Wegwerpluiers... Elke baby heeft er zo'n 6.000 van nodig vooraleer het zindelijk is. Dit zorgt er dan ook voor dat er elk jaar miljoenen gebruikte luiers op het stort terechtkomen - maar, met diezelfde afgedankte luiers kan men ook stroom maken, met als gevolg, dat een milieuprobleem deel van een oplossing kan worden.
Een baby heeft algauw 6 luiers per dag nodig. Dat zijn er 2.000 per jaar en maar liefst 6.000 vooraleer het uiteindelijk helemaal zindelijk is. 6.000 luiers vertegenwoordigen 1 ton afval. Baby's dragen ze een paar uur, maar daarna komen ze op het stort terecht waar ze heel wat langer blijven liggen. Volgens OVAM belanden jaarlijks 70.000 ton vuile wegwerpluiers op de afvalberg in Vlaanderen. Wegwerpluiers zijn dus een groot milieuprobleem aan het worden en in vuilniszakken nemen ze zelfs het grootste volume in. De wegwerpluier lijkt op zichzelf een onschuldig iets, maar het is een toonaangevend object geworden van ons consumptiemaatschappij.
Natuurlijk willen we niet meer teruggaan naar het Stenen Tijdperk; naar de tijd, dat luiers nog met de hand werden gewassen en op de draad gedroogd. Maar doen alsof er nu geen probleem is, is ook geen gezonde optie.
Nadat ze op het stort zijn terechtgekomen, worden ze normaliter onder de grond verstopt, doch plastic is niet zo snel afbreekbaar. 10 jaar luiers voor een land als Frankrijk, bijvoorbeeld, vertegenwoordigt 5 miljoen ton wegwerpluiers.
Vandaag de dag bestaat er geen enkel reglementering over de samenstelling ervan. Naast het polyethyleen en het natrium polyacrylaat worden er nog veel andere stoffen aan toegevoegd; stoffen, waarvan we niets afweten, gewoonweg omdat de samenstelling niet op de verpakking vermeld wordt.
Kortom: wegwerpluiers vertegenwoordigen de helft van het niet-recycleerbare afval van een gezin met een baby.
Nog iets anders... India en China hebben de grootste kinderpopulatie ter wereld. In China alleen al leven 40 miljoen kinderen jonger dan 2 jaar en slechts 6% van de ouders gebruiken er momenteel wegwerpluiers. Dit betekent dan ook een ongelooflijke marktopportuniteit voor multinationals als een Procter & Gamble; een markt, die men al te graag zou willen aanboren.
Het huidige probleem aldaar is, dat de Chinezen dit product niet willen. Momenteel gebruiken ze aldaar de Kai Dang Ku: broekjes, met achteraan een open spleet in. Het is een gemakkelijk en zeer goedkoop systeem. Maar reclame moeten hen doen beseffen dat ze hun (enig) kind het allerbeste van wat er op de markt voorhanden is, zouden moeten geven... Anders gezegd: men is er bij Procter & Gamble werk van aan het maken
In elk geval zullen al die toekomstige luiers zich wereldwijd gaan opstapelen, en er zijn al mensen die zich daarvan bewust worden.
In Engeland, bijvoorbeeld, tracht men de verkoop van wasbare, katoenen luiers te stimuleren. Collectieve wasdiensten komen de vuile luiers aan huis ophalen en geven er propere voor in de plaats. Ook in kinderdagverblijven zijn ze ermee aan het experimenteren.
Maar, na onderzoek, stelde men vast dat er tussen de wasbare en de wegwerpluiers weinig verschillen waren. Bij het wassen van katoenen luiers wordt zowel energie, detergenten, water, en zo meer, verbruikt. Met wegwerpluiers produceert men afval. Met andere woorden: de ene luier is niet milieuvriendelijker dan de andere.
Eigenlijk zou men luiers moeten kunnen vervaardigen, die uit afbreekbaar materiaal worden gemaakt. Maar er hangt nog een ander idee in de lucht en dat idee komt uit alle delen van de wereld.
In de afvallagen installeert men een buizensysteem, die als collectoren fungeren. In één soort van collector wordt het gas, dat via de afbraak automatisch vrijkomt, opgevangen. Via een andere collector wordt het lixivia herbruikt; zijnde: het afvalvocht dat grotendeels uit water bestaat. De vermenging van het lixiviavocht met het organische afval veroorzaakt een natuurlijk biologisch proces. Hat gas, dat daarbij vrijkomt, wordt 'biogas' genoemd. Dat gas wordt door middel van een motor omgewerkt tot elektriciteit. Zo'n bioreactor kan dan een groot gedeelte van een dorp, of stad, van groene stroom voorzien. Met als gevolg, schreef ik reeds, dat een milieuprobleem deel van een oplossing kan worden.
Voor de eclecticus: wetende, dat ik niet zomaar nieuwsberichtjes op deze website plaats, is er in dit artikel ook een stevige kluif aanwezig; een kluif,die ditmaal niet zo diep onder de grond werd verborgen. Als tip - en, om je verstandelijk niet al teveel te vermoeien - heeft het iets te maken met het Voedseldiagram.