Hoe ontstond het heelal?... De meeste mensen zullen die vraag beantwoorden met een kosmologische theorie, die beter bekend staat als ‘oerknal’, of 'Big Bang'. Volgens deze theorie ontstond het heelal zo’n 13,8 miljard jaar geleden uit een singulariteit (een heel heet punt, met een bijna oneindige dichtheid dat niet onderworpen was aan de traditionele natuurwetten, en waarin ruimte en tijd niet bestonden). Na de oerknal – waarbij ook ruimte en tijd ontstond – startte de uitdijing van het universum, die nog altijd gaande is.
Twijfels
Een fraaie theorie en al zo’n vijftig jaar lang de bekendste en meest geaccepteerde verklaring voor het ontstaan en de evolutie van het universum. Maar klopt ‘ie ook? De Braziliaanse onderzoeker Juliano Cesar Silva Neves denkt van niet: “Ik geloof dat de Big Bang nooit heeft plaatsgevonden.” Samen met enkele collega’s heeft Neves er een paper over geschreven in het blad 'General Relativity and Gravitation'. In dat paper komen zij met een alternatieve verklaring voor het ontstaan van het universum. Geen 'Big Bang', maar een 'Big Bounce'.
Cyclus
Wat moet je je daar precies bij voorstellen? Wat de onderzoekers eigenlijk stellen, is dat alles niet begon met een oerknal. De expansie van het universum zou namelijk al vooraf zijn gegaan door iets anders: een universum dat niet uitdijde, maar ineenkromp (ook wel 'Big Crunch' genoemd). En dat gebeurde mogelijk niet voor het eerst. Want, vermoed wordt dat het een cyclus is waarin inkrimping leidt tot uitdijing, en uitdijing tot inkrimping. Ziedaar: een 'bouncing universum', waarin het ene universum het andere opvolgt.
Niet nieuw
Neves en collega’s introduceren zeker geen compleet nieuwe theorie: de 'Big Bounce' is al een tijdje onderwerp van gesprek. Zoals gezegd, blijft de oerknaltheorie domineren, maar met het onderzoek van Neves en collega’s – en recente andere studies – lijkt de 'Big Bounce' toch ook aan geloofwaardigheid te winnen.
Zullen we ooit weten hoe het universum ontstaan is? Het zal zeker niet meevallen, maar de onderzoekers denken dat het mogelijk is om de 'Big Bounce-theorie' te toetsen. In het paper introduceren ze namelijk een idee dat de singulariteit – die noodzakelijk werd geacht voor de start van de uitdijing van het heelal – overbodig kan maken.
“De afwezigheid van een singulariteit aan het begin van de ruimtetijd maakt het mogelijk dat overblijfselen van een eerdere fase van inkrimping de faseverandering hebben doorstaan en nog steeds bij ons zijn in de voortdurende uitdijing van het universum,” aldus Neves. Hij denkt dan bijvoorbeeld aan “restanten van zwarte gaten uit een eerdere fase van inkrimping die de bounce overleefd hebben”.
Bron: Scientas.nl
In al het bovenvermelde kan ik mezelf vinden. Laten we er de leerstellingen van George Ivanovich Gurdjieff eventjes bij betrekken, maar dan wel op de meest simplistische manier...
1) Alles begon bij het Absolute.
2) Uit de zogenaamde 'Wil van het Absolute' ontstond Wereld-3: meestal gesymboliseerd door de 3 Krachten, ook wel gekend onder de Heilige Trimurti, de benaming voor de drie belangrijkste aspecten van Ishvara, of God in het hindoeïsme. Ze worden ook weleens aangeduid als de hindoeïstische Drie-eenheid, gevormd door Brahma, Vishnoe en Shiva. Je mag er natuurlijk ook de drie-1-eenheid van Vader-Zoon-Heilige Geest bij betrekken, indien je dat verkiest. Tenslotte zijn het slechts metaforen om de drie onbegrijpelijke eenheden op een ietwat verstaanbare manier begrijpelijker te maken.
Volgens Gurdjieff vormen deze Drie Krachten tezamen een drieheid die in dat Absolute nieuwe verschijnselen voortbrengt.
3) Uit deze Drie Primordiale Krachten ontstonden Alle Werelden, voorgesteld door Wereld-6; werelden, die zich, net als Wereld-3, eveneens in het Absolute bevinden. In wezen staat deze metafoor voor alle sterrenstelsels waar in elk van hen miljarden zonnen te vinden zijn. Ons Melkwegstelsel met onze Zon is daar slechts eentje van.
4) In die Wereld-6 ontsproten dus alle Zonnen - en, als we er eentje van nemen dan kunnen we die verzameling van sterren de Melkweg noemen.
5) Wereld-12 zal dan één van de zonnen zijn die de Melkweg vormen; onze Zon, bijvoorbeeld.
6) Wereld-24 zal dan de planetaire wereld zijn - en,
7) Wereld-48: onze Aarde.
8) Tenslotte belanden we bij Wereld-96, zijnde: de Maan, die de meest nabije drijfkracht is van al wat in het organische leven op Aarde plaatsvindt.
Gurdjieff: "De keten van werelden met als schakels het Absolute, alle werelden, alle zonnen, onze Zon, de planeten, de Aarde en de Maan, vormt de 'Scheppingsstraal' waarin we ons bevinden."
In wezen kunnen we wereld-12, die zich in de Wereld-24 en -48 openbaart, als een 'wonder' beschouwen. Noteer ook dat elke wereld boven Wereld-48 veel ijler is. Anders gezegd: elk van die Werelden is samengesteld uit een andere vorm van 'materialiteit'. Maar, de materie van Wereld-24, bijvoorbeeld, is véél te ijl om volgens het wetenschappelijk standpunt nog als materie te worden aanschouwd. En, de nog fijnere materie van Werelden-12, -6 en -3 kan onmogelijk worden gedetecteerd.
"Gurdjieff: "Dit denkbeeld is moeilijk te begrijpen. We zijn gewend te denken dat materie overal gelijk is. Het is waar dat materie altijd hetzelfde is, maar materialiteit is verschillend. En de verschillende graden van materialiteit zijn rechtstreeks afhankelijk van de hoedanigheid en de eigenschappen van de energie die zich in een gegeven punt openbaart. De zeven werelden van de scheppingsstraal stellen dan ook zeven orden van materialiteit voor."
Op een andere manier voorgesteld...
Het Ondeelbare Atoom van het Absolute
O
Een atoom van Alle Werelden
OOO
Een atoom van onze Melkweg
OOO
OOO
Een atoom van onze Zon
OOO
OOO
OOO
OOO
Een atoom van de planetaire wereld
OOOOOO
OOOOOO
OOOOOO
OOOOOO
Een atoom van onze Aarde
OOOOOOOO
OOOOOOOO
OOOOOOOO
OOOOOOOO
OOOOOOOO
OOOOOOOO
Een atoom van de Maan
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOO
Bovendien is er in zeer veel religies eveneens sprake van de zevende hemel, of zeven hemelen; plaatsen waarin goden, godinnen, engelen, geesten of demonen verblijven, enzovoorts.
Kortom: in plaats dat er een Big Bang plaatsvond, is onze 'Wereld' ontstaan uit al de vorige Werelden, en hoeft er dus geen sprake te zijn van een singulariteit.
Sorry: veel eenvoudiger kon ik het niet beschrijven. Begrijp dan ook dat het 'werkelijke' veel meer is dan een elementair schema. En, hopelijk heb je iets aan deze tekst gehad. Niet, opdat je alles klakkeloos zou aannemen, integendeel - maar, omdat het jou zou kunnen doen na-denken, zijnde: een denken dat na het gewone denken geschiedt. :-)
