Niccolò Alunno (1430–1502) was een Italiaanse schilder van de Umbrische school. Zijn beste werken vertonen die eigenaardige bleekheid en gevoeligheid van kleur, welke ook voor andere Umbriërs kenmerkend is wanneer men hun coloriet vergelijkt met dat van de meer levendige Florentijnen. Deze voorliefde voor zachte, gedempte tinten doet ons soms aan de Vlaamse primitieven denken.
Hieronder drukte ik één van zijn werken af, getiteld: 'Madonna del Soccorso' - 'Madonna van Redding', en de opdracht is om te begrijpen waarom enkel en alleen Strijd eenheid in de mens kan scheppen. Om het werk te vergemakkelijken, heb ik er enkele uitspraken van Gurdjieff bijgevoegd.
Maar, beste lezer, indien Zelfkennis jou niet interesseert, hoef je die aforismen niet te lezen, en is het bewonderen van de afbeelding van dat schilderij misschien wel de moeite waard.
Over de Madonna, die soms redding kan brengen...
... daar bedoel ik mee, dat ze onder bepaalde voorwaarden - voorwaarden, waaraan een mens heeft voldaan, kan tussenbeide komen.
Op het schilderij is er van de Madonna enkel en alleen het bovenste deel van haar lichaam te zien, zwevend in een wolk en omgeven door een mandorla met 5 engelachtige hoofden; dit, in tegenstrijd met de tientallen andere Madonna del Soccorso's uit die tijd, waar ze volledig werd afgebeeld. In haar rechterhand houdt ze een staaf vast en in de linkerhand een perkamentrol waarop te lezen staat:
"Rendi il suo figlio, o Satana, a costei
che a te per ira, non di cor, t'a dato
Vo'che la ia devota et suo peccato
Trovi merce, chiamando alli miei piei."
Ondanks de strijd die er gaande is, en het feit dat ze de duivel heeft verwond, zijn haar gelaatstrekken zachtmoedig en lief. Kortom: zuiver Umbrisch.
Onderaan zien we een moeder met haar kind. Op een blad ter hoogte van haar hoofd, staan de woorden te lezen die ze uitspreekt, zijnde:
"Santa Laria del Soccorco clemente
Madre den Ihesu Christo movi el passo
Retolgi el figlio mio a Satanasso
Che del mio eror ne so trista e dolente."
Bovendien werd de leeftijd van het kind radicaal gewijzigd: de jonge kleuter (die we op alle schilderijen van andere schilders uit die tijd zien) is in dit geval een pasgeborene, en het slachtoffer van het touwtrekkerij tussen moeder en een door God geschapen duivel; een duivel, die gewoonweg zijn opgedragen taak plichtbewust en dus noodgedwongen uitvoert. Tenslotte heeft hij niets anders te doen ...
Voor de Eclectici: Weet, dat één kracht niets kan bewerkstellingen, en dat slechts - dankzij de wrijving tussen twee krachten - een derde zou kunnen ontstaan. Alles wat bestaat, bestaat dankzij de Drie Krachten. Daar waar een Derde Kracht ontbreekt, leidt geen echt bestaan, wél een tijdelijke.
Beste lezer: je bent aan het gedeelte van Gurdjieff's uitspraken gekomen - en, zoals ik reeds schreef, hoef je ze niet te lezen! Ze zijn bestemd voor eclectici, die een specifieke opdracht hebben verkregen. Maar, vond je de afbeelding van dat schilderij mooi?...
Extra nota: Een mandorla is een amandelvormige figuur, waarin vaak Christus of een heilige wordt afgebeeld. 'Mandorla' is het Italiaanse woord voor 'amandel'. De mandorla is ontstaan door twee cirkelsegmenten die een amandelvormige figuur vormen. Het symboliseert het samenkomen van twee werelden, zoals die van Goed en Kwaad. In de vroeg-christelijke kunst betekende de mandorla, bijvoorbeeld, het samenkomen van Hemel en Aarde. Wanneer Christus of Maria wordt afgebeeld, is de mandorla verticaal gericht.
