De Ierse zangeres Dolores Mary Eileen O'Riordan overleed twee dagen geleden op de leeftijd van slechts 46 jaar. De oorzaak ervan werd niet onmiddellijk gepubliceerd, maar men weet wel dat het niet om een verdacht overlijden gaat, en dat ze sinds 2018 zowel aan rugpijnen als aan een bipolaire stoornis leed. Ze stond op het punt om, samen met de band 'Bad Wolves', een nieuwe versie van 'Zombie' in te zingen...
Dertien jaar lang maakte ze deel uit van het groepje 'The Cranberries'. Het politiek getinte rocknummer ‘Zombie’ uit 1994 is en blijft het zwaarste en hardste nummer die 'The Cranberries' ooit op plaat hebben gestanst. In Europa en de Verenigde Staten werden ervan 40 miljoen albums verkocht.
Dolores O’Riordan schreef het nummer op haar eentje, in haar flat in Limerick op een akoestische gitaar. Pas tijdens de repetities kreeg het lied de uiteindelijke, veel rauwere en hardere rockvorm.
'Zombie' was een ode, gericht aan al het zinloze geweld. In Engeland strandde het protestlied in de charts op de 14de plaats. Daar zat mogelijk haar Ierse accent en het censureren van de clip door de BBC voor iets tussen. De originele video toonde onder meer kinderen met wapens, en daar vielen de BBC en ook het Ierse RTE over. Op YouTube werd de videoclip nochtans meer dan 660 miljoen keer bekeken.
Ook voor de tekst kreeg Dolores O’Riordan kritiek. Ze zou op een naïeve manier stelling hebben ingenomen in een conflict waarvan ze niets begreep. “Protestants of katholiek maakt mij niet uit”, was haar antwoord. “Ik ben bezorgd om de onschuldige slachtoffers.” In die zin zijn de lyrics iets meer dan twintig jaar later nog altijd erg actueel.
“Dit lied is onze schreeuw tegen de onmenselijkheid van mens tot mens, en van mens tot kind”, zei Dolores O’Riordan. De inspiratie kwam van een wrede terreuraanslag in Warrington, waarbij twee kinderen stierven.
Dolores schreeuwde haar afkeer uit tegen de terroristen van het IRA. “Niet in de naam van Ierland”, was haar boodschap. “Het is niet Ierland, maar een aantal idioten die in het verleden leven”, zei ze over de aanslagplegers. Ze was helemaal onder de voet van de dood van de driejarige Jonathan Ball en de twaalfjarige Tim Parry in maart 1993. De kinderen kwamen om het leven door twee bommen die IRA-leden hadden verborgen in vuilnisbakken in een drukke winkelstraat en tot ontploffing brachten.
Ooit zei ze tijdens een persconferentie dat ze haar teksten schreef wanneer ze zich 'down' voelde, wanneer ze door negatieve gevoelens werd overrompeld. "Wanneer ik me gelukkig voel, kies ik ervoor om naar een herberg te gaan om er een Guinness of twee te drinken. Ik vermoed dat ik nu eenmaal een melancholisch type ben. Daarbuiten is er zoveel blijmakende muziek. Indien mensen blijmakende muziek willen aankopen, dan is er nog altijd Kylie Minogue."
