Bidden is een werkwoord. Het moet worden aangeleerd en eraan worden gewerkt, dagdagelijks. Ikzelf heb er jaren over gedaan. Ervaring baart kunst, en hoe meer je eraan werkt, hoe meer het kitscherige zich in het kunstige overgaat, zich veel later in kunst transformeert, om uiteindelijk de Kunst ervan te begrijpen. Dat is de eerste stap. Maar er komen nog vele treden...
Eenmaal begrepen, moet je het nog gaan toepassen. 'Doen', dus. Wetende dat geen mens kan 'doen'. Toch niet in de ware betekenis van het woord. Eenmaal, tweemaal misschien, maar nooit permanent. Daarom worden er zoveel 'goede voornemens' zelden, of nooit en te immer, uitgewerkt.
"Laat ons bidden...," zijn kerkelijke woorden, gericht tot mensen die er soms geknield bijzitten: om te bidden tot wie of wat?
"Je zult geen beelden aanbidden," staat er ergens in het Heilig Boek. Vooral niet de ingebeelde goden, gemaakt naar menselijke beelden en gelijkenissen. Het Hindoeïsme heeft meer dan 3 miljoen godheden, zo rijk is de menselijke verbeeldingswereld.
We schreven het reeds in de maand april, maar vanaf vandaag, dinsdag 29 november 2016, bidden Nederlandse en Vlaamse katholieken op vraag van het kerkelijk gezag in Rome een nieuwe, maar gemeenschappelijke versie van het 'Onzevader'.
De nieuwe vertaling van het Onze Vader:
Onze Vader, die in de Hemel zijt,
Uw Naam worde geheiligd,
Uw Rijk kome,
Uw Wil geschiede, op aarde zoals in de Hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.
Amen.
De oude vertaling in België (met de verschillen in het vet):
Onze Vader,
die in de Hemelen zijt,
geheiligd zij Uw Naam,
Uw Rijk kome,
Uw Wil geschiede op aarde als in de Hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren
En leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade.
Amen.
De oude vertaling in Nederland:
Onze Vader,
die in de Hemel zijt,
Uw Naam worde geheiligd,
Uw Rijk kome,
Uw wil geschiede op aarde zoals in de Hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schuld,
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven
en leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade.
Amen.
Een aanrader...
Vooraleer het Onze Vader luidop uit te spreken, of binnensmonds te degusteren, stel ik voor dat je elk woord en elke zin eens analyseert, waarbij je jezelf afvraagt wat je er onder verstaat, of ervan afweet. Laten we beginnen...
- Wordt dus weleens vervolgd -
Maar, voor nu, besluit ik met dezelfde woorden als met die van in april 2016:
Het wezenlijke verschil is dus, dat je via het gebed aan jouw Vader vraagt om je niet meer op de proef te stellen, in plaats van jou te bekoren. Maar, ons van het Kwade verlossen, bleef onveranderd. Hopelijk willigt Hij vanaf september veel meer gebeden in dan voordien.
Probeer het uit, en laat het ons weten. Beloofd!?
Al decennialang wordt het Onze Vader aan kinderen aangeleerd, die het dan - zelfs als ze tot volwassenen zijn uitgegroeid - als papegaaien napraten en het als het ware uit het hoofd afratelen.
Nochtans is het een pracht van een gebed, indien men (1) begrijpt wat de woorden precies inhouden, en (2) weet hoe een mens zou moeten bidden.
Maar, geloof me of niet: zelfs priesters, bisschoppen, kardinalen en pausen weten het niet - gewoonweg omdat het 'ware begrijpen' en 'écht weten' als het ware iets 'onmenselijks' is.
Zo bidden pausen al eeuwenlang voor Vrede op Aarde, een vrede die er nooit zal komen, zolang het bewustzijnsniveau van de gehele mensheid niet verhoogt. Zeer veel mensen zijn zelfs niet in staat om in vrede met hun eigen kennissen, familieleden, buren, en andere aardbewoners te leven.
Toch was er ooit een tijd, dat er mensen waren, die zich, bijvoorbeeld, in kloosters terugtrokken, om dat bidden aan te leren.
Maar, nogmaals...
... deze tekst wordt weleens vervolgd - en, enkel en alleen interessant voor mensen die aan de weet wensen te komen wat de woorden van het Onze Vader daadwerkelijk voor hen zouden kunnen betekenen.