Als dans voor de ziel is wat zang is voor de vogel, dan nodigt de dans onweerstaanbaar de mens uit waartoe hij bestemd is: in alle vrijheid bewegen en leven. Dansen is een lokroep en hij die deze hoort, waagt zich behoedzaam op het verkennende pad van zijn wezen. Hij ontdekt onvermoede innerlijke horizonten die ook begrenzingen zijn - nabije, meer afgelegen en verre - met de kracht, de beweeglijkheid, de speelsheid en de ernst van de eigen vleugelslag.
Het innerlijke veruiterlijkt zich in de beweging van het lichaam dat zich nu overgeeft aan ritme, klank, kleur en ruimte, verweven elementen die hem stimulans, energie, uitdaging, verwondering, vreugde en pijn van de eigen lichaamsmogelijkheden doen voelen, want al dansend wordt naar het schijnt stilaan het gemoed beroerd. Het lichaam ontspint zich steeds maar verder door voortdurende beweging die verrassende vormen kan aannemen: het lichaam wentelt en drentelt, de ziel maakt zich even bloot en het gelaat wordt getooid. Het gelaat van de dans, het gelaat van het leven.
Nota: We zijn volop onze Encyclopedia Spiritualia aan het aanvullen... Heb je ooit zélf op de één of andere manier ervaringen gehad met 'Therapeutisch dansen'? Of, weet je er iets meer over te schrijven? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan.
Interessante, reclameloze bijdragen, met een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!