Hart-en bloedvataandoeningen zijn de belangrijkste doodsoorzaak in onze Westerse wereld. Wanneer een bloedvat vernauwt door verkalking (aderverkalking of arteriosclerose) wordt de bloedvoorziening naar vitale organen verminderd. Hierdoor krijgen deze weefsels een tekort aan zuurstof en vitale nutriënten.
De verminderde bloedcirculatie leidt tot hartziekten, hersenbloeding, geheugenverlies en claudicatio (pijn in benen bij het stappen). Het kan leiden tot slecht genezende wonden in de onderste ledematen en zelfs tot gangreen (afsterven van weefsels).
Deze problemen doen zich voornamelijk voor bij diabetespatiënten en rokers of ze zijn het resultaat van bepaalde levenswijzen zoals te weinig beweging, stress en een ongezond dieet.
Chelatietherapie is een sinds 1948 gebruikte alternatieve behandelmethode waarbij met een speciale infuusvloeistof op basis van EDTA overtollig calcium en zware metalen uit het bloed verwijderd worden. In de reguliere geneeskunde wordt chelatietherapie wel toegepast bij behandeling van vergiftigingen met radioactieve elementen en zware metalen, zoals loodvergiftiging.
EDTA is een synthetisch aminozuur dat de eigenschap heeft zich te binden aan metalen en mineralen. Deze binding noemt me een chelaat. Vooral zware metalen zoals lood, cadmium, en kwik hebben een sterke affiniteit voor EDTA en vormen sterke bindingen.
Bij chelatietherapie worden er dus schadelijke stoffen uit het lichaam verwijderd. Dat is belangrijk, want vrijwel iedereen in de westerse wereld kampt in meer of mindere mate met chronische chemische vergiftigingen. Zo krijgen we cadmium en polonium binnen via tabaksrook en bevatten uitlaatgassen lood of platina. Men heeft eens vastgesteld dat de moderne westerling gemiddeld honderd maal meer lood in zijn lichaam heeft dan zijn prehistorische voorganger. Ons lichaam raakt ook vervuild met kwik uit de amalgaamvullingen in ons gebit. Dergelijke gifstoffen bedreigen de gezondheid van onze cellen en ontketenen allerlei schadelijke processen.
Bij chelatie-therapie worden via een infuus stoffen in de bloedbaan gebracht die ongewenste metalen inkapselen. Vervolgens kunnen de ingekapselde gifstoffen het lichaam met de urine verlaten. Er bestaan verschillende chelatiemiddelen die ieder een verschillende werking hebben. In de Tweede Wereldoorlog werd bijvoorbeeld een 'chelator' vervaardigd dat arsenicum bevattend mosterdgas uit lichaamscellen kan verwijderen.
Het oudste middel wordt nog steeds verreweg het meest gebruikt: ethyleen-diamino-tetra-azijnzuur, EDTA afgekort. EDTA-chelatie wordt ondermeer toegepast bij vergiftigingen met metalen als lood, cadmium, strontium en plutonium. Gaandeweg zijn er echter steeds meer weldadige effecten van EDTA-chelatie ontdekt. Zo weet men nu dat EDTA een krachtig anti-oxidant en een effectieve bestrijder van agressieve vrije radikalen is. Het voorkomt bovendien het samenklonteren van bloedplaatjes en het vermindert snelle stolselvorming in de bloedcirculatie.
Een van de belangrijkste eigenschappen van EDTA-chelatie is dat het een gunstige invloed heeft op de kalk-huishouding in ons lichaam. Dat is van groot belang, aangezien het langzaam aan 'verkalken' een vast onderdeel is van het verouderingsproces. Al vanaf het achttiende levensjaar begint overal waar weefseldegeneratie optreedt kalk neer te slaan. Die kalkneerslag bevordert vervolgens verdere degeneratie van het weefsel. Hart- en vaatziekte is vaak het gevolg.
EDTA laat de 'goede' kalk in bijvoorbeeld de tanden en botten ongemoeid, maar haalt de 'slechte' kalk uit ons lichaam. Daarom wordt chelatietherapie veel toegepast als er sprake is van aandoeningen waarbij abnormale kalkafzettingen plaatsvinden. Bijvoorbeeld bij aderverkalking, verkalking van de hartkleppen en gewrichts- en spierziekten. Daarnaast wordt de therapie gebruikt als er aanwijzingen zijn dat uw lichaam te zwaar belast is met opgehoopte gifstoffen.
Chelatietherapie wordt sinds de jaren zestig vooral op grote schaal bij hart- en vaatziekten toegepast en vele honderdduizenden patiënten hebben er naar het schijnt baat bij gehad. Na enige tijd met chelatietherapie te zijn behandeld, treedt er doorgaans een duidelijke verbetering op in de bloedcirculatie. Mensen met gewrichtsaandoeningen kunnen weer beter lopen en bij angina pectoris (hartkramp) verminderen de klachten. Ook de huid krijgt vaak zijn gezonde temperatuur er kleur terug. Gezonde mensen die de therapie ondergaan als onderdeel van een anti-verouderingskuur merken vaak dat allerlei vage klachten als concentratieproblemen, chronische moeheid, hoofdpijn en neerslachtigheid verdwijnen.
Chelatietherapie heeft zijn nut ook reeds vele malen bewezen bij vergevorderde, ernstige aandoeningen. Men heeft bijvoorbeeld met deze methode levensbedreigende bypass-operaties kunnen voorkomen en zelfs de noodzaak van amputaties (van het 'rokersbeen' ) weggenomen.
De duur en aard van de behandeling worden afgestemd op uw specifieke omstandigheden en wensen. Gezonde volwassenen die hun lichaam goed willen schoonmaken en hun vaten in topconditie willen houden, wordt doorgaans een kuur van twintig tot dertig behandelingen aanbevolen. Men komt dan gedurende een aantal maanden een of twee keer per week naar de kliniek. Daarna kan men het bereikte resultaat meestal handhaven met maandelijkse behandelingen.
Hartpatiënten die al infarcten achter de rug hebben, bypass- of dotteroperaties hebben doorgemaakt en veel medicijnen gebruiken, hebben vaak meer behandelingen nodig voordat zij geheel klachtenvrij zijn en medicijngebruik kunnen staken. Tijdens de behandeling wordt het cheleermiddel gedurende drie tot vier uur via een infuus in uw bloedbaan gebracht. U zit dan in een comfortabele stoel en kunt rustig lezen of praten. Om de vijf tot zeven infusen wordt er een bloedonderzoek gedaan om het effect te meten en worden uw orgaanfuncties gecontroleerd.
Zoals vermeld wordt chelatietherapie per infuus toegediend. Hiertoe wordt met een infuusnaald een ader in de arm aangeprikt. De hiervoor gebruikte infuusnaald garandeert een zekere mate van bewegingsvrijheid: indien u dit wilt, kunt u rustig rondlopen, naar het toilet, etc. Na het aansluiten van de infuuszak wordt de juiste druppelsnelheid ingesteld. De gemiddelde duur van het infuus bedraagt 2 1/2 tot 3 uur om een optimale werkzaamheid te verkrijgen.
Wanneer chelatietherapie voor behandeling van een bepaalde ziekte of aandoening bestemd is, bestaat de behandeling uit een serie van 25 infusen die met een frequentie van tweemaal per week worden toegediend. Na deze serie infusen wordt de frequentie afgebouwd tot eenmaal per maand (onderhouds-therapie) om eventuele voortgang van de ziekte te voorkómen. Individuele aanpassing van de behandelfrequentie is mogelijk, maar niet altijd aan te raden.
Het maximale effect van chelatie wordt meestal pas twee tot drie maanden na het 25e infuus waargenomen. Dit betekent niet dat verbetering van de klachten zolang op zich hoeft te laten wachten; sommige patiënten ervaren na vijf behandelingen al een zekere vooruitgang. Bij anderen treedt deze pas na het 15e infuus op.
Chelatie, in het kader van preventie, vraagt om een minder langdurige behandeling. Een serie van tien infusen met een frequentie van tweemaal per week wordt in dat geval geadviseerd. De noodzaak van een onderhoudstherapie kan hierna individueel worden bepaald.
Wetenschappelijk bewijs voor de effectiviteit van de behandeling ontbreekt. Ook op theoretische gronden is een effect niet waarschijnlijk: chelatietherapie zou namelijk - zoals je reeds hebt gelezen - kalk uit bloedvaten verwijderen bij arteriosclerose, en deze zo weer wijder maken. Arteriosclerose heet in het Nederlands weliswaar 'aderverkalking' maar in de meeste vaatlesies die klachten veroorzaken is geen kalk aanwezig, en als die er wel is is het vat reeds zo zwaar beschadigd dat verwijdering geen verbetering geeft zelfs als dit mogelijk zou zijn door middel van chelatietherapie, wat evenmin bewezen is.
Anderzijds zijn er al veel onderzoeken gedaan die jammer genoeg door de reguliere geneeskunde niet werden erkend omdat men de onderzoeken te klein vond. Aangezien de reguliere geneeskunde niet bij deze onderzoeken betrokken wilde worden, ontbrak het aan geld om grotere onderzoeken op te zetten. Het huidige onderzoek, dat door de National Insitutes of Health (NIH) in de VS is opgezet en dus op veel grotere schaal kan worden uitgevoerd, zal misschien elke twijfel over de effectiviteit van chelatietherapie kunnen wegnemen.
Nota: We zijn volop onze Encyclopedia Spiritualia aan het aanvullen... Heb je ooit zélf op de één of andere manier ervaringen gehad met chelatietherapie? Of, weet je er iets meer over te schrijven? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan.
Interessante, reclameloze bijdragen, met een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!