Nadat het leven uit ons lichaam is weggekropen, vallen we bij onze dood als het ware in een soort van zwart gat. Wat daarna gebeurt, is gissen - of, klakkeloos geloof hechten aan al wat de diverse godsdiensten ons trachten wijs te maken. Weet, dat er meer dan 4.200 godsdiensten op deze planeet Aarde bestaan en iedere religie beweert dé Waarheid in pacht te hebben. Niets is natuurlijk minder waar, tenzij jij er anders over denkt, en dus - net als al de vele anderen - het veel beter denkt te weten.
Bovendien is het voor sommige mensen heel moeilijk om zowel te beseffen als te aanvaarden dat zij misschien gewoonweg zijn geboren om Moeder Natuur te dienen, net als eender welke andere levensvorm. Eén van de vele hoofddoelen is, bijvoorbeeld, om te zorgen voor de onsterfelijkheid van de mensheid. Anders gezegd: om, dankzij de voortplanting, het nageslacht te verzekeren. Daarom is het instinctieve seksuele in de mens zo sterk ontwikkeld.
Wel lopen sommige mensen met levensvragen rond; vragen, zoals: 'Waarom leef ik?' - 'Wat is de reden van mijn bestaan?' - 'Bestaan godheden?' - 'Waarom moet ik lijden en kan ik mijn dromen niet verwerkelijken?' - 'Blijft er nog iets van mijzelf na mijn stoffelijke dood nabestaan?', en zo meer, en zo meer.
Van zodra een mens zichzelf op een bewuste manier vergelijkt met het Gehele Universum, met de zichtbare kosmos, dan is het misschien mogelijk om tot het besef te komen dat men miljarden malen kleiner is dan het allerkleinste atoom. Is het dan misschien niet hoogmoedig jezelf te verbeelden dat je na jouw dood nog iets te betekenen hebt? Het is maar het zoveelste vraagje...
Het is pure logica dat een mens datgene wat hij ergens heeft gelezen, mooi laat klinken en door het brein wordt aanvaard, klakkeloos, en dus onnadenkend voor waarheid aanneemt. Denk aan begrippen, zoals: hemel, hel, vagevuur, paradijs, nirvana, eeuwige jachtvelden, een leven in een hiernamaals, et cetera.
Sommigen onder ons denken lineair: "na de dood ga ik naar de Hemel of naar Droomland"; anderen denken circulair en hechten geloof in het bestaan van reïncarnatie, of wedergeboorte. Want, denken ze daarbij, in de 'Hemel' ontvangt men de 'Beloning' - of, in een 'volgende leven' wordt het beter. Zelden wordt daarbij de vraag gesteld waarom het in dit leven niet beter is, of zou kunnen zijn, dan die 'gedroomde en dus onechte werkelijkheid'.
In elk geval geeft het de mens, die zo denkt en zich de dingen verbeeldt, de nodige troost en hoop. Het zijn slechts enkelingen die nu reeds kunnen beseffen dat - indien er na de dood nog 'iets' zou kunnen nabestaan - dat men dat 'iets' moet 'verwerven' door dingen in zichzelf te 'kristalliseren'. Toegegeven: dit kan met 'lijden' gepaard gaan, maar deze vorm van lijden is 'bewust', omdat men er zélf de verantwoordelijkheden voor draagt. Eigenlijk maakt het deel uit van de meeste godsdiensten die al tijdens de duizenden jaren vóór onze jaartelling bestonden.
Enkel en alleen in hen, die hun bestaande valse of onechte overtuigingen - tussen haakjes: overtuigingen, die ze ooit vanaf hun kinderjaren ergens hebben overgenomen - even kunnen terzijde leggen, kan de vraag 'Hoe?' oprijzen. Met andere woorden: "Hoe kan ik in mezelf iets kristalliseren opdat het zou kunnen voortbestaan?" is de vraag die mogelijkerwijze kan opduiken.
Realiseer daarbij dat de verwachting dat er, bijvoorbeeld, een Hemel bestaat, het verlengde is van een droombeeld en tegelijkertijd een vlucht uit de huidige werkelijkheid. Het is een droombeeld, die er voor zorgt dat het 'loodzware en onrechtvaardige leven' dat men leidt - en misschien ook belijdt - aanvaardt, én dé reden kan zijn waarom men het opgenomen kruis met 'liefde' blijft dragen. Gurdjieff zei daarbij dat een mens zijn lijden nooit wil opgeven...
Dat we in een symbolische Hel leven en dat we de Kunst moeten aanleren om van die Hel een Hemel op Aarde te maken, is een beeldspraak, die ons weliswaar dichter bij de zogenaamde 'Werkelijkheid' kan brengen. Maar, wat is 'Werkelijkheid'? Kunnen we het onzichtbare zichtbaar maken en het daarbij ook benoemen?
Op het eerste zicht is dit een aartsmoeilijke vraag, omdat je dan het onzichtbare vaste vorm moet geven alvorens het te kunnen benoemen. Nochtans ligt het antwoord in jeZelf besloten. Maar..., over welk Zelf heb ik het nu? Wat denk je? Heb ik het over jouw ego? Over jouw diverse hoofdpersoonlijkheden? Over één van jouw honderdtallen ikjes en sub-ikjes? Of, over jouw Onstoffelijke Zelf, dat ook 'Ziel' kan worden genoemd?
Tussen haakjes..., ofwel: (1) heb je een Zelf - ofwel (2) heb je die niet - ofwel (3) heb je een Ziel in wording, maar ken je die (nog) niet.
Stel dus jezelf de vraag: "Wie of wat Ben Ik?".
Jouw onstoffelijke Zelf - in de veronderstelling dat je het 'hebt' - in de betekenis van daadwerkelijk 'bezitten' - maakt deel uit van die Onzichtbare Werkelijkheid. Het is datgene dat, na jouw dood, na het afwerpen van jouw stoffelijk lichaam - net als een afgedragen kleed - overblijft. Nogmaals: stel in jezelf de vraag: "Heb ik een Persoonlijke, Onstoffelijke Zelf?".
Weet, dat indien je daarop een positief antwoord verkrijgt - een antwoord komende, niet uit jouw brein, maar uit jouw diepste diepste - je je misschien geroepen voelt om aan Zelf-Kennis te doen, zijnde 'het kennen van Jouw Ware Zelf'. Anders gezegd: daar waar velen geroepen zijn, zijn er slechts enkelen die zichzelf voor de roeping uitverkiezen om aan dat Zelf te werken.
Nog anders gezegd: mensen, die geen Zelf in zichzelf meedragen, kunnen onmogelijk in Zelfkennis geïnteresseerd zijn.
Laten we, als besluit, nogmaals George Ivanovitch Gurdjieff citeren met onbegrepen woorden van Verloren Kennis, Waarheid & Wijsheid:
Gezegend is hij die een Ziel heeft.
Gezegend is hij die geen Ziel heeft.
Maar, smart en verdriet zijn toebeeld aan hem,
die het in een embryonaal stadium bezit.
Eén van de vele vertalingen luidt, dat men veel beter op de stoel blijft zitten waarop men nu zit, dan aan Ware Zelfkennis te gaan doen, zijnde: het kennen van het Zelf (= Ziel), met het risico tussen twee stoelen verzeild te geraken.
"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."
- DIMschool vzw, gespecialiseerd in Zelfkennis, zijnde: het kennen van het Zelf -
(Interesse?... Laat je niet door jouw ego tegenhouden, indien jij je innerlijk geroepen voelt!)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
In het afgelopen 13-jarige bestaan van Spiritualia.be is er online een hoop veranderd. En ook aan deze website wordt er – in reactie op alle online ontwikkelingen – continu geschaafd. Zo hebben we vorig jaar geïnvesteerd in een betere server, waardoor de site nog sneller is geworden. Verder werden we eind december zelfs verplicht om nog meer schijfruimte aan te kopen, en zo meer.
Met al die nieuwe ontwikkelingen hebben we na dertien jaar nog immer een duidelijk doel voor ogen, namelijk: zoveel mogelijk mensen inspireren om aan hun innerlijke zelf te werken, losstaande van hun diverse persoonlijkheden en honderdtallen kleine ikjes.
Bovendien doen we ons best om mensen te laten na-denken - een denken dat na het gewone, automatische denken komt - en ja: soms door een schokje te geven, opdat ogen worden geopend. :-)
Toegegeven: daarmee is niet iedereen gediend. Nochtans is dat meer dan logisch. Waarom?... Wel, omdat we ons richten tot een welbepaalde doelgroep. Indien je het al vergeten bent: tot mensen die aan hun innerlijke zelf willen werken.
Enerzijds kunnen alle bezoekers onze blogs gratis lezen, maar het runnen van een gratis site is niet goedkoop. En daarom doen we regelmatig beroep op onze meest trouwe bezoekers, waardoor Spiritualia online kan blijven.
En?... Voel je je geroepen om deze Spiritualia website te sponsoren? Ja?... Doen & alvast bedankt!
Het kan al vanaf 1 euro. Meer info, of interesse?.... Klik op deze link voor meer info.
- Indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf gratis via Zoek&Vind aanmelden.
En.., voor de echte Zoekers naar hun Innerlijke Waarheid is er Eclecticus.