Onzichtbare krachten brengen het zichtbare tot stand, en de vraag is: blijven die krachten achteraf al dat zichtbare regeren? Ik bedoel: net zoals de Zon en Maan permanent met de getijden spelen.
Mensen vragen zich soms af of er wel degelijk wonderen bestaan. Ik ben altijd gefascineerd geweest door het feit van hoe een miniscuul kleine mannelijke zaadcel, dat zich in een vrouwelijke eicel nestelt en zich ermee vergroeit om uiteindelijk, na de verschillende stadia van embryo, foetus, baby, enzovoort, door te maken, uit te groeien tot een volwassen persoon.
Alles begint, bijvoorbeeld, bij het feit dat een vrouw sinds haar eigen geboorte eieerstokken, waarin meer dan 2 miljoen onrijpe eicellen zijn opgeslagen, in zich meedraagt - en de man, zelfs de lompste boer, elke dag zaadcellen in zijn lichaam aanmaakt; dit, zonder dat hij er zelf een inspanning voor hoeft te doen. Hoe speelt een lichaam dat klaar?...
Bij een ejaculatie komen er ongeveer 20 miljoen spermatozoa vrij, maar toch is er slechts één zaadcel nodig om de bevruchting te bewerkstelligen. 20 miljoen spermatozoa... Per milliliter zijn dat er zo'n 20 tot 50 miljoen. Hoe slaagt ons lichaam daarin?... Wonderbaarlijk, nietwaar!? Ik zou al last hebben om te proberen er ééntje in een labo te creëren. Weet ook, dat tussen de aanmaak van zaadcellen en het tijdstip dat zij bij de zaadlozing naar buiten komen twee tot drie maanden kunnen zitten. Je weet wel: in afwachting van...
Gedurende de luttele uren, die aan een geslaagde conceptie voorafgaan, passeren miljoenen zaadcellen de vrouwelijke geslachtsorganen, die als een soort zeef fungeren. Uiteindelijk slagen slechts enkele honderden zaadcellen erin de naaste omgeving van het pas uitgestoten eitje te bereiken. Slechts één zaadcel slaagt er uiteindelijk in om het membraan van het ei te doorboren. Hoogstwaarschijnlijk, omdat het er de toelating voor kreeg.
Om verder te gaan ... Op het moment dat de zaadcel zich aan het vlies rondom de eicel heeft gehecht, versmelt dit vlies met het vlies rondom de zaadcel: de kop van de zaadcel verdwijnt letterlijk in de eicel. Ogenblikkelijk veranderen de vliezen rondom de eicel in een ondoordringbare barrière die alle overige zaadcellen tegenhoudt. Om deze reden resulteren de meeste bevruchtingen bij mensen in de geboorte van één enkel kind. In uitzonderingsgevallen slagen twee of meer zaadcellen erin in één eicel door te dringen, hetgeen zal uitmonden in de geboorte van een identieke twee- of zelfs drieling.
Het komt eerder voor dat er twee of meer rijpe eicellen in de eileider terechtkomen en gelijktijdig worden bevrucht. De twee-, drie-, vier- of vijflingen die hieruit voortkomen, zijn genetisch niet identiek en niet noodzakelijk van hetzelfde geslacht.
Als de zaadcel door het vlies van de eicel is gedrongen, wordt de kern van de zaadcel opgenomen in het cytoplasma van het ei, de substantie in de eicel rondom het membraan dat de kern van de eicel zelf omgeeft. Nu begint onmiddellijk het proces dat celdeling wordt genoemd.
De 46 chromosomen in de eicel delen zich: de helft ervan vormt de zogeheten vrouwelijke pronucleus, die na verloop van twaalf uur zal versmelten met de chromosomen in de zaadcel, de mannelijke pronucleus. Deze vormen één enkele celkern met 46 chromosomen, die de basis is voor het celdelingsproces dat maanden door zal gaan, totdat het nieuwe menselijke lichaam is gevormd.
Die enkele celkern deelt zich 24 uur later, waarna de beide celkernen met ieder 46 chromosomen zich opnieuw delen tot vier celkernen, enzovoort, terwijl het bevruchte ei door de eileider verder wordt getransporteerd naar de baarmoeder, waar het zich in de baarmoederwand zal nestelen.
Drie tot vier dagen na de bevruchting begint het zich ontwikkelende embryo al te veranderen, en heeft het net als een volwassen menselijk lichaam het vermogen tot eiwitsynthese. Nu beginnen de genen van het embryo te functioneren: omstreeks de vierde dag na de bevruchting komt in de cellen van het embryo een proces op gang dat differentiatie wordt genoemd, ter voorbereiding van de innesteling van het embryo in de baarmoeder.
Tijdens het proces van differentiatie, de nog altijd raadselachtige ontwikkeling van embryo tot volgroeide foetus, deelt de enkele eicel zich tot cellen die alle gecompliceerde weefsels van het menselijk lichaam: de botten, inwendige organen, hersenen, zintuigen, voortplantingsorganen, enzovoort, vormen.
Om in leven te blijven, mag het embryo de reis door de eileider naar de baarmoeder niet al te snel volbrengen. Omstreeks de ovulatie is het milieu in de baarmoeder gunstig voor zaadcellen maar ongunstig voor de levenskansen van het beruchte ei; het hormoon progesteron moet gedurende enkele dagen de uterus voorbereiden op de innesteling van het embryo.
Daarom legt het bevruchte ei de weg door de eileider geleidelijk af en is die reis pas na vier dagen voltooid. Hierbij transporteren de samentrekkingen van de eileiderwand en de beweging van trilhaartjes waarmee deze aan de binnenzijde is bekleed het ei langzaam naar de baarmoeder, terwijl het celdelingsproces in het bevruchte ei onafgebroken voortgaat.
Op het moment dat de bevruchte eicel de baarmoeder ingaat, is dit proces zover gevorderd dat er een honderdcellig organisme is ontstaan dat blastocyste wordt genoemd.
In dit stadium van de embryonale ontwikkeling begint de overgeërfde chromosomenstructuur een rol te spelen: eem embryo met een ernstige chromosomale afwijking zal dit stadium niet overleven en omstreeks het tijdstip van de innesteling afsterven.
Tijdens het einde van de eerste zwangerschapsweek is het menselijk embryo afgedaald in de baarmoeder en heeft zijn zona pellucida verloren. Als de blastocyste de uterus binnenkomt treden er elektrochemische reacties op, die er in de regel toe zullen leidén dat het bevruchte ei zich in het bovenste deel van de baarmoeder aan het endometrium (baarmoederslijmvlies) hecht. Hierin komen bloedvaten tot ontwikkeling voor de aanvoer van voedingsstoffen voor de zich ontwikkelende placenta.
Vanaf dat moment belast de placenta zich met de voeding van het nietige embryo, dat tot dan toe voedingsstoffen heeft onttrokken aan het eiwit rondom de eicel. Afwijkingen in de baarmoederholte zoals vleesbomen of grote gezwellen kunnen de innesteling beletten; er zal dan een eind komen aan de zwangerschap.
Het tijdstip waarop het bevruchte ei in de baarmoeder aankomt, is van kardinaal belang voor een geslaagde innesteling. De zogeheten transporttijd luistert zo nauw dat de ontwikkeling ernstig gestoord kan worden indien de voortgang van het ei door de eileider door een litteken, of insnoering, of emotionele spanningen wordt vertraagd, zodat het ei zich niet in de baarmoederwand zal hechten.
Wijzelf hebben ooit al die stadia op een glansrijke manier doorlopen. Toch is het vreemd dat er mensen zijn die beweren dat wonderen niet bestaan.
9 maanden in 4 minuten tijd...
"Vind mensen, die in zichzelf zowel de motivatie als de aangeboren drijfveer hebben om aan hun Innerlijke Zelf te werken, en we zullen hen gidsen."
- DIMschool vzw -
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Voel je je geroepen om Spiritualia te sponsoren?
Niet enkel en alleen om de kosten te helpen dragen, maar vooral om een budget te vergaren waardoor deze website naar buiten toe beter kan worden gepromoot.. En, sponsoren kan al vanaf 1 euro tot en met 500 euro. Meer info, of interesse?.... Klik op deze link.
- Indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf via Zoek&Vind aanmelden.
- En, je kunt je ook als eclecticus inschrijven! -
(Meer info daarover ?)
( - Ook op: kllk hier - )