Wereldwijd gelooft meer dan de helft van de mensheid in het bestaan van de duivel. Geef toe: niets is gemakkelijker om de schuld van immorele daden en gedachten, of wat dan ook, op iets buiten onszelf te steken. "Het is niet mijn schuld," horen we dan, "maar de duivel heeft het me ingefluisterd," of: "De duivel heeft me het verplicht", en zo meer.
Deze vorm van dualistische theologie vindt men in vele godsdiensten terug. Ook in het katholicisme. En ja, het bewijs dat de duivel wel degelijk bestaat, vind men in de meeste religieuze geschriften terug, waaronder de Bijbel. Anders gezegd: archaïsch metaforisch taalgebruik werd, en wordt nog altijd, als werkelijkheid beschouwd.
Metaforen waren indertijd nodig, vooral indien we beseffen dat mensen van toen noch konden lezen of schrijven en dingen moesten uitgelegd krijgen in een taal van appelen en peren.
Maar, zelfs vandaag de dag beseffen mensen niet dat die appel in het Paradijs geen eetbare was, en dus giftig. Een reden temeer voor zowel Eva als Adam om eraf te blijven. Bovendien waren ze - vooraleer ze uit dat paradijs werden verdreven - spirituele wezens. Ook die Boom des Levens en die Boom van Kennis van Goed en Kwaad bezaten geen materiële eigenschappen en maken bovendien deel uit van het allegorische.
Het is maar nadat ze 'kleren van huiden' hadden verkregen, en naar de Aarde werden verstoten, dat ze 'stoffelijk' werden.
Nogmaals: het zijn allemaal metaforen om bepaalde dingen begrijpelijker te maken. Maar diverse religies houden het bestaan van de Duivel angstvallig in ere en vergeten daarbij zelfs dat ook hij een maaksel is van hun eigen godheid. Een godheid, gemaakt naar hun Beeld en menselijke Gelijkenis.
Beginnende bij de zogenaamde 'erfzonde'.... welke bewust levende mens aanvaardt vandaag de dag nog immer een godheid die de mens (tussen haakjes: die dus al in zonde geboren is en er daarna in verblijft) een wezen stuurt om hem verder te bekoren en te verleiden?
Ook geloven nog zeer veel mensen in andere metaforen, waaronder: in het bestaan van een Hel, een Vagevuur en een Hemel. Ik vermoed dat als er een Hel bestaat, we er nu in leven en dat de kunst er uit bestaat om van deze Hel een Hemel op Aarde te maken.
Hetzelfde kan gezegd worden van transubstantiatie, zijnde: de Wonderbaarlijke verandering waarbij, volgens de rooms-katholieke en de oosters-orthodoxe dogmata, de eucharistische elementen tijdens de consecratie veranderen in het lichaam en het bloed van Christus terwijl ze alleen het uiterlijk van brood en wijn behouden.
In elk geval geloven zeer veel mensen nog altijd in het bestaan van de Duivel omdat hij een belangrijke rol speelt in hun geloofssysteem. "Een godsdienst is vergelijkbaar," zei Gurdjieff, "met een politieagent: het houdt de mensen in het gareel."
Laten we stilaan eindigen met een uitspraak van Charles Baudelaire: "De mooiste list van de duivel is ons te laten geloven dat hij niet bestaat."
Maar..., zelfs indien de duivel zou bestaan - weet, dat hij naar het schijnt door aartsengel Michael overwonnen werd, en al eeuwenlang geketend.
Bestaat de duivel daadwerkelijk? Geen mens die het weet. Maar luister naar de inhoud van je brein. Wat heb jij ooit als 'waarheid' klakkeloos aanvaard?...
Het klinkt paradoxaal...
Er geschiedt zoveel kwaad in de wereld, en daarom is het voor de gewone sterveling onbegrijpelijk om aan te nemen dat bewust kwaad in het geheel niet bestaat. Weet, dat ook de Schaduw geen eigen bestaan leidt en zijn 'bestaan' slechts te danken heeft aan het Licht.
Zelfs in landen, waar twee partijen met elkaar oorlog voeren, denkt eenieder dat hij enkel en alleen het Goede dient terwijl men de leden van de andere partij uitmoordt, zelfs in de naam van hun eigen godheid.
Geef de mensheid nog een duizendtal jaar de tijd tijd om vanuit eender welk geloof en bijgeloof weg te groeien, te verwerpen zelfs, en zich concentreren op een echt Weten. Geloof me, of niet: hoe langer je aan Zelfkennis doet, hoe religieuzer je als Mens wordt...
'Is er daarbuiten één iemand die me écht heeft begrepen?' vraag ik me soms af.
