De kans is groot dat wij niet de enige levende wezens zijn in het Universum, bestaande uit miljarden sterrenstelsels. Maar, als buitenaardse wezens niet in onze Melkweg te vinden zijn, doch in een ander sterrenstelsel, dan zal het voor hen onmogelijk zijn om onze planeet Aarde ooit te bereiken. In de veronderstelling natuurlijk dat het geen goden zijn, die ruimtetuigen nodig hebben om hier te geraken.
Het dichtstbijzijnde sterrenstelsel, bijvoorbeeld is de Andromedanevel. Het is een verkeerde benaming, omdat het ook een sterrenstelsel is, en zelfs een stuk groter dan de onze. Maar het is zó ver van ons verwijderd dat het indertijd eerder op een nevel leek. Daarom de naam 'Andromedanevel'.
De afstand wordt geschat tussen 2,4 en 2,9 miljoen lichtjaren, de diameter op circa 250.000 lichtjaren. Neem 3 miljoen om af te ronden (want het kan zijn dat de buitenaardse wezens vanuit het andere uiteinde van hun eigen stelsel moeten vertrekken).
Drie miljoen lichtjaar. Enig idee wat dit betekent? Zelfs als die buitenaardse wezens in staat zouden zijn een raket te bouwen dat zo snel vliegt als de snelheid van het licht, namelijk 300.000 kilometer per seconde, dan nog hebben ze 3 miljoen jaren nodig om hier te geraken. Drie miljoen jaren... Maar laten we niet té sceptisch zijn, en open staan voor mogelijkheden zonder er onze verbeelding bij te betrekken.
In Turkije leven, net als in andere landen, zeer veel mensen die beweren dat ze vliegende schotels hebben gezien. Turkse mythologieën en historische verslagen verwijzen naar talrijke ontmoetingen met mysterieuze wezens die van de sterren komen, of vanuit andere dimensies. De originele naam van sommige Turkse voorvaders is 'Gok Turks', hetgeen in onze taal 'Hemelbewoners' betekent.
Overal ter wereld heb je mensen die in UFO's geloven. Dat is hun volste recht. Anderen beweren dat ze vliegende schotels hebben gezien. Daar kan ik niets tegenin brengen, want ik was er niet bij. Nog anderen hebben contact gehad met buitenaardse wezens, werden er zelfs door ontvoerd, enzovoorts. Maar Nejdet Boyanay uit Turkije loopt al jarenlang met één van de strafste verhalen rond. 'Straf' is misschien iets té sterk uitgedrukt, maar het verhaal is interessant genoeg om even aandacht aan te besteden.
- Het begon allemaal toen hij nog een jongetje was van een jaar of 10. Hij lag in bed, viel bijna in slaap, maar merkte plots dat hij zich niet meer kon bewegen. Zijn gehele lichaam voelde zo goed als verlamd aan. In elk geval kon hij zich niet verroeren. Hij trachtte zijn moeder te roepen, doch slaagde daar niet in.
Na die nacht kreeg hij elke week minstens twee bezoeken van een vreemde bezoeker, die hem meermaals aanraakte en betastte. De aanrakingen voelden heel zacht aan, doch kleverig, een beetje kwalachtig. Telkenmale die vreemdeling in zijn kamer kwam ervaarde Nejdet dat hij in die momenten effectief geparalyseerd was en dat een vreemd, zoemend geluid zijn oren vulde. En van zodra de bezoeker vertrok, was het alsof hij in een soort van vortex vastzat. Al die jaren sprak hij er met niemand over. Hij mocht dat ook niet van dat wezen.
Nejdet huwde en na dat huwelijk deden deze bezoeken zich veelvuldiger voor. In 1996 nam hij het besluit er toch een interview over te geven. Maar dit zou dan ook zijn eerste én het laatste zijn geweest. Nadat hij het interview bij enkele reporters had afgelegd, kreeg hij een 'ongeluk'. Volgens Nejdet trachtte het vreemde wezen hem in het stortbad te verdrinken. Omdat het zeer boos op hem was.
Nejdet had geen voldoening met die band. Zijn relatie met deze negatieve en demonische entiteit was louter gebaseerd op angst en niet op de een of andere vorm van spiritualiteit.
"In Turkije," zei Nejdet, "bestaat er een grote verwarring tussen interdimensionale wezens of djinns enerzijds, en buitenaardse wezens, anderzijds."
Een djinn is namelijk een onzichtbaar wezen, dat volgens Islamitische overleveringen, die in de Koran worden vermeld, bezit kan nemen van mensen. Mensen, die worden ontvoerd, maken veelal de vergissing dat ze door buitenaardse wezens werden ontvoerd. In werkelijk waren ze het slachtoffer van demonische djinn-aanvallen.
"Maar, toegegeven," voegde Nejdet eraan toe, "het is moeilijk om een onderscheid te maken. Beiden laten fysieke sporen na, zoals snijwonden of blauwe plekken. Beide communiceren ze met de mens op een telepathische manier, enzovoorts."
Tot besluit van zaak #1: Nejdet was dus niet in de macht van een buitenaards wezen, maar van een djinn. Hij vraagt dan ook aan iedereen om hiermee rekening te houden.
Dit doet me een beetje denken aan de thetans waaraan scientologen zoveel geloof hechten. Volgens hen ligt de oorsprong van de thetan in een ver, heel ver verleden. Vóór het ontstaan van het universum bestonden er al spirituele wezens, dat zijn dus de thetans. Zij creëerden samen met het Opperwezen het universum. De thetans zijn onstoffelijke, lichaamsloze wezens, zowel onbegrensd in tijd als ruimte, alwetend, almachtig, onvernietigbaar, onsterfelijk, en in staat voort te brengen wat zij maar wilden. Maar terwijl ze het universum schiepen, raakten ze gevangen in hun eigen val; hun eigen creatie: vooral de mens, anders gezegd, in Materie, Energie, Ruimte en Tijd (MERT, het tastbare universum, zo genoemd in de Scientology), waarbij zij zelfs vergaten dat zij de scheppers waren. Ze keren nu steeds weer op aarde terug in lichamen van verschillende mensen.
Misschien kunnen die thetans uit het ene lichaam stappen waarin ze zich niet goed voelen, om een ander lichaam te overrompelen en in te nemen, om onderweg - als tussenstap - een djinn-gedaante aan te nemen, wie weet?
En, beste lezer, geloof jij in het bestaan van djinns? In thetans, misschien?
- Dan hebben we de zaak 'Behcet Ocal' die in een klein dorpje in Centraal Turkije leefde, namelijk in Nevsehir, dat ondertussen tot een stad is uitgegroeid, en het telt momenteel ongeveer 70.000 inwoners. De provincie, die dezelfde naam draagt, heeft een 300.000-tal inwoners. In de oudheid heette de stad Nyssa. De christelijke heilige en theoloog Gregorius van Nyssa was er bisschop in de 4e eeuw n. Chr. Onder de Ottomanen werd de naam van de stad veranderd in Muskara. De schoonzoon van sultan Ahmet III, grootvizier Damad Ibrahim Pasja werd er geboren en liet een groot aantal openbare gebouwen in de stad bouwen. Hierop werd de naam van de stad veranderd in Nevsehir, 'nieuwe stad" in het Perzisch'.
Wij zijn in het jaar 1948. Behcet Ocal was 15 jaar oud toen hij als schaapherder voor de eerste maal een ruimtetuig zag. Het voertuig schitterde sterker dan het zonlicht. Toen het licht verminderde, merkte hij tot zijn allergrootste verbazing dat hij oog in oog stond met iets dat op een raket leek. Geen schotel dus, maar iets verticaals, met een lengte van iets meer dan 9 meter. Hij had angst, maar was tegelijkertijd nieuwsgierig.
Uit het metaalachtige voertuig opende zich een deur en daaruit verschenen 3 bezoekers: 2 mannen en 1 vrouw. Ze geleken sterk op mensen, maar hadden enorm grote ogen. De hoofden van de mannen waar kaal en de vrouw had zeer lang haar, tot op de grond. Alle drie hadden ze dezelfde vorm en hoogte, alsof ze allen uit hetzelfde patroon waren gesneden. Hun nauwsluitende kledij leek heel modern, vooral in de ogen van de ongeletterde Behcet. Hij was vooral gefascineerd door een - wat hij noemde 'verlicht gereedschap - dat rond hun nek hing en naar beneden tot aan heuphoogte reikte. Er stonden ook knoppen op. Het kunnen ook toetsen zijn geweest.
Behcet voeld zich paniekerig worden. Hij had nog nooit iets over ruimtetuigen, noch over ruimtewezens gehoord. Toch niet in 1948. In datzelfde moment begon het telepathische contact. Ze zeiden hem dat hij geen angst moest hebben en dat ze hem niets zouden aandoen. Ze vermeldden niet vanwaar ze kwamen, maar zeiden wel "van een andere planeet". Eén van hen reikte Behcet de hand. Zijn handpalm leek op een klein, rond en diep soepbord, of eetkom. Toen het Behcet aanraakte, voelde hij een schok, viel om en verloor het bewustzijn. Toen zijn familieleden hem vonden, waren de bezoekers weg, maar Behcet lag nog in de coma.
Behect was een verlegen, introvert iemand en hij bewaarde zijn geheim tot in 1977. Sinds al tijd bleef hij nochtans in contact met zijn buitenaardse vrienden zonder dat iemand daar iets van wist. Het was tijdens dat allereerste contact dat hij ze eenmaal in levende lijve had kunnen aanschouwen. Daarna nooit meer. Behcet bleef met hen in telepathisch contact via een groot mentaal scherm dat in de lucht werd geprojecteerd, op ooghoogte, en meestal 's nachts.
Toen hij in 1977 met zijn verhaal naar buiten kwam, toonde hij aan de verslaggevers een kaart van de ruimte dat hij ooit uittekende met de hulp van de wezens (zie afbeelding). In het begin waren zowel wetenschappers evenals militairen sterk in hem geïnteresseerd. Maar Behcet verkreeg niet de nodige beloningen die hij ervoor verwachtte en zijn zaak verdween in de vergeethoek.
Conclusie: zelfs indien het verhaal waar is en niet gefantaseerd, hebben die 3 bezoekers de mensheid geen enkele vorm van meerwaarde geschonken. En Behcet zelf is er niet rijker, noch armer van geworden, behalve het feit dat hij nu als oudere man aan iedereen hetzelfde verhaal kwijt kan, en de nodige aandacht misschien verkrijgt.
De zaak 'Burhan Yilmaz'
De volgende zaak is ook iets recenter. Het dateert uit 1979. Ditmaal gaat het om Burhan Yilmaz, een onderwijzer. Zijn eerste 'contact' geschiedde om 2 uur 's nachts, terwijl hij buiten naar de donkere hemel stond te kijken. Plots bemerkte hij in de hemel een heel fel licht. Toen hij beter keek, zag hij duidelijk dat het om een vliegend tuig ging dat langzamerhand naar de bodem afdaalde. Het zag eruit zoals wij nu de vliegende schotels kennen en was het door een of ander energetisch veld omgeven. Het bleef daar een tijdje net boven de grond hangen om dan plotseling terug op te stijgen en te verdwenen in de donkere nacht.
Burhan liep onmiddellijk naar de plaats waar het toestel was blijven hangen maar hij zag niets abnormaals. Het gras was even groen als daarvoor en er waren geen verschroeide plekken, of zoiets in die aard.
De volgende nacht was hij thuis een boek aan het lezen. Om 21u30 hoorde hij iemand op de deur kloppen. Toen hij opendeed, stonden daar drie mannen van rond de 30, die hij nog nooit eerder had ontmoet. Ze waren in het zwart gekleed en droegen een zwarte das. Het was vreemd dat hij hen niet kende, want in een klein dorpje als de zijne kent iedereen iedereen. Naar Turkse traditie nodigde hij hen in zijn huis uit en ze namen allemaal plaats in de woonkamer. De bezoekers zeiden hem dat ze uit een naburige dorp kwamen, zo'n 8 km van daar verwijderd. Burhan stond op, wandelde naar de keuken en zette thee. Toen hij enkele minuten later in de woonkamer terugkwam, merkte hij tot zijn grote verbazing dat ze alle drie waren verdwenen.
Het eerste wat hij deed, was zijn gehele huis afspeuren, maar ze waren nergens te vinden. Ze konden onmogelijk langs de voordeur naar buiten zijn gegaan, want de enige weg naar daar was via de keuken. Langs de vensters kon ook niet. Deze dikke ijzeren baren zou het hen hebben verhinderd. Hij liep naar de voordeur, opende deze en keek de straat op. Een klein meisje was er aan het spelen. Hij liep naar haar toe en vroeg haar of ze drie mannen had gezien. "Ja," zei ze, en wees met een vinger naar de hoek van de straat. Maar het enige dat hij kon bespeuren waren drie grommende, zwarte honden. Dan plots, als uit het niet, kwam er een vrouw in volle paniek de straat opgelopen en schreeuwde uit dat ze drie mannen had gezien die in de lucht vlogen.
Het komt abrupt over, doch hier eindigt het verhaal. Toch was dit een vreemde zaak omdat het via een UFO-bezoek de vorige nacht werd opgestart. Nooit heeft hij die drie nog ontmoet, maar er waren drie getuigen die het verhaal kunnen beamen ...
Conclusie: Ik was er niet bij, dus kan ik geen oordeel vellen. Het is alleszins een vreemd verhaal. Niets spectaculairs, maar eigenaardig genoeg om het hier op deze pagina te vermelden. En..., wat nóg vreemder is: zelfs indien het verhaal gebaseerd is op pure fantasie, zijn er nog miljoenen mensen die bereidwillig genoeg zijn het te geloven. Het woordje 'geloven' is dan nog te zwak uitgedrukt. Ik verbeter: ze zijn zich ervan overtuigd dat het allemaal de waarheid is.
Laten we even naar Canneto di Caronia gaan, een dorpje in het noorden van Sicilië met 3.555 inwoners ... In oktober 2007 braken er verschillende onverklaarbare branden uit. Koelkasten vatten vuur, televisietoestellen brandden uit, gsm's ontploften,enzovoorts. Elke dag gebeurde daar iets in een of ander huisgezin. Dozijnen deskundigen werden aangesteld, ingenieurs en specialisten van het leger brachten het dorp, dat ongeveer 90 km van Palermo is verwijderd, een bezoek om de vreemde fenomenen te onderzoeken.
De mogelijkheid tot brandstichting werd vrij snel uitgesloten en op een gegeven moment was een wetenschapper getuige van hoe een elektrische kabel plots vuur vatte, alhoewel de stekker niet in het stopcontact zat.
De plaatselijke bevolking was van mening dat men te doen had met bovennatuurlijke krachten en zelfs de Hoofdexorcist van het Vaticaan, Vader Gabriele Amorth, ondersteunde de bewering: "In het verleden heb ik reeds zulke dingen gezien. Demonen bezetten een huis en verschijnen in elektrische apparaten. Laten we vooral niet vergeten dat Satan en zijn volgelingen over immense krachten beschikken."
Ja, die man heeft natuurlijk niets anders te doen om op het bijgeloof van jan modaal in te spelen, teneinde zijn functie te kunnen blijven verantwoorden.
Later lekte uit dat de Plaatselijke Civiele Bescherming, waaronder een NASA wetenschapper, tot de vaststelling was gekomen dat buitenaardse wezens hoogstwaarschijnlijk de oorzaak waren van al dat onheil. Het gehele onderzoek, dat twee jaar duurde, kostte 1 miljoen Engelse ponden.
Volgens een tussentijds uitgelekt rapport werden de branden veroorzaakt door elektromagnetische uitstralingen, die onmogelijk door de mens konden worden voortgebracht en krachten bereikten tussen de 12 en de 15 gigawatt.
In het rapport werd ook melding gemaakt van een UFO-landing, dichtbij het dorp. In het rapport stond: "... plaatsen waar we brandhaarden hebben aangetroffen, met indrukken die voor ons totaal onverklaarbaar waren."
Francesco Mantegna Venerando, het hoofd van de Civiele Bescherming voegde hieraan toe: "Dit is niet het finale rapport. We zijn er nog altijd mee bezig en alles wat in de kranten werd afgedrukt, was info dat naar buiten is gelekt. We zeggen niet dat kleine groene mannetjes van Mars de branden hebben ontstoken - maar wel, dat er onnatuurlijke krachten in het spel waren en in staat om grote hoeveelheden energie los te maken. Dit is één mogelijkheid. Een andere mogelijkheid is, dat we te maken hadden met een voor ons totaal onbekende kracht, afkomstig van een of ander geheim wapen van de een of andere mogendheid."
Conclusie: Bekijk de foto's en daarop staat één van de mogelijkheden. Het codewoord is 'Etna'.
Nu is mijn vraag: geloof jij in het bestaan van vliegende schotels en buitenaardse wezens die zo nu en dan onze planeet bezoeken ? Indien 'ja', op wat is jouw overtuiging gebaseerd?