Apitherapie is een alternatieve geneeswijze waarbij men gebruik maakt van producten die door bijen geproduceerd worden, zoals honing, bijenwas, bijengif, koninginnengelei en propolis. Deze producten kunnen zowel toegepast worden ter voorkoming van klachten of ter genezing ervan. Bij inwendig gebruik spreekt men van voedingssupplementen, bij uitwendig gebruik van (cosmetische) verzorgingsproducten.
Dat bijensteken heilzaam kunnen inwerken op reumatoïde aandoeningen, is al van in de oudste tijden bekend en dit positieve effect wordt in de apitherapie dan ook nadrukkelijk vermeld. De imkers zullen daarover meer weten dan ik kan vertellen. Ook kunnen bijensteken als pijnstillers fungeren, en hieronder vindt je de nodige uitleg ...
Bijengif bevat tenminste achttien actieve bestanddelen:
• mellitine, het overheersende bestanddeel, is een van de krachtigste ontstekingremmers (bijvoorbeeld honderdmaal krachtiger dan hydrocortison);
• adolapine is een ander ontstekingremmend bestanddeel dat cyclo-oxygenase onderdrukt en dus ook pijnstillend werkt;
• apamine remt de C3-activiteit af en blokkeert calciumafhankelijke kaliumkanalen, dit verbetert de voortgeleiding van de zenuwimpulsen;
• andere bestanddelen zoals de enzymen hyaluronidase en fosfolipase A2, histamine en peptide (MCD) zijn betrokken bij de ontstekingremmende actie van bijengif wat onder andere leidt tot weefselverzachting. Onderzoekers troffen in bijengif ook meetbare waarden aan van de neurotransmitters dopamine en norepinephrine.
Bijengiftherapie kan van nut zijn bij een brede waaier van medische situaties. Charles Mraz, een imker uit Middlebury in Vermont, die de bijengiftherapie de laatste zestig jaar heeft toegepast, is van mening dat het redelijk zou zijn de therapie toe te passen in elke klinische omstandigheid waar niets nog helpt. Er zijn nochtans vier 'meest voorkomende' omstandigheden:
• Artritis en andere lichaamsontstekingen: Een bijengiftherapie kan nuttig zijn bij reuma en osteoartritis. Bij beide aandoeningen helpt ze om de pijn en zwelling te verlichten. Bij reumatisch artritis kunnen de reumaknobbels afnemen in omvang. Andere bindweefsel-aandoeningen, zoals onder andere scleroderma, werden verlicht met de bijengiftherapie. Zelfs niet-gewrichtgebonden ontstekingen, zoals zwerende dikke darmontsteking en zelfs astma, verrechtvaardigen een test met bijengif.
• Littekenweefsel: Keloïd en ander littekenweefsel wordt afgebroken en verzacht door de componenten van bijengif. Inwendig littekenweefsel, zoals een hechting bij een operatie, kan gunstig reageren op een behandeling met bijengif.
• Multipel sclerose: Het gebruik van bijengif is nog weinig begrepen en moet verder onderzocht worden. Recentelijk heeft de 'MS Association of America' 250.000 $ toegekend aan de immunoloog dr. John Santilli om de bijengif-therapie nader te onderzoeken op de effecten en de eventuele risico's. Honderden MS-patiënten zoeken heden ten dage bijengiftherapeuten en imkers op. De behandeling is lang en niet geschikt voor overgevoelige patiënten, maar de gemeenschappelijke reacties zijn beloftevol. De betrokkenen ervaren dat ze meer kracht hebben, hun evenwichtstoornissen en spasmen verminderen.
• Acute en chronische letsels: Bursitis, tendinitis en andere soortgelijke letsels reageren goed op een bijengiftherapie. Dit is waarschijnlijk te danken aan het lokaal ontstekingremmend effect van de therapie en aan de reacties van het immuunsysteem op het binnendringen van vreemd eiwit. Chronische rug- en halspijn kunnen worden verlicht, dat geldt ook voor andere pijnen en kwalen.
Nota: Heb je ervaringen met apitherapie gehad? Laat het ons weten via 'Mijn Commentaar' hier onderaan. Interessante, reclaamloze bijdragen, met een meerwaarde voor onze lezers, komen in onze rubriek Encyclopedia Spiritualia terecht, waarvan hier de link!