Een exoplaneet is een planeet die omheen een ster draait. Op 1 juni 2020 stond de teller op 4.268 exoplaneten, en over de jaren zullen er waarschijnlijk duizenden bijkomen. Anders gezegd: misschien vinden we ooit ergens in de verre ruimte een tweede Aarde. Ik bedoel: een planeet, waarop leven te vinden is. Dat leven mag natuurlijk ook microbiologisch klein zijn.
Rond de dwergster TRAPPIST-1, bijvoorbeeld, bevinden zich zeven aarde-achtige exoplaneten waarvan er 3 in de leefbare zone zouden kunnen zitten.
Die ster staat in het sterrenbeeld Waterman en 40 lichtjaar van ons verwijderd, hetgeen betekent dat het licht er 40 jaar over doet om ons te bereiken. De snelheid van het licht is 300.000 km/sec. - en, een lichtjaar is iets van een 9,5 biljoen kilometer per jaar. Dat is het cijfer 95 aangevuld met 11 nullen - oftewel: 9.500.000.000.000. Dit betekent dan ook dat de bestaande ruimtetuigen aan de huidige snelheden er 159.000 jaar over zouden doen om die ster te bereiken. En, wat ik reeds eerder trachtte uit te leggen, zien we vandaag de dag het beeld van een ster, zoals die er miljoenen jaren geleden uitzag. De kans is dus groot dat die nu niet meer bestaat, en dat we het licht aan het onderzoeken zijn dat nog immer onderweg is...
Wat de naam betreft... TRAPPIST-1 komt van de ontdekkende telescoop TRAPPIST, met een 1, omdat dit de eerste ster met planeten is die de telescoop ontdekte. De aanduiding van planeten gebeurt in volgorde van ontdekking: b is voor de eerste planeet die rond de ster draait, c voor de tweede, enzovoorts. In het geval van TRAPPIST-1 werden er eerst drie ontdekt, die dus werden aangeduid met b, c en d, in volgorde van toenemende omwentelingsperiode. Daarna volgden e tot h voor de latere ontdekkingen.
TRAPPIST-1 is een ultrakoele ster die een massa heeft van ongeveer 8% van die van onze Zon en een diameter van 11% van de Zon. De temperatuur aan de oppervlakte bedraagt 2550 K. De ster is minstens 500 miljoen jaar oud. Door haar massa kan de ster 4 tot 5 biljoen jaar oud worden. Ter vergelijking: de Zon is 4,6 miljard jaar oud en heeft een oppervlaktetemperatuur van 5778 K.
Maar, er zit 'muziek' in planetenstelsel TRAPPIST-1
In het tijdschrift 'Astrophysical Journal Letters' omschreven astronomen het planetenstelsel als een ‘resonante keten’. Bij resonante configuraties verhouden de omlooptijden van de verschillende planeten zich als gehele getallen. Een bekend geval doet zich voor in ons eigen zonnestelsel: in de tijd dat de planeet Neptunus drie rondjes om de zon maakt, maakt Pluto er precies twee. Dat is maar goed ook, omdat het anders tot een botsing zou komen: de banen van de beide hemellichamen kruisen zich immers.
Resonanties resulteren erin dat de onderlinge posities van planeten een zich herhalend patroon vertonen. Om dat te illustreren hebben de astronomen, in samenwerking met een muzikant, een animatie gemaakt waarin de planeten van TRAPPIST-1 elke keer dat ze (vanaf de aarde gezien) voor hun ster langs trekken een pianotoon spelen. Bovendien klinkt elke keer dat een planeet zijn meest nabije buur inhaalt een drumslag.
Volgens de astronomen kan het geen toeval zijn dat de planeten van TRAPPIST-1 zich als een ‘orkest’ gedragen. Dat zou het natuurlijke gevolg zijn van hun ontstaansproces. Toen de planeten zich vormden in de schijf van gas en stof rond hun ster, zijn ze naar zodanige omloopbanen gemigreerd, dat de huidige stabiele configuraties is ontstaan.
Voor sommigen klinkt het resultaat 'verrassend muzikaal' – 'jazzy zelfs'. In de richting van experimentele jazz, misschien, maar voor mij is het eerder een aaneenschakeling van (irriterende) klanken. :-) Oordeel voor jezelf, en tracht er 'muziek' in weer te vinden.
Matt Russo over (1) de relatie tussen astronomie en 'muziek' - en, (2) TRAPPIST-1
Hieronder vertelt Matt Russo iets over de diepe band tussen muziek en astronomie bij de uitvoering van 'The Planets' (ontstaan tussen 1914 en 1917) van Gustav Holst door het 'Hart House Orkest'. Pluto kon Holst logischerwijs niet in zijn suite opnemen, want deze ijsklomp, die inmiddels zijn status als planeet heeft verloren, werd pas in 1930 ontdekt. Mars, Venus, Mercurius, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus komen echter allemaal aan bod.
Gustav Holst - 'The Planets'
Voor de liefhebber van astrologie is het aardig om eens na te gaan in hoeverre Holst de delen van zijn compositie liet corresponderen met de karakteristieken van de sterrenbeelden. We kunnen er immers niet omheen dat hij dat wel degelijk deed. Voor de ontwikkeling van zijn muzikale ideeën waren die aan de Grieks/Romeinse mythologie ontleende betekenissen niet meer dan een startpositie. Van daaruit ging hij verder. Hieronder volgt een globale beschrijving van de delen.
De oorlogsgod Mars brengt hectische ritmes en marsmuziek. Dit benadrukt de onmenselijke bruutheid van oorlogsvoering. Het is niet zo vreemd dat Holst zijn suite hiermee begon, de score voltooide hij in 1913, en een jaar later brak WWI uit.
Venus, de brengster van vrede, heeft voornamelijk een pastoraal karakter. Met een tikkeltje mysterie weliswaar.
Mercurius bevat vele lichtvoetige, snelle ritmes. Dat komt overeen met het beeld dat wij hebben van deze goddelijke boodschapper, die met vleugels aan zijn voeten het luchtruim doorkruist.
Jupiter blinkt uit door vreugde en goedmoedigheid. Het woord ‘jovialiteit’ is afgeleid van een Latijnse naamval van het woord Jupiter. We zien als het ware een Rabelaisiaanse reus door een landschap dansen, met in de ene hand een flacon wijn en in de andere een zwijnenbout.
Saturnus, de brenger van ouderdom, wordt voornamelijk gekarakteriseerd door ernst en ingetogenheid. Maar pas op, deze oude vlegel heeft ook zijn gevaarlijke kanten: hij at namelijk zijn eigen kinderen op om aan de macht te blijven. Even verderop in dit deel breekt er dan ook een alarmfase aan.
Uranus, de tovenaar, laat een cadans horen die telkens weer tot volstrekt nieuwe melodieën leidt. Muzikaal gezien is dit misschien wel het rijkste deel van de hele suite. Dat komt overeen met het beeld dat we van de Waterman (geregeerd door de planeet Uranus) hebben: de geniale magiër, die de meest onwaarschijnlijke dingen uit zijn hoed tevoorschijn haalt.
Neptunus, de mysticus, staat in de astrologie voor vaagheid, mysterie en oneindigheid; kortom, alles waar gewone stervelingen de vinger niet op kunnen leggen. Dit komt heel goed tot uitdrukking in het laatste deel van dit stuk. We horen dan een langzaam wegstervend vrouwenkoor, een voor die tijd ongekende vondst.
Bron: Wikipedia - Eos Wetenschap - Omroep Almelo - Et cetera.
"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."
- DIMschool vzw, gespecialiseerd in Zelfkennis, zijnde: het kennen van het Zelf -
(Interesse?... Laat je niet door jouw ego tegenhouden, indien jij je innerlijk geroepen voelt!)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
En?... Voel je je geroepen om deze Spiritualia website te sponsoren, opdat we online blijven?
Het kan al vanaf 1 euro. Meer info, of interesse?.... Klik op deze link voor meer info.
- Indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf gratis via Zoek&Vind aanmelden.
- Ook doe je ons een groot plezier door naar onze webshop te gaan en er iets aan te kopen, waaronder:
Archetypen vragenlijst
Boeken (sterk afgeprijst)
Kristallen schedels
Pendels
Purperen plaatjes
Wierook & Benodigdheden
En.., voor de 'Zoekers naar hun Innerlijke Waarheid' is er Eclecticus!