Terrence Aym schreef een tijdje geleden het boek 'Mysteries of the Multiverse'. Daarin beweert hij, bijvoorbeeld, dat tijdreizen bestaat, dat de manen van Mars enorm grote ruimteschepen zijn, hij vermeldt dat er een geheime Amerikaanse ruimtebasis werd gebouwd op de Maan - en, dat er enorme kristallen piramide ontdekt in de Bermudadriehoek.
Mijns inziens moet je zeer veel dingen die hij schrijft met een korrel zout nemen, en andere: met een gehele Siberische zoutmijn. Maar, over de mysterieuze Bermudadriehoek bestaan er decennialang wereldvreemde verhalen en blijft de mens op de één of andere manier fascineren.
De Bermudadriehoek, ook Duivelsdriehoek genoemd, is een denkbeeldige driehoek tussen Miami, de Bermuda-eilanden en Puerto Rico in het westelijk deel van de Atlantische Oceaan. Dit gebied werd vanaf midden 20e eeuw bekend doordat er mysterieuze verdwijningen van vaar- en vliegtuigen zouden hebben plaatsgevonden. Auteurs van populaire lectuur schreven deze verdwijningen toe aan paranormale verschijnselen, waarbij de wetten van de natuurkunde werden opgeheven - of, aan activiteit van buitenaardse bezoekers.
Dit is - naar men beweert - een waar gebeurd verhaal van 5 piloten die zich op 5 december 1945 klaarmaakten voor een trainingsvlucht uit Fort Launderdale in Florida. "De vlucht zal in de Bermuda Driehoek zijn. Eerst zullen ze 160 mijl oost vliegen. Dan gaan ze 40 mijl noord voordat ze noordoost terug naar de basis vliegen," legde de commandant uit. Het was een routinevlucht op een normale dag. De piloten hadden veel ervaring en hadden ook veel simulatorvluchten gedaan. Ieder vliegtuig had reddingboten en reddingsvesten voor het geval dat ze op het water moesten landen. De radio en navigatie was de beste die er toen was. Net na 14 uur waren ze vertrokken op een missie die 2 uur duurde. Om 15u45 vroeg de commandant om hun positie te checken. Een van de piloten zei: "Ik ben niet zeker van onze positie en ik kan ook geen land zien." Het grondstation had geen radar, dus konden ze niks doen voor de piloten. Toen kwam het laatste bericht van de piloot: "Ik ben nog steeds niet zeker waar we zijn, maar ik denk dat we 225 mijl noordoost van de basis zitten." Na dat bericht was er alleen maar stilte. De commandant organiseerde een zoek-en-reddingsteam met een boot met overlevingsapparatuur, een zogenaamde flying-boat. Na een tijdje kwam er ook geen bericht meer van deze flying-boat. Sinds die dag in 1945 zijn veel schepen en boten verdwenen in de Bermuda Driehoek.
Wetenschappelijke verklaringen voor de incidenten variëren van fluctuaties in het aardmagnetisch veld in de regio - wat de beschreven storingen van het kompas kan verklaren - tot bewegingen van de golfstroom, tropische stormen, monstergolven en gasvelden in de bodem van de oceaan.
Een mogelijke verklaring is dat dit gebied een van de meest bevaren en bevlogen gebieden van de wereld is, en dat ongelukken dus waarschijnlijker zijn door zowel de frequentie als de dichtheid van het verkeer.
Een andere veel voorkomende verklaring is het bestaan van grote methaanvoorraden die diep in de zee voorkomen. Soms ontsnapt een grote hoeveelheid methaan of methaanhydraat die opstijgt naar het oppervlak (een zogenaamde limnische uitbarsting). De draagkracht van water neemt af als daar gasbelletjes in voorkomen. Hierdoor kunnen schepen in zeer korte tijd zinken zonder dat ze de kans krijgen om nog een noodsignaal uit te zenden. Doordat methaan een lagere dichtheid heeft dan lucht zal het verder stijgen. Een vliegtuig dat door lucht met een grote concentratie methaan vliegt kan daardoor in problemen raken, enerzijds doordat het zuurstofgehalte afneemt en de verbranding in de motoren wordt verstoord, anderzijds doordat het methaan kan ontbranden.
Velen houden vol dat er in zeeën en oceanen bouwwerken bestaan in de vorm van piramiden, die overblijfselen zijn van een geavanceerde, onbekende cultuur, die fantastische technologie heeft achtergelaten... geweldige energiemachines, die letterlijk ruimte-tijd kunnen verbuigen en poorten kunnen openen naar andere realiteiten.
Zo hebben Amerikaanse en Franse onderzoekers een monumentale ontdekking gedaan van een gedeeltelijk doorzichtige, kristalachtige piramide die oprijst vanuit de Caraïbische zeebodem, waarvan de oorsprong, leeftijd en doel volledig onbekend zijn. Het enorme bouwwerk, misschien wel groter dan de piramide van Cheops in Egypte, dat in eerste instantie in de jaren '60 werd beschreven door een arts, werd onafhankelijk van elkaar, bevestigd door duikteams van Frankrijk en de Verenigde Staten.
Maar, zullen wetenschappers zich haasten om het te onderzoeken? "Nee, ze zullen het eerder angstvallig negeren," schijnt het antwoord op deze vraag te zijn. Als er enige druk wordt uitgeoefend zullen zij zich hierover officieel zeer sceptisch uitlaten, vooral in het licht van mogelijke consequenties. Deze piramide zou de stelling van een aantal ingenieurs kunnen bevestigen dat piramides oorspronkelijk zijn vervaardigd als enorme energiebronnen, de bewering ondersteunen dat de oude stadstaat Atlantis bestond, of zelfs antwoord geven op de mysterieuze zaken die sinds de 19e eeuw zijn geregistreerd in het gebied in de Atlantische Oceaan dat bekend is als de Bermuda Driehoek.
In zijn boek schrijft Terrence Aym verder dat onderzoeker Zach Royer hierover meer informatie over die ontdekking geeft. Zo schrijft hij, dat volgens de verhalen de piramide in 1968 per ongeluk werd ontdekt door Ray Brown, een natuurgeneeskundig arts uit Mesa, Arizona.
Brown was op vakantie in de Caraïben, en maakte met vrienden duiktochten in een gebied in de buurt van de Bahamas dat bekend staat als 'de Tong van de Oceaan'. Het gebied heeft deze naam gekregen omdat een deel van de zeebodem in de vorm van een tong vanuit het eiland uitsteekt voordat de bodem naar veel grotere diepte afdaalt.
De arts vertelde met betrekking tot zijn ontdekking dat hij onder water gescheiden werd van zijn duikvrienden. In een poging om zich weer bij hen te voegen stuitte hij op een massieve structuur die oprees vanuit de zeebodem: een zwart, massief object dat zich aftekende tegen het lichtere, door de zon gefilterde water. Het object had de vorm van een piramide.
Omdat hij nog maar weinig zuurstof over had, besteedde hij weinig tijd om de piramide te onderzoeken. Wel vond hij een vreemde kristallen bol. Hij bracht het mee naar de oppervlakte en later, toen dit oeroude kristal werd bestudeerd, waren de onderzoekers verbaasd over zijn eigenschappen. In de bol zijn de afbeeldingen van drie piramides zichtbaar...
Veroorzaakt de kristallen piramide het Bermudadriehoek verschijnselen? Sommige onderzoekers, die zich met de Bermudadriehoek bezig houden, hangen al jarenlang de theorie aan, dat er op de bodem van de zee in die regio van de oceaan een vreemde energiebron bestaat die van invloed is op vliegtuigen, schepen en bootjes.
Enkele onderzoekers veronderstellen dat als het legendarische Atlantis echt bestond, de resten van de mythische energie-vortex machine mogelijk nog steeds intact op de bodem van de oceaan aanwezig kunnen zijn. Een dergelijke machine, zo beweren zij, zal waarschijnlijk piramidevormig zijn en het originele historische sjabloon dat volgende culturen over de hele wereld, veel later hebben gekopieerd.
Mysterieuze piramides, verspreid over de hele wereld
Piramidebouwwerken zijn ontdekt in heel Noord-, Centraal- en Zuid-Amerika, in Oost-Europa, de ijzige toendra van Siberië, in Noord- en Centraal-China en mogelijk in Antarctica. De piramide op de Zuidpool kan niet met zekerheid worden bevestigd, omdat deze onder een laag van meer dan 1.600 meter ijs ligt en de afbeeldingen nogal controversieel zijn.
Jaren geleden werden mysterieuze ruïnes - de overblijfselen van een onbekende cultuur - gevonden op een klein eiland met de naam Malden in het midden van de Stille Oceaan. Er wordt beweerd dat die ruïnes ook de overblijfselen van een oude piramide bevatten.
Degenen die geloven in het oude land van Lemuria - ook wel Mu genoemd - hebben geopperd dat deze ruïnes het enige zou kunnen zijn dat nog over is van dit oude land, terwijl anderen beweren dat het een vooruitgeschoven kolonie van Atlantis zou kunnen zijn geweest.
Onderzoeker Mitch Williamson spitte dieper in deze mysteries. In een verslag over een aantal van de verbazingwekkende vondsten van Williamson schrijft Rich Hoffman, ontdekkingsreiziger en onderzoeker: "Er zijn 40 stenen tempels op het eiland Malden die qua ontwerp vergelijkbaar zijn met de gebouwen van Nan Madol op Pohnpei, ongeveer 3.400 mijl (5.475 km) verwijderd van Malden. Er is in feite een basaltweg, die tientallen meters onder water op de oceaanbodem ligt en deze eilanden met elkaar verbindt.
"Dit kan duiden op een beschaving die meer dan 50.000 jaar oud is en dat deze hele landmassa ooit boven water heeft gelegen ter ondersteuning van een beschaving die er geen enkele moeite mee had om enorme stenen te verplaatsen, om zeer grote, gecompliceerde samenlevingen te bouwen waar we nog helemaal niets over weten, behalve dan dat iemand ze gebouwd heeft en dat ze ouder zijn dan de Bijbelse geschiedenis."
"En toch is er niemand die erover spreekt, omdat zij niet ons het plaatje van het menselijk ras en hun afkomst passen. Wetenschappers hebben hun vage theorieën over hoe migranten in Noord-Amerika kwamen met behulp van een landbrug in de Beringstraat en zij blijven zich daaraan vasthouden."
Hetzelfde kan worden gezegd van de verspreide ruïnes in het Caraïbische Gebied, die duiden op een zeer uitgebreide beschaving en zich uitstrekt van de kustwateren van Florida Keys, in de richting van de wateren rond de Bahamas en Bimini en vervolgens oostwaarts de Atlantische Oceaan in. Voor de kust van Cuba liggen ook onderwaterruïnes die tot hetzelfde stadstaat complex behoord hebben.
Hoffman maakt ook, bijna terloops, melding van het ongelooflijke verslag van ontdekkingsreiziger Tony Benik, die de gedenkwaardige ontdekking deed van nog een andere grote piramide op ruim 3.000 meter diepte in het midden van de Atlantische Oceaan. Deze piramide, zo beweert Benik, is afgedekt met een enorm kristal.
En als dat nog niet genoeg is, deelde Hoffman ook het verhaal over de vondst door de Ari Hoffman-expeditie in 1977. Het onderzoeksteam ontdekte een kleinere piramide voor de kust van Cay Sal op de Bahamas. Marshall maakte onderwaterfoto's van een piramide op een diepte van ongeveer 46 meter.
Volgens het verslag van Marshall gloeit de mysterieuze piramide. Hij meldt ook dat het water rond de piramide lichtgevend was en dat er glinsterend wit water uit openingen van de piramide vloeide. Ondanks dat de omgeving in water op die diepte vrij donker is (er dringt niet veel licht tot op die diepte), werd het water dat de verbazingwekkende piramide omgaf verlicht door de fosforescerende groene gloed van het bouwwerk. Er heeft nooit meer enig vervolgonderzoek plaats gevonden naar deze vondst...
Vernietigde een overstroming, als gevolg van een IJstijd, Atlantis? Heeft Atlantis werkelijk bestaan? Is Plato's beschrijving de enige geschiedenis die is overgebleven van het - misschien - mythische land?
Om daarop een antwoord te vinden, richt Hoffman zich op het verhaal van een amateurarcheoloog, die de legendarische stad Troje ontdekte, namelijk: Heinrich Schliemann, de man die de beroemde ruïnes van Troje (de stad waarvan de historici dachten dat deze slechts een legende was) ontdekte en blootlegde, die naar verluidt een schriftelijk verslag naliet over zijn ontdekking van een vaas, behorend tot de beroemde Schat van Priam, gemaakt van een metaal dat onbekend was bij de wetenschappers die de vaas onderzochten. Aan de binnenkant van de vaas zijn Phoenicische hiërogliefen aangebracht die stellen dat deze van koning Chronos van Atlantisch was. Soortgelijk aardewerk werd gevonden in Tiajuaco in Bolivia.
Als Atlantis bestaan heeft, was dat waarschijnlijk aan het eind van de laatste IJstijd. Het verhaal over de ondergang sluit aan op de enorme overstromingen en de stijging van het waterniveau toen de enorme Arctische ijskap zich plotseling terugtrok, met catastrofale gevolgen voor het grootste deel van het Noordelijk Halfrond.
Aan het eind van de laatste IJstijd lag het zeeniveau ongeveer 122 meter lager dan het huidige niveau. Toen het water eenmaal begon te stijgen, steeg dat heel snel. Het is goed denkbaar dat geen enkele technologie, zowel toen als nu, Atlantis van zijn waterige graf had kunnen sparen.
Eigenschappen van de kristallen piramides
Sommige theorieën suggereren dat de energiepiramides van het eiland gemaakt waren van kristal, of dat de toppen bedekt waren met een kristallijne substantie. Zou een dergelijk ding werkelijk naar behoefte energie kunnen genereren, opslaan en verspreiden?
Ja, beweren sommigen. Onderzoekers ontdekten decennia geleden al dat piramides op bepaalde manieren de neiging hadden om in sommige gevallen te fungeren als een natuurlijke elektrische condensator die de energie eromheen verzamelen en opslaan. Hoe groter de piramide, hoe groter de capaciteit van het verzamelen en opslaan van energie.
De samenstelling van een piramide is, naar het schijnt, ook belangrijk. Een piramide die gemaakt is van kristal, of een deksteen gemaakt van kristal, zou zijn kracht enorm doen toenemen. Kristal is al lang bekend vanwege de energie toepassingen en het vertoont natuurlijke piëzo-elektrische eigenschappen.
Tussen haakjes: het woord 'piëzo' is afgeleid van het Griekse woord 'piezein', wat 'drukken' betekent. Het piëzo-elektrisch effect is het verschijnsel dat kristallen van bepaalde materialen onder invloed van druk - bijvoorbeeld buiging - een elektrische spanning produceren en andersom: vervormen als er een elektrische spanning op wordt aangelegd. In de eerste radio's werden germanium kristallen gebruikt om radiogolven op te vangen en om ze om te zetten in elektrische signalen die konden worden omgezet en via koptelefoons uitgezonden als geluidsgolven, die de menselijke stem, muziek en andere geluiden konden reproduceren.
De kracht van een piramide, zeggen onderzoekers dus, is inherent aan de piramidevorm. Het is een architectuur, die bewezen heeft te functioneren als een energieaccu en versterker van energetische kracht.
Waar komt het uiteindelijk op neer? Zijn piramides zijn per definitie natuurlijke energiegeneratoren? Toekomstige expedities naar deze mysterieuze piramides zouden eindelijk de waarheid kunnen blootleggen en ongekende oude technologie kunnen onthullen. Jammer genoeg is diepzeeonderzoek verschrikkelijk duur en wordt daar maar weinig geld in gestoken. De meeste duiksessies gaan naar oude wrakken die rijke buit beloven voor de schatjagers die hiervoor grote financiële risico's lopen.
En uiteraard zullen de universiteiten over de hele wereld niet echt staan te springen om het idee te onderzoeken dat heel oude ruïnes high-tech technologie zouden kunnen bevatten die vrijwel al hun gekoesterde lievelingstheorietjes op hun grondvesten doen schudden.
In elk geval, indien deze materie jou interesseert is het misschien geen slecht idee om het boek 'Mysteries of the Multiverse' te lezen en onze lezers op de hoogte te brengen van jouw persoonlijke bevindingen.
