Vandaag, 15 oktober, eindigt de hadj - de bedevaart naar Mekka - en begint het Offerfeest, ook wel eens het slachtfeest genoemd.
Het Offerfeest is het grote feest terwijl het Suikerfeest het kleine feest wordt genoemd. Moslims herdenken met het Offerfeest, of Id ul-Adha, de dag waarop de profeet Ibrahim zijn zoon wilde offeren voor God. Ibrahim is binnen de islam een belangrijke profeet en boodschapper, die in het jodendom en christendom bekend is als Abraham.
Ibrahim werd door God gevraagd te offeren wat hem het dierbaarst was. Ibrahim, die rijk aan bezittingen was, maar slechts één zoon had, van wie hij erg veel hield, begreep dat God de beschikking had over leven en dood. Ook begreep hij dat God hem niets kon vragen dat zondig was. Hij was er, hoeveel moeite het hem ook kostte, toe bereid zijn zoon te offeren, want die was hem het liefst. De meeste islamitische tradities gaan ervan uit dat het om zijn zoon Ismaïl gaat. Vlak voordat Ismaïl geofferd zou worden, verscheen de engel Djibriel. Deze vertelde Ibrahim dat de opdracht volbracht was, en dat hij de beproeving had doorstaan. In de omgeving vond Ibrahim een ram, die vervolgens werd geofferd. Zo maakte God aan Ibrahim duidelijk dat hij geen mensenoffers wil, maar gehoorzaamheid.
De slachting herdenkt dat moment. Het feest herinnert een moslim eraan dat hij bereid dient te zijn om indien mogelijk alles op te offeren voor God, net zoals Ibrahim zijn zoon wilde opofferen. Op deze dag worden door moslims dieren, die volgens dhabiha geslacht zijn, gegeten. Het vlees wordt ook onder armen, buren en familieleden verdeeld. Doorgaans slacht men in België of Nederland een schaap of lam.
Volgens de strikte regels van de dhabiha, oftewel het ritueel slachten, moet het dier met de kop in de richting van Mekka geplaatst worden. Het welzijn van het dier heeft belang: het mes mag niet gezien worden, ook niet door de andere dieren. De ervaren slachter zegt 'Bismillah, Allahoe Akbar', 'in naam van God, God is de grootste'. Dan worden in één beweging de halsslagader en de luchtpijp doorgesneden.
Verdoven kan, maar niet iedereen is het erover eens dat het vlees op die manier ook halal is. De moslimwereld is er verdeeld over, en wie zeker wil zijn, volgt de meeste strikte toepassing.
Het Offerfeest is meteen ook een manier om een andere religieuze verplichting van het lijstje te schrappen, namelijk: de zakat, of het geven van aalmoezen.
Sommige gelovigen schenken tegenwoordig liever geld aan een goed doel, dan een schaap te slachten. In Turkije is het tegenwoordig gebruikelijk geworden om niet zelf een dier te (laten) slachten, maar om een geldsom van ongeveer 130 euro over te maken naar een stichting die het vlees geeft aan mensen in arme landen die het echt nodig hebben. Het is overigens ook vooral een familiefeest, en sommigen vergelijken het zelfs met onze Kerstmis.
Het centrum van de wereldwijde viering van het Offerfeest is de kleine stad Mina, dichtbij Mekka. Na zonsondergang op de negende dag verzamelen de pelgrims zich in Muzdalifah waar zij slapen. De volgende ochtend worden 49 of 70 kleine kiezels opgeraapt en meegenomen en vervolgt men de voettocht naar Mina.
Hier staan de drie zuilen op de plaatsen waar de duivel, Iblis of Sjaitan, heeft geprobeerd Ibrahim tegen te houden toen hij, om te voldoen aan zijn belofte aan God, zijn zoon wilde gaan offeren.
Deze zuilen worden tijdens de hadj door de pelgrims met de meegenomen steentjes bekogeld. Het dorp huisvest in deze tijd ook een groot aantal slachters die de halal-slachting van grote aantallen offerdieren voor de pelgrims verzorgen. De groei van het aantal pelgrims heeft ertoe geleid dat er enorme hoeveelheden dieren geslacht worden, iets dat soms als verspilling wordt gezien. De hadjautoriteiten zorgen er echter voor dat het vlees in ingevroren toestand bij behoeftigen over de hele wereld terecht komt.