"Vroeger - heel, heel lang geleden - maakte de mens rotstekeningen. Vandaag de dag zouden we ze misschien als graffiti bestempelen.
Anderzijds zijn er mensen die delen van hun lichaam laten beschilderen. Naast tatoeages, kennen we de piercings en andere zelfverminkingen. Er zijn dus gradaties, gaande van 0 tot 100; dit, afhankelijk van het bewustzijnsniveau van het menstype én de omgeving waarin men is opgegroeid - want, sommige inboorlingen beschilderen of tatoeëren zelfs hun gelaat. Tussen de uitersten van zwart en wit zijn er miljoenen tinten van grijs.
Kerstmis is voorbij en wereldwijd hebben miljarden mensen de verjaardag van Jezus gevierd, elk op zijn eigen manier. Kadootjes kopen voor elkaar, een kerstboompje opzetten, lekker eten, een verkoudheid opdoen, en zo meer, horen bij het hedendaagse ritueel. 'Vrede op Aarde aan alle Mensen van goede Wil', heeft de laatste decenia veel aan kracht verloren, maar liedjes zoals 'Stille Nacht, Heilige Nacht', blijven ons nog altijd aan de slaap herinneren, of in een diepere slaap wiegen. Ze kunnen ons zelfs 'beroeren'. Zeer veel mensen houden dan ook van de zalige Kerstsfeer.
Kortom: met Kerstmis wordt de geboortedag van Jezus herdacht (alhoewel hij nooit op die dag werd geboren, indien dié Jezus ooit heeft bestaan, natuurlijk). Ik respecteer elke godsdienst, maar over de rituelen heb ik mijn bedenkingen, evenals over de stervelingen die godsdiensten be-lijden.
Godsdiensten komen allemaal uit de Ene Bron, maar ze zijn over de eeuwen dermate vervormd, dat er niets puur meer van overblijft. Ook de mensen die ze uitdragen - zoals priesters, bijvoorbeeld - apen elkaar na, en de meeste heiligen die wij kennen, zijn of waren meestal schijnheiligen.
Is het niet vreemd, dat sinds de periode dat wetenschap is geëvolueerd en sommige mensen iets slimmer en bewuster zijn geworden, heiligen niet langer bestaan? En, geloof me of niet: nooit zullen er in de toekomst nog heiligen op onze planeet Aarde worden geboren. Tegenwoordig zouden ze snel worden ont-maskerd.
Neem pater Pio, bijvoorbeeld. Weet, dat indien iemand jou onder hypnose brengt en een gewoon poltlood op jouw arm legt en je daarbij vertelt dat het een gloeiende pook is, je jouw arm onmiddellijk zou wegtrekken. Sterker nog: binnen de seconde verschijnt er op die arm een brandblaar.
Via jou onderbewustzijn kun je dus je hersenen beïnvloeden. Hersenen kunnen het ware van het onware niet 'zien'. Bekijk nogmaals het youtube-filmpje dat ik bij het artikel Transseksualiteit: "Dokter, ik zit gevangen in een verkeerd lichaam!" plaatste, en merk op dat de hersenen onmogelijk kunnen 'zien' dat er geen arm is... Misschien 'zien' ze het wel, maar 'bewustzijn' ontbreekt.
Herinner je je nog de uitzendingen "Ik weet wat jij deed"?...
Dan hebben we nog zelfhypnose, een ander woord voor 'autosuggestie'.
Miljoenen mensen op deze planeet aanbidden een pater Pio (1887-1968). Zijn burgerlijke naam was Francesco Forgione. Nochtans lees je in mijn nieuwsbericht van indertijd de volgende woorden:
"In meer recentere dagen hebben verschillende sceptici hun twijfels geuit over de mirakelen die Pater Pio tentoonspreidde. De stichter van Rome's Katholieke Universitair Hospitaal concludeerde dat Pater Pio 'een onwetende was, en een zelfverminkende psychopaat, die de goedgelovigheid van mensen uitbuitte'.
Enkele jaren geleden suggereerde de historicus Sergio Luzzatto dat Pater Pio aan zelfverminking deed waarbij hij fenol gebruikte, ook gekend onder de namen benzenol, fenylalcohol en carbol, om die wonden aan te maken. Sergio's onderzoek was gebaseerd op een document die hij in de archieven van het Vaticaan vond; een getuigenis, waarin duidelijk vermeld stond dat Pater Pio vier gram van dit zuur bij Maria De Vito, een apothekeres in San Giovanni Rotondo, had aangekocht. Volgens de apothekeres had Pater Pio haar gevraagd die aankoop geheim te houden, en dat hij het nodig had om naalden te steriliseren. Dit document werd door de kerkelijke instanties onderzocht, maar verworpen tijdens het proces van Pater Pio's zaligverklaring."
En, over het onderwerp 'stigmata', verscheen: 'Stigmata, wat zijn dat?'. 'Stigma' was het brandmerk met roodgloeiend ijzer om dieren te indentificeren en de verplichte tatoeage voor dieven en slaven... Maar, na Franciscus van Assisi, de eerste gestigmatiseerde uit de geschiedenis, duidt het op de wonden aan van de gekruisigde Christus die 'spontaan' op het lichaam kunnen ontstaan. Na Sint Franciscus waren er 330 stigmata bekend, waarvan 93 in de twintigste eeuw.
Vandaag de dag blijft de essentie van het gebeuren nog een raadsel. Naar het schijnt verloor Pater Pio een beker bloed per dag, maar nooit leed hij aan bloedarmoede. Ook geraakten de wonden nooit geïnfecteerd. Hij at weinig: ergens staat er geschreven dat hij 20 dagen lang op de viering van de eucharistie leefde, zonder iets anders te eten. Niettegenstaande zijn wankele gezondheid bereikte Pater Pio de leeftijd van 81 jaar. Hij stierf op 23 september 1968. Honderdduizenden mensen woonden de begrafenis bij. Eén van zijn laatste uitspraken was: "We zoeken God in boeken en vinden hem in het gebed".
Pater Pio geloofde ook in de fysische aanwezigheid van engelen en duivels, die strijd met elkaar voerden. Zo schreef hij in een brief aan Pater Agostino: "Blauwbaard (de duivel) wil zich niet gewonnen geven. Hij neemt bijna alle gedaanten aan. Sinds enkele dagen zoekt hij me op met enkele gezellen, gewapend met stokken en ijzeren staven en, wat nog erger is, in hun eigen verschijning. Hoeveel maal heeft hij me uit het bed geworpen en door de kamer gesleurd. Geduld! Jezus, de Heilige Maagd, de kleine engel, Sint-Jozef en Sint-Franciscus zijn steeds bij me..."
Pater Pio was dus duidelijk een speelbal van zijn eigen verbeeldingswereld. Hoe vertel je in godsnaam aan een alcoholverslaafde die aan delirium tremens lijdt, en in zijn kamer én over zijn bed schorpioenen, slangen, spinnen en andere gedrochten ziet kruipen, dat die beestjes er niet zijn?
Energieën bestaan, en net als in wolken kijken, kan men er eender wat in 'zien'. Anders gezegd: datgene wat de hersenen ervan maken.
In elk geval was Pater Pio niet fier op zijn stigmata en maakte hij meermaals gewag van hoe wreed zijn God was. Zo schreef hij op 22 oktober 1918 aan zijn geestelijke begeleider de volgende woorden: “Mijn God, wat voel ik een schaamte en vernedering als ik bekend moet maken wat U hebt gedaan in dit ellendig schepsel.”
Kortom: In plaats van de oorzaken in zichzelf te zoeken, zocht hij die in een God-buiten-hem. Nochtans had een pater Pio moeten weten dat de 'tempel' zich in hemzelf bevond. In elk geval kunnen zijn stigmata grotendeels verklaard worden als de weerslag in het lichaam van een uiterste concentratie op, een diep meeleven met, en gegrepen zijn door, het lijden van Jezus. Anders gezegd: gebaseerd op pure autosuggestie, of zelfhypnose, en dus geen bovennatuurlijk, noch paranormaal verschijnsel. Hetzelfde gold voor een Therese Neumann, en al de anderen.
Op zondag 16 juni 2002 is Pater Pio door Paus Johannes-Paulus II te Rome op het St.-Pietersplein heilig verklaard. Zie, indien miljoenen mensen in iets geloven, in wat dan ook (in dit geval: met uitzondering van aliens en ufo's), is men zelfs als paus in wezen verplicht om daaraan aandacht te schenken en - om de Kerk in leven te houden - te voldoen aan de wensen van die miljoenen stervelingen. Stel dat jij paus was... wat zou jij doen? De paus is als mens zowel kerkleider, diplomaat, politicus, enzomeer. Een mens dus met zeer vele gezichten, net als eender welke ander mens. Of dacht je echt dat pauzen God-op-Aarde vertegenwoordigen en wonderen deden in de naam van Jezus Christus?
Maar, om de dingen te verzachten, eindigde ik dat nieuwsberichtje met de woorden: "Stel nu dat Pater Pio aan zelfverminking deed, dan was het zijn bedoeling misschien om Jezus' lijden te beleven en dus niet om de mensen te bedonderen. In elk geval bekeerde hij miljoenen mensen... op zijn manier. Wie doet hem dat na? Elke medaille heeft twee kanten. De tempel bevindt zich in onszelf, maar een Jezus kan dit duizendmaal verkondigen, toch zoeken miljarden mensen diezelfde tempel buiten zichzelf.
Marx noemde godsdienst 'opium van het volk', niet 'voor het volk'. In het Duits schreef hij: 'Religion ist das Opium des Volkes', erop wijzende dat het volk in al zijn ellende en met al zijn innerlijke leegten automatisch op zoek gaat naar een godsdienst.
Gurdjieff zou hieraan toevoegen: "Godsdienst werkt als een politieagent en Pater Pio hield hen - op zijn manier dan - in het gareel."
