Dit is dan Deel 8 in de reeks, en misschien begin je het reeds langzamerhand door te hebben dat eender welke godsdienst jij nu belijdt je van kindsbeen af werd ingelepeld. Moest je in een andere omgeving zijn opgegroeid, dan zou je nu met totaal andere geloofsovertuigingen rondlopen. Laat deze woorden bezinken...: al duurt het jaren vooraleer je beseft wat ze wezenlijk inhouden. 'k Geef toe: daar is véél moed voor nodig.
Ook in een beukennootje zit reeds een boom vervat, die op zichzelf duizenden beukennootjes kan afwerpen, waaruit dan evenveel nieuwe bomen kunnen ontspruiten, enzovoorts. Vergelijk dus bovenstaande woorden met de inhoud van zo'n nootje, tracht de 'bomen' reeds te zien, en deel ooit de vruchten uit, misschien.
Och, wat een mens mens gelooft, doet in principe niets ter zake. Wel het feit dat er zoveel fanatiekelingen rondlopen die bij hoog en laag zweren dat ze met Dé Waarheid rondlopen.
Ooit sprak ik eens met iemand, die beweerde dat hij niet in God geloofde. Ik vroeg hem om die godheid aan mij te beschrijven en op het einde van zijn verhaal moest ik toegeven dat ook ik nooit in die godheid geloof zou kunnen hechten. Je weet wel: hij had het over een man met een lange witte baard en een wit kleed, die ons met zijn straffende vinger aanwijst. Een soort van Sinterklaas in wit ornaat dus.
Nogmaals: De mensheid, als geheel, komt van ver, van heel ver. Ooit waren we holbewoners en aanbaden we zon, maan en elke steen op de grond, gepaard gaande met de nodige rituelen. Ooit zal er misschien een mensheid bestaan, waarvan elk individu het animale instinctieve dermate heeft overstegen, het geloof en bijgeloof heeft vervangen door een echt 'weten', dat hij/zij de naam 'mens' waardig is. Het kan nog enkele duizenden jaren duren - maar, wat wegen die enkele duizenden jaren op tegen de miljoenen jaren die reeds achter ons liggen?
Veronderstel dat je in de buurt van Kerala was geboren en deel uitmaakt van de Hindoe pelgrims, die jaarlijks een pelgrimtocht van een zestigtal kilometer naar Sabarimala blootsvoets ondernemen, over snikhete grond. Daarbij mogen ze maar een klein beetje eten en drinken. Op het einde van de tocht zijn hun voeten niet meer om aan te zien wegens de vele blaren en open wonden. Velen krijgen onderweg zelfs een hartaanval.
Natuurlijk bestaat er ondertussen ook een minder zware, toeristische versie van - maar, toch is die niet zonder risico indien je door de menigte wordt opgeslokt. Onderstaande foto's zijn daarvan getuige.
Elk jaar wordt Sabarimala als bedevaartplaats door minstens 40 à 50 miljoen gelovigen bezocht. Het is de plaats waar de Hindoe god Ayyappan mediteerde nadat hij de krachtige, vrouwelijke demon Mahishi had verslagen en gedood. De echte pelgrims zijn gemakkelijk te herkennen, omdat ze meestal in het zwart of in het blauw zijn gekleed.
De tempel van Ayyappan staat op een hoogte van 468m te midden van 18 heuvels. Jonge meisjes en vrouwen tussen de 10 en de 50 jaar zijn niet in de tempel toegelaten vanwege het feit dat ze menstrueren en ze daarmee de lucht bezoedelen. Bovendien was Ayyapaan een Bramachari. Een vrijgezel dus.
Een soortgelijke bedoening wordt door Japanse monnikken ondernomen. Ze worden 'marathon monnikken' genoemd en reeds in 2007 bracht ik er een kort verslag over. De link naar 'De Marathon Monniken van Japan ' vind je hier. In dat nieuwsbericht kun je lezen, dat de lengte van een marathon 42-tal kilometer is; een afstand, die men elke dag tweemaal aflegt. Anders gezegd: men legt 84 km per dag af - 100 dagen lang! In totaal zal zo'n monnik dus 8.400 km hebben afgelegd! Als hij deze opdracht overleeft, wordt hij een 'dai-ajari', een 'levende heilige'.
Iets voor jou, misschien?... Of, blijf je liever bij jouw geloofsovertuigingen, waarvan je misschien denkt dat ze de énige Ware zijn?
Nog op zoek naar een gepaste godsdienst? Deze, en al de vorige, spreken jou niet aan? Geen erg: er komen er nog...