke methode.

De spiertest werd later gepopulariseerd en ietwat verder aangepast  door John Thie, de promotor van Touch for Health. Hij was een leerling van George Goodheart.

Via de spiertest spoort men stoornissen, blokkades en plaatsen van onbalans op door meerdere spieren van het lichaam te testen.

De behandelaar heeft, bijvoorbeeld, een kast vol met flesjes, die geladen zijn met de energieën van allerlei verschillende stoffen en emoties waar mensen mogelijk overgevoelig op reageren. Tijdens het spiertesten moet je zo'n flesje in de ene hand houden en moet je je andere arm strekken. De behandelaar gaat vervolgens kracht uitoefenen op deze arm; dit, ter hoogte van de pols.

De diagnosticus vraagt of de inhoud van het flesje bij jou past. Het antwoord wordt verkregen door de uitgestrekte arm opnieuw naar beneden te drukken. Als dit gemakkelijk lukt en de spieren zwakker lijken dan aanvankelijk het geval was, dan kan men concluderen dat de inhoud van het flesje ongeschikt is. Misschien zit er een stof in waarvoor je overgevoelig is.

Uitgangspunt daarbij is dus dat je sterk zult reageren als je niet overgevoelig bent voor deze stof en dat je duidelijk voelbaar zwakker zult reageren als je wel overgevoelig bent voor deze stof. Ook kan de behandelaar via de spiertest ja/nee-vragen stellen aan het lichaam, waarbij zwak staat voor 'ja' en sterk voor 'nee'. Dit in tegenstelling tot de kinesiologie, waar sterk correspondeert met 'ja' en zwak met 'nee'.

Indien het niet mogelijk is de spiertest bij bepaalde personen uit te voeren, zoals bijvoorbeeld bij baby's of bij mensen met pijn, kan de spiertest worden uitgevoerd via een ander persoon, vaak surrogaat of tussenpersoon genoemd, bijvoorbeeld: de ouder of de partner.

Sturing vanuit de kosmos speelt een grote rol. Daarmee kan worden bedoeld: het hiernamaals en het hogere bewustzijn. De therapeut vormt slechts een doorgeefluik van informatie. De antwoorden, die verkregen worden via de spiertest, volgen uit het samenspel van de omstandigheden waarbij, onder andere, de patiënt zélf en de therapeut een rol spelen. Belangrijk is dat de therapeut zélf allergievrij is en geen emotionele blokkades heeft. Deze kunnen bij de therapeut een soort blinde vlek veroorzaken en dus het testen beïnvloeden. Andere invloeden, die tijdens het spiertesten een rol spelen, zijn: de manier waarop de vragen worden gesteld, de sfeer, de omgeving, het aanwezige licht, de temperatuur, geuren, geluiden, aanwezige materialen enzovoorts. De weg die de therapeut met je bewandelt hangt dus af van de patiënt, de therapeut zelf en van de hele situatie.

Naast de test met de uitgestrekte arm bestaat er ook de zogenaamde O-ringtest uit Japan. Daarbij moet de cliënt zijn duim tegen een vingertop houden, zodat er een ringetje ontstaat, dat de therapeut probeert los te trekken. De test is bedacht door de in 1934 geboren Japanse arts dr. Yoshiaki Omura. Sinds 1974 is hij hoofdredacteur van het tijdschrift 'Acupuncture and Electro-Therapeutics Research'. Hierin publiceerde hij in 1981 zijn eerste artikel over de Bi-Digital O-Ring Test. Meer info daarover vind je op de website www.bdort.net/en.

De onderzoeksverslagen van Omura zijn bijzonder technisch. Het is fascinerend om te lezen wat hij allemaal met zijn O-ringtest aan de weet kan komen. De mogelijkheden lijken onbeperkt te zijn. Zo kan kanker eenvoudig worden opgespoord door een O-ringtest uit te voeren terwijl de patiënt een objectglaasje met kankercellen vasthoudt. De resultaten zijn volgens Omura te danken aan elektromagnetische velden die met elkaar resoneren. De test kan zo nodig worden uitgevoerd op een derde persoon die via een metalen draad of laserstraal met de patiënt in verbinding staat.

Men veronderstelt dat de test werkt door een vraag te stellen aan iemands onderbewustzijn. De onderbewuste reactie kan vervolgens worden afgelezen aan de spierspanning in de vingers. 'Bij een sterke test ("Ja") blijven je duim en middelvinger gesloten en bij een zwakke test ("Nee") gaan ze open. Daar kun je zelf niets aan doen; je hebt daar geen controle over, naar men beweerd. De O-ringtest kan onder meer worden gebruikt om het onderbewustzijn te vragen of een bepaald voedingssupplement ja dan neen geschikt is. De proefpersoon hoeft het alleen even in de hand te houden om de diagnose te kunnen stellen. Het uitgangspunt is, dat 'het onderbewustzijn alles weet en ook altijd de waarheid aangeeft'.

Voorbeeld op YouTube:

Organisaties gespecialiseerd in spiertesten

• Vind nog meer organisaties gespecialiseerd in spiertesten op Zoek&Vind.
• Jouw organisatie er nog niet tussen? Voeg ze toe op Zoek&Vind!