Dit nieuwsberichtje is in wezen een vervolg op het voorgaande... Tien miljoen jaren geleden waren er, naar het schijnt, 50 verschillende apensoorten die onze Aarde bevolkten. Toen was het hier nog een echte apenplaneet. Doch, 3 miljoen jaren geleden werden de meesten van hen door menselijke wezens vervangen. Eén van de dingen, die de sprong tussen aap en mens bewerkstelligde, was het feit dat de mens in staat was om rechtop te lopen, en daardoor het begin schiep van datgene we vandaag de dag zijn.
Toch, schreven we reeds eerder, kan het zeer goed zijn dat de mens van de chimpansee afstamt. We spreken dus over de 99,99% van de mensheid. De X-chromosomen vertonen véél te veel sterke gelijkenissen om het te ontkennen, en mensen en chimpansees zijn voor 99% aan elkaar gelijk. Die ene percent verschil doet het. Slaat die ene percent enkel en alleen op een verschillend uiterlijk ?... Laten we hopen van niet.
Wetenschappelijk gezien komt de menselijke DNA dus voor 99% overeen met die van de chimpansee. Waar staat die ene, extra % in godsnaam voor... als het niet op bewust-zijn slaat? Het antwoord vinden in het licht van de waarheid is moeilijker dan we denken - want, 'bewustzijn' kent evenveel gradaties als er grijstinten zijn tussen zwart en wit. Maar laten we het ditmaal bij die 99% houden ... Met de overeenkomsten, bedoel ik.
Onderzoekers van de Harvard University hebben ontdekt dat de manier waarop het mannelijk lichaam reageert op competitief gedrag gelijkaardig is als die van hun meest naaste soortgenoten.
Wanneer ze uitgedaagd worden, hebben 'statusgedreven' mannen net zoals chimpansees de neiging het macho-hormoon testosteron te produceren. Meer rustige mannen maken, net zoals bonobo's, cortisol aan.
De onderzoekers verzamelden speeksel van de apen en berekenden hun hormoonspiegels voor en na dat paren van elke soort een berg eten geserveerd kregen.
De beide soorten vertoonden een hormonale schommeling aan het begin van het gevecht om het voedsel. Maar bij de chimpansees steeg de hoeveelheid testosteron, het hormoon dat een dier op de strijd moet voorbereiden, terwijl bij de bonobo's het cortisolniveau de hoogte in ging. Cortisol is een stresshormoon dat geassocieerd wordt met meer passieve sociale strategieën.
Chimpansees leven in door mannen gedomineerde gemeenschappen waar status en agressie zeer fel aanwezig zijn en waar gevechten regelmatig tot de dood leiden. Bij de bonobo's, die in wezen pygmee chimpansees zijn, is het vrouwtje altijd het meest dominant en leidt tolerantie tot een meer flexibele samenwerking en voedselverdeling. Bonobo's worden ook wel eens de "peace and love"-apen genoemd.
"Mannelijke chimpansees reageren bij een uitdaging alsof hun status bedreigd wordt, terwijl bonobo's op dezelfde manier reageren als in een stressituatie," zegt Victoria Wobber, de leider van het onderzoek dat in het wetenschappelijke tijdschrift 'Proceedings of the National Academy of Sciences' verscheen.
In veel gevallen verhoogt bij mannelijke mensen het cortisolniveau op eenzelfde manier als bij de bonobo's. Maar als mannen meer statusgericht zijn, stijgt de hoeveelheid testosteron.