Zolang een rechtbank oordeelt dat er geen sprake is van ‘misleiding’ kan je in Spanje niet gestraft worden voor seks met iemand vanaf 13 jaar. In Italië mag het vanaf 13 jaar, maar enkel als het leeftijdsverschil tussen beide partners maximum 3 jaar bedraagt. Ook in België is men nu aan het nadenken om de leeftijd waarop het toegestaan is om seksuele handelingen te stellen te verlagen van 16 jaar naar 14 jaar, op voorwaarde dat de partner maximaal vier of vijf jaar ouder is.
Burgerrechten versus mensenrechten
Het is zelfs al zover gekomen dat de gewone, onwetende burger zich via een referendum mag uitspreken over de legalisering van het homohuwelijk. Daardoor wordt homofilie niet enkel en alleen getolereerd en aanvaard, maar ook toegelaten. 'k Weet het: het is natuurlijk, want dieren doen het ook. Maar ik heb het niet over dieren, wel over mensen, die controle hebben over het dierlijke in zichzelf. Vooral jonge kinderen moeten daarvan op de hoogte worden gesteld en er wegwijs in worden gemaakt, vind ik.
Tevens geef ik toe, dat als ik in gedachten een beeld maak van hoe twee mannen met elkaar, datgene dat 'liefde' wordt genoemd, bedrijven, ik alle moeite heb om het 'natuurlijke' ervan in te zien.
Enerzijds behoor ik, wegens mijn hogere leeftijd tot de 'oude stempel, en anderzijds raakt het mijn koude kleren niet of homo's nu met elkaar samenwonen, huwen, of wat dan ook. Want, zoals je weet, richt ik me vooral tot mensen die aan hun innerlijke Zelf wensen te werken en dus minder aandacht schenken aan het lichaam, dat slechts het voertuig ervan is. Ik verbeter: ... dat slechts het voertuig ervan zou kunnen zijn.
De fysieke mens - de mens, die zich met zijn lichaam identificeert, en vrijwel geen enkel besef heeft van zijn innerlijke wezen, heeft - dankzij het veel ruimere denken van de dag van vandaag, geen enkel besef dat men in een intieme relatie niet enkel en alleen lichaamssappen met elkaar uitwisselt - maar ook drie vormen van energie. Deze vormen van energie zijn bouwstenen om in zichzelf bepaalde dingen te kristalliseren.
Hierbij hou ik geen rekening met de afvalstoffen van die energieën - want, die zijn er ook, natuurlijk. Vrouwen, die van hun mannelijke partner anale seks verlangen, is misschien oké, zolang men maar weet in welke mate overdaad het innerlijke echt waar schaadt.
Maar, onbekend is onbemind. Zelfs erover schrijven is niet aangewezen, omdat mensen met de verkregen informatie niets zouden kunnen aanvangen, behalve erover filosoferen en zich absurde dingen verbeelden.
Volwassen geven het voorbeeld
Zelfs in de dierenwereld spiegelen de jongeren zich aan de ouderen - en, voor wat het de mens aangaat, gaat het volgens mij meer en meer de verkeerde kant op. Een interessante kijk op een bepaald gedrag van de hedendaagse westerse mens met betrekking tot 'liefde' en 'intimiteit' las ik onlangs op de website van Knack.be het volgende:
'In de toekomst zullen het de mannen zijn die een lagere positie innemen', zegt klinisch psycholoog en psychoanalyticus Paul Verhaeghe. 'Het traditionele beeld van de mannelijke jurist of arts die met een secretaresse of verpleegster is getrouwd, is niet alleen aan het verdwijnen maar zal ook worden omgekeerd. Er zullen meer en meer koppels zijn waarvan de vrouw hoogopgeleid is en de man een lager diploma heeft. Nu al zien we de voorbode daarvan in het hoger onderwijs: zestig procent van de studenten zijn meisjes. In de heel nabije toekomst zal de opleidingskloof tussen mannen en vrouwen nog groter worden. Niet alleen beginnen meer meisjes dan jongens aan een opleiding in het hoger onderwijs, ze hebben ook betere cijfers en studeren sneller af. Ondertussen lukt het steeds minder jongens om een diploma te behalen.'
- Twee op de drie huwelijken lopen tegenwoordig op de klippen, terwijl het aantal singles jaar na jaar stijgt. Komt dat allemaal doordat de traditionele rollenpatronen verdwijnen?
Paul Verhaeghe: Dat is maar één factor. We leven ook langer, we blijven langer gezond en we zijn, onder meer door het internet, veel mobieler geworden. Daarnaast heeft ook de toenemende individualisering van de samenleving een grote invloed op relaties. Zelfs koppels doen nu veel apart, elk met hun eigen vrienden. Tegenwoordig kun je binnen een relatie veel meer vrijheid hebben dan vroeger, maar je betaalt daar ook een prijs voor: individualisering staat haaks op relatievorming.
- In uw boek schrijft u dat een man in bed vooral wil scoren, terwijl seks voor een vrouw vooral een manier is om een relatie te beginnen of in stand te houden. Geen wonder dat zoveel relaties op de klippen lopen?
Verhaeghe: Tegenwoordig is een relatie geen voorwaarde meer om erotiek en seksualiteit te kunnen beleven. Vroeger was dat anders: je moest getrouwd zijn of toch minstens een vaste relatie hebben. Ondertussen is die koppeling losser geworden en kan een relatie ook op andere gronden dan seksualiteit gebaseerd zijn. Op liefde, bijvoorbeeld. En mensen kunnen seksualiteit ook buiten hun relatie beleven. Biologisch gezien zijn mensen niet monogaam, maar tegen beter weten in blijven de meesten van ons exclusiviteit van onze partner verwachten. Er is een nieuw soort dubbelzinnigheid ontstaan: vandaag hebben mensen vaak meer dan één relatie tezelfdertijd maar van hun partner kunnen ze dat niet verdragen.
- Op zo'n datingsite kun je een partner zoeken op basis van uiterlijk, opleiding, leeftijd en hobby's. Levert dat ook de beste match op?
Verhaeghe: Het blijft altijd een rationeel keuzeproces: je vinkt die kenmerken aan die je belangrijk vindt. Zulke rationele afwegingen werken prima als je een grasmaaier wilt kopen maar niet om je liefdespartner te vinden, want dat is een emotionele keuze die in de eerste plaats op buikgevoel berust. Rationeel gezien is de beste keuze trouwens alleen blijven.
Bron: Knack.be
PS: aan de laatste zin zou ik het volgende willen toevoegen... "Indien je priester, fakir, yogi, non, of monnik zou willen worden," - want, er gaat niets boven een goede relatie of een prachtig huwelijksleven.
Nogmaals: 'k weet dat ik ietwat ouderwets klink. En, indien je er anders over denkt: doe maar op. Who cares?... Jij?
Zonet gelezen...
Tijdens een conferentie in het Palazzo della Cancelleria in Rome zei kardinaal en staatssecretaris Pietro Parolin, de op een na hoogste bestuurder van de rooms-katholieke Kerk, ‘erg verdrietig’ te zijn met het resultaat. "Ik denk dat we kunnen spreken over een nederlaag voor de christelijke principes, maar bovendien ook een nederlaag voor de mensheid."
Volgens hem moet het gezin centraal staan en "moeten we er alles aan doen om dat te verdedigen en te beschermen".
Momenteel is het afwachten of de nummer twee wordt teruggefloten door paus Franciscus - want, vrijheid van meningsuiting is nu eenmaal praktisch onbestaande aan het worden.
Wat de katholieke Kerk zou moeten leren inzien, is het feit dat katholicisme niets te maken heeft met het christendom; een christendom, dat zich richt naar de leerstellingen van Jezus Christus. Maar dit inzien, zal nog vele, vele decennia duren - want, vanaf het 'moment van inzicht' is er geen enkele reden meer om priesters te hebben, een paus, parochiehanen, noch -kiekens, en zo meer - enkel en alleen: ware christenen.
Anders gezegd: een christendom dat, net als Zelfkennis, zich richt tot een zeer klein gedeelte van de mensheid. En, die menstypen hebben geen kerken noch tempels nodig, omdat ze die (in potentie) in zichZelf meedragen.
Maar, wat zijn we met mooie woorden, indien we ze niet op onszelf daadwerkelijk kunnen toepassen?