Als je aan Zelfkennis wenst te doen, zijnde: het leren kennen van jouw innerlijke Zelf, dan kies je ofwel voor de stoffelijke wereld, of voor de zogenaamde 'spirituele'. Anders gezegd: voor de tijdelijke, vergankelijke wereld, ofwel voor het eeuwige, onvergankelijke. Vroeg of laat beseft elke mens met een beetje bewustzijn dat men moeilijk van twee walletjes kan snoepen, en blijven snoepen. De mens, die in de overtuiging leeft dat er maar één wereld bestaat, en dan nog wel de stoffelijke, heeft voor zichzelf een keuze gemaakt. Daar is niets verkeerds mee, zolang die keuze maar met volle bewustzijn is geschied. Maar ja: wie kent het bestaan van de diverse niveaus van bewustzijn waarin een mens verkeren kan?...
Ik weet het ... Ik heb zo van die dagen dat ik de zin en onzin van het wereldnieuws onder de loep van mijn denken houd en het resultaat ervan op deze website plaats. Om er dan toch een beetje kwaliteit voor mezelf aan toe te voegen, ga ik dan meestal de filosofische toer op in de 'hoop' die mens te bereiken die ik bereiken wil. Ook Diogenes zocht zijn leven lang naar een 'mens'...
België telt ruw geschat 12 miljoen inwoners, de illegalen meegeteld. Nederland: iets meer dan 17 miljoen. Maar als er één psychopaat door het lint gaat, zijn we verwonderd, en spreken we er dagen of weken over. Het is alsof de wereld dan stilstaat. Menselijke wezens worden nu eenmaal dagelijks ergens ter wereld vermoord. Tijdens oorlogen wordt dat doden bovendien gerechtvaardigd omdat het dan wordt toegelaten. Alsof die duizenden overledenen geen vrienden, kennissen, familieleden, kinderen, partners of wat dan ook achterlaten.
Maar, zoals ik reeds eerder meermaals schreef, zullen oorlogen - zolang de mensheid haar bewustzijnsniveau niet ietwat verhoogd - altijd blijven bestaan. Op individueel gebied...: hoeveel mensen ken je die in vrede leven met hun eigen kroost, met hun eigen familieleden, kennissenkring, werkmakkers, buren, met andere geloofsbelijders, en zo meer?
Duizenden Jezussen mogen vandaag de dag op Aarde belanden en miljoenen malen dingen prediken, zoals: "Ontwaak! Word wakker! Ontslaap!" en geen mens zal zich aan die woorden storen, gewoonweg omdat men denkt dat men reeds wakker is. Hoe absurd is het niet om wakker te worden als men dat reeds is? Toegegeven: een mens kan in wezen slechts uit die slaap ontwaken via een schok, net als uit een nachtmerrie ontsnappen. Mijns inziens zijn er andere schokken nodig dan hetgeen men ons vandaag de dag voorschotelt - zoals oorlogen, bijvoorbeeld.
De knotsgekke wereld is voor mij gelijk aan een speeltuin waarin de mens werd geplaatst, en wij doen ermee wat wij 'willen'. Geen enkele godheid kan, noch mag, daar iets aan wijzigen, of er zich mee bemoeien. Toch niet als we willen blijven geloven dat we over een 'vrije wil' beschikken, en er zeker van willen zijn dat we geen marionetten zijn in goddelijke handen.
Ofwel maak je van deze wereld een paradijs op aarde, oftewel maak je er een persoonlijke hel van. Aan jouw de keuze. Wel heeft elk gevolg een oorzaak, en de meeste oorzaken ontkiemen reeds in onze eerste levensjaren. Daarom doet men er goed aan om zichzelf te 'herprogrammeren' waarbij het verleden wordt losgelaten. Moeilijk? Jazeker, maar niet onmogelijk. Leef elke dag vanuit het hier-en-nu alsof het jouw laatste is, wordt er daarbij soms aangeraden. Mooie woorden, maar de mens valt zo snel terug in slaap. Zelfs als men het nu leest, is men het al binnen een vijftal minuten vergeten.
Ik zie mezelf reeds op het sterfbed liggen, met na het woordje 'Einde' te hebben aanschouwd: een generiek, die zich langzaam voor mijn innerlijk oog afrolt met de namen van alle mensen die een rol of bijrol in mijn leven hebben gespeeld. Ook voor mij zou het leven dan een schouwtoneel zijn geweest. Ik speelde mijn rol en verkreeg mijn deel. Ik hoop maar dat de muziek op de achtergrond rustgevend genoeg is. Wat voor de één het einde is, betekent voor enkele exclusieve uitzonderingen het begin van iets nieuws. Socrates keek ernaar uit. Hij stond te popelen en kon die gifbeker maar niet snel genoeg uitdrinken. Voor de zuiver fysieke mens, die zich met zijn lichaam zo sterk is vergroeid dat hij denkt en er zelfs van overtuigd is dat hij dat lichaam is, bestaat er enkel en alleen een stoffelijke wereld. En, tot wat kan stof anders wederkeren dan tot datzelfde stof? "Om die reden laten we de doden de doden begraven," zou een Jezus hierop misschien zeggen.
Daarom is het ook wel eens interessant om er een soort van studie van te maken. De meer bewuste mens moet nu eenmaal leren een onderscheid maken tussen waarheid en leugen én tussen tijdelijkheid en eeuwigheid. Iets dat een tijdelijk bestaan leidt, kan nooit écht zijn. Een retorische vraag: kunnen we een bloem, die er vandaag is, morgen verwelkt, om er daarna niet meer te zijn, écht noemen? Voor sommigen misschien wel. Niet voor mij.
En, zoals je misschien reeds weet, zijn de meeste van mijn nieuwsberichten op dit onderwerp gericht. Toegegeven: soms moet de lezer weleens achter de woorden kijken. Woorden zijn tenslotte slechts symbolen - en, als men zich blindstaart op de uiterlijke vormen mist men de diepgang ervan. Maar, hoe in godsnaam kan ik anders die lezers aantrekken die aan Zelfkennis willen doen? ... Nogmaals, omdat je het misschien al vergeten bent: aan het kennen van zichZelf, bedoel ik.
Een menselijk lichaam, dat tenslotte slechts het voertuig van 'iets anders' in ons zou moeten zijn, beantwoordt aan bepaalde wet. Mensen, die zich blindstaren op de verpakking, zien slechts het tijdelijke stoffelijke, en nooit de eventuele, ontbrekende 'inhoud'.
Anders gezegd: indien men voor het het eeuwige, onvergankelijke kiest, zou men moeten beseffen dat er 'iets' in het lichaam bevindt dat geen kans maakt om op het 'Einde' in de andere, tijdelijke, vergankelijke wereld op te gaan...
