'Eclecticus', gericht aan 'eclectici', werd jaren geleden het leven ingeblazen - maar, omdat het een afdeling was waarvoor men diende te betalen, verkreeg het uiteraard geen enkel bezoek - met als gevolg, dat het sinds 2013 sterk verpauperde.
Nochtans geven we niet zomaar op - gewoonweg, omdat er tussen de vele toekomstige bezoekers misschien toch enkele zogenaamde 'Zoekers naar de Waarheid' kunnen zitten. Je weet maar nooit, hé!
Om die reden zal 'Eclecticus' met-ter-tijd hoogstwaarschijnlijk opnieuw worden gepromoot.
Onderwijl worden er aan die speciale rubriek teksten toegevoegd, de oude worden ietwat opgefrist of bijgewerkt, en zo meer. Het zijn teksten over diverse interessante thema's, die we speciaal voor jou - de eclecticus - hebben uitgekozen, opdat je veel tijd en opzoekwerk voor jezelf bespaart. Om die reden zal vanaf september 'Eclecticus' dan ook opnieuw worden gepromoot. Misschien zelfs aan dezelfde financiële bijdragen als voordien.
Wel kunnen geïnteresseerde bezoekers, teneinde geen kat in de zak aan te kopen, voor een luttele 2 € voor zichzelf een uurpasje aanschaffen, om alles - vooraleer zich aan 'de grote financiële stap' te wagen - een uurlang te kunnen inkijken.
Noteer dus wel, dat van zodra je die 2 euro hebt gestort, je onmiddellijk naar Eclecticus dient te gaan - wetende, dat het na verloop van de 60 minuten automatisch stopt. Nog anders gezegd: geen 2 euro storten met de bedoeling om het op een ander tijdstip te gaan inlezen!
Gepost door DIMschool vzw op zaterdag 14 juli 2018
0 reactie(s)
Ondanks het feit dat de 'ZELFkennis', die op deze Spiritualia website zo nu en dan eens wordt gepubliceerd, meestal gebaseerd is op de leerstellingen van George Ivanovitch Gurdjieff, pinnen we ons niet enkel en alleen op zijn aangereikte filosofieën vast. Eclectici zijnde, stelen we dan ook het allerbeste uit de geschriften van andere leermeesters, waaronder Sri Nisargadatta Maharaj, bijvoorbeeld.
'Stelen' is het juiste woord - want, als men een goudkorreltje van iemand steelt (die er toch niets mee aanvangt), teneinde er zélf een goudklomp van te maken, mist de 'bestolene' er niets van.
Ondertussen weet je misschien al, beste lezer, dat Zelfkennis spijtig genoeg niet voor iedereen is weggelegd. Zelfs zij, die zich 'geroepen voelen', kiezen zichzelf zelden of nooit uit. Hun huidige 'zijn' laat het hen niet toe.
Mijn persoonlijke ervaringswereld, die in de beginjaren 1970 een aanvang nam, heeft me geleerd dat Zelfkennis zich het beste richt tot jonge mensen, die bij de jaren van het verstand zijn aangekomen. Eenmaal over de 40 heeft men in zichzelf met zoveel 'geleende kennis' uit boeken, lezingen, cursussen, YouTube-filmpjes, en zo meer, toegelaten, dat het moeilijk wordt om het kaf van het koren te scheiden - of, om in zichzelf totaal nieuwe fundamenten te construeren. En, natuurlijk, indien men dan toch nieuwe kennis op oude fundamenten plaatst, zal dat gebouw vroeg of laat als een kaartenhuisje ineenstorten, gegarandeerd.
Nota #1: denk hierbij aan de parabel van de Zaaier, waarbij zaden op rotsachtige bodem vielen, of tussen het onkruid belandden.
Nota #2: laat je niet afschrikken door het woordje 'moeilijk', omdat je het in jouw hoofd als 'onmogelijk' hebt vertaald.
Maar, hoeveel malen men iemand daarvan ook verwittigd, is de kans groot dat men het nieuwe met het oude vergelijkt - met als gevolg: dat sommige dingen worden aangenomen, en anderen verworpen. Zo herinner ik me heel goed een cursist, die door de Steiner-filosofie doordrenkt was, en na meer dan 10 jaar studiewerk uiteindelijk de brui aan de Gurdjieff-filosofie moest geven.
Ik hoop voor hem, dat hij ondertussen opnieuw op zijn Rudolf Steiner-stoel zit, en niet tussen twee stoelen hangt te zweven; een iets, waarvoor hij meer dan eens verwittigd was.
De Zelfkennis, die door DIMschool (afkorting voor: 'School voor Ontwikkeling van De Innerlijke Mens') onderwezen wordt, richt zich vooral tot jonge mensen met een open, 'onbezoedelde' geest. :-) Tenslotte: wat is een School zonder cursisten?...
Maar, ik had het over Sri Nisargadatta Maharaj... Hieronder vind je enkele quotes van hem - in het Engels uiteraard.
- For meditation you should sit with identification with the knowledge ‘I am’ only and have confirmed to yourself that you are not the body. You must dwell only in that knowledge ‘I am’ – not merely the words ‘I am’. And the indwelling knowledge that you are, without words, that itself you are. In that identity you must stabilize yourself. And then whatever doubts you have will be cleared by that very knowledge, and everything will be opened up to you.
- Forget all about physical disciplines in this connection. I am telling you that the indwelling principle ‘I am’, the knowledge that you are, you have to ‘be’ that. Just be that, with that knowledge ‘I am’, hold on to the knowledge ‘I am’.
Dit te beseffen, is primordiaal! Yogahoudingen zijn nuttig voor het lichaam, net als gymnastiek, of gaan tennissen, bijvoorbeeld. Maar, concentreer je op 'Ik Ben' - verwijzend naar 'iets in jezelf' - terwijl je rondwandelt, een drankje voor jezelf inschenkt, op een stoel zit, in het bed ligt, een computerspelletje speelt - of, wat je ook aan het doen of niet aan het doen bent. Jouw aandacht moet naar binnen zijn gericht. Anders gezegd: alle andere zaken verstoren die aandacht! Nogmaals: je hebt een lichaam, maar je bent dat lichaam niet. Nog met andere woorden uitgedrukt: indien je jouw lichaam niet bent... wie of wat dan wel!?
Belangrijk: het is niet omdat je het leest, en denkt het nu te weten, dat je het op jezelf kunt toepassen: Volg onze Zelfkennis (van thuis uit, via Skype), en je komt er meer van aan de weet! :-)
- You know you are sitting here; you know you are, do you require any special effort to hold on to that ‘you are’? You know you are; abide only in that. The ‘I am’ principle without words, that itself is the God of all ‘Ishwaras’.
- If you identify yourself as the body, such an identity must be let go off, sacrificed. Your real identity has no body and no thought. And that self, the spontaneous knowledge ‘I am’ is what you are. Since the self is not the body, the self is neither male nor female. You must fulfill the vow that you are not the body but solely the indwelling principle ‘I am’.
- With firm conviction, you abide in this knowledge ‘I am’ only; bereft of body-mind sense, only ‘I am ’. If you dwell therein, if you be that only, in due course it will get mature. And it will reveal to you all the knowledge. And you need not go to anybody else.
- First, the knowingness knows itself, knowing that ‘I am’. And in the illumination by that ‘I amness’, or that consciousness, everything else is observed. I have had to repeat the same thing again and again, and I do not want to run kindergarten classes of spirituality.
- For eternal peace you must dwell in yourself, know how this touch of ‘I am’ has appeared. All other knowledge is of no use in this connection.
- This primary concept is the knowledge ‘I am’, it is the mother of all other concepts. In order to get that satisfaction, you must find the source of this primary concept ‘I am’. You should give attention to the knowledge ‘I am’ and meditate on that itself. Knowledge is to be got hold of knowledge only. This will produce the seed, which, through this process of meditation, slowly grows into a big tree, and that itself will give you all the knowledge. It will not be necessary for you to ask anyone what is what.
- Go deep into the sense of ‘I am’ and you will find. How do you find a thing you have mislaid or forgotten? You keep it in your mind until you recall it. The sense of being, of ‘I am’ is the first to emerge. Ask yourself whence it comes or just watch it quietly.
When the mind stays in the ‘I am’, without moving, you enter a state, which cannot be verbalized, but which can be experienced.
All you need to do is to try and try again. After all the sense of ‘I am’ is always with you, only you have attached all kinds of things to it- body, feelings, thoughts, ideas, possessions and so on. All these self-identifications are misleading, because of these you take yourself to be what you are not.
Nota #3: wat er met dat 'iets' geschiedt, van zodra het het lichaam als een gevangenis aanschouwt, in plaats van een voertuig voor zichzelf, hebben we het reeds eerder gehad, meermaals zelfs. Maar,we schreven er ook veiligheidshalve bij dat je er niets van moest geloven, hetgeen voor velen misschien een ware opluchting was.
Nota #4: Nisargadatta Maharaj's bijdrage aangaande dat 'iets' in onszelf, is slechts een toegevoegd aanvulsel op de leerstellingen van Gurdjieff. Wat hij ons bracht, is prachtig als een begin, maar niet voor wat het einde betreft. :-)
En?... Vind je deze Spiritualia website ietwat interessant?...
Interessant genoeg om die te sponsoren; dankzij een bijdrage van 2 euro/maand, zijnde: 24 euro? Meer mag ook, natuurlijk! Laat het ons in elk geval weten door bovenaan naar 'Berichten' te gaan, - of, door op deze link te klikken. Alvast bedankt - want, daarmee blijft Spiritualia online!
Overleven is belangrijk, maar er zijn véél meer centjes nodig om deze website naar buiten toe beter te kunnen promoten!
En, indien je een zelfstandige bent, kan je jezelf via Zoek&Vind aanmelden. En jawel: indien je geen behoefte hebt aan klandezie of naambekendheid kan het ook volledig gratis natuurlijk.
Gepost door DIMschool vzw op donderdag 21 juni 2018
0 reactie(s)
In den Beginne...
Tot het jaar 1875 wist niemand ter wereld waar baby's vandaan kwamen. Gewone mensen wisten het niet, maar ook de wetenschappers van toen niet. Zelfs Leonardo da Vinci wist het niet. Galileo Galilei wist het niet. Isaac Newton wist het niet.
Natuurlijk wisten ze wel dat mannen en vrouwen met elkaar seks hadden - en, als gevolg daarvan kwamen er achteraf soms baby's - maar, hoe en waarom dat gebeurde, wisten ze in het geheel niet.
Zo wisten ze ook niet dat vrouwen eitjes produceerden, en toen men uiteindelijk de spermacellen ontdekte, wist men niet dat die wriggelende dikkopjes iets met baby's en zwangerschap te maken hadden.
Tussen haakjes: toen bestonden er wel zeer vele theorieën over, maar de meest leidende was dat spermatozoïden parasieten waren, misschien gerelateerd aan de toen nieuw ontdekte miniwezentjes, die in druppels vijverwater rondzwommen. In elk geval was dat het gezichtspunt van Isaac Newton.
Waarom? Waarom heeft het zolang geduurd vooraleer de allergrootste geesten er meer dan twee eeuwen over hadden gedaan om een mysterie op te lossen dat vandaag de dag elk kind uit het lagere school op zijn dooie gemak zou kunnen uitleggen?
Wel, om te beginnen: omdat alles wat met anatomie te maken had op zeer vele moeilijkheden en onzekerheden stootte. Het bestuderen van het menselijk lichaam vereiste het aankopen van lijken van grafrovers, of men moest beulen omkopen teneinde de lijken van 'vers opgehangenen' in de wacht te kunnen slepen. Leonardo Da Vinci schreef daarover het volgende: " Hoe sterk jouw nieuwsgierigheid ook mag zijn, door afkeer zou je misschien worden tegengehouden - en, indien afkeer jou niet zou belemmeren, zou het misschien de angst kunnen zijn om nachtelijke uren in het gezelschap van deze lijken door te brengen, gevierendeeld, gevild, angstaanjagend om te aanschouwen."
Rond het jaar 1492 maakte Da Vinci een tekening van de doorsnede van een koppel dat seks aan het bedrijven is. Die afbeelding heeft een aantal bijzondere eigenschappen. Zo tekende hij binnenin de penis twee verschillende kanalen: de onderste was het urinekanaal, terwijl in de bovenste het sperma zijn weg vond, en die verbonden was met de wervelkolom en het brein. De rol van de testikels was op dat moment nog altijd niet duidelijk. De ruggengraatverbinding weerspiegelde een Grieks geloof dat - in de woorden van een oude schrijver - 'sperma een druppel van de hersenen' was.
Da Vinci's doorzichtige vrouw, zoals hieronder afgebeeld, heeft eveneens enkele eigenaardige ontwerpaardigheden. Om te beginnen, mist ze eierstokken. Maar, om die vergissing als het ware goed te maken, heeft ze een mysterieuze buis, die van de baarmoeder naar een tepel leidt. Dat kanaal bestaat natuurlijk niet, behalve in Da Vinci's verbeeldingswereld, maar het idee daarachter was dat moedermelk uit geraffineerd, getransformeerd menstrueel bloed was gemaakt.
Nogmaals tussen haakjes: deze theorie was ook afkomstig van Griekse geleerden uit de Oudheid, die beweerden dat het dé reden was waarom zwangere vrouwen en nieuwe moeders niet menstrueerden.
Vooral in de vroege jaren van de anatomie, vooraleer er microscopen bestonden, waren seksuele raadsels bijna altijd buiten het bereik van het menselijke denken. Sperma en eicellen, bijvoorbeeld, zelfs indien je wist dat ze bestonden, waren voor het blote oog verborgen en moeilijk te bereiken. Het menselijk eitje, dat ondanks het feit dat het de grootste cel is in het menselijk lichaam, heeft slechts de grootte die gelijk is aan de punt aan het einde van deze zin. Daarentegenover zijn spermacellen, de allerkleinsten, en véél te klein om met het blote oog te ontwaren. Zo is een spermacel 1 miljoen keer kleiner dan een vrouwelijke eicel: vergelijkbaar met de grootte van een huisvlieg met die van een kalkoen.
Bovendien maakte religieus geloof de dingen nog verwarrender. Weet, dat in de vroege jaren van de zogenaamde 'moderne tijd' wetenschap en religie bondgenoten waren en geen rivalen. Alle titanen van de wetenschappelijke revolutie waren godsdienstig. Ieder van hen vond het vanzelfsprekend dat ze door het bestuderen van Gods werken Zijn Schepping verheerlijkten, totdat de problemen opdaagden...
Daardoor besloten ze te wachten. Te wachten, net als matroesjka's, de Russische poppetjes, die in Adam's teelballen of Eva's eierstokken in elkaar zaten. Want, God was niet enkel en alleen de schepper van de Aarde en alle andere hemellichamen, maar ook degene die de mens naar Zijn beeld en gelijkenis had gemaakt. Hoe kon het dan dat een gewoon koppel in een verduisterde kamer al puffend, zwetend en hijgend een nieuw wezentje kon maken?
Dit was dan ook de geboorte van een nu-bizarre leerstelling waarmee vooraanstaande wetenschappers eeuwenlang opgezadeld zaten. Het idee was toen nog altijd dat niet de ouders hun kinderen creëerden. God schiep elk levend wezen, en Hij dat deed in één keer, en wel in het Begin der Tijden.
Dit betekende dan ook dat Hij alle mensen, die ooit op deze Aarde zouden worden geboren, ergens had weggestopt - in een soort van wachtzaal - en als er voor iemand de tijd rijp was, verscheen hij/zij op deze planeet. Zij wachtten, net als matroesjka's, de Russische poppetjes, die in Adam's teelballen of Eva's eierstokken in elkaar zaten: een mensje in een mensje in een mensje. Als de tijd was aangebroken, verscheen elkeen op zijn/haar beurt op dit wereldtoneel...
Vandaag de dag weten we beter. Toch wat de aanmaak van baby'tjes betreft. Maar, zoals ik reeds eerder schreef: geef de mensheid nog een duizendtal jaren de tijd om al het nog bestaande godsdienstige (bij)geloof door het Ene, Ware Geloof te vervangen.
Anders gezegd: er is 'iets', dat is vrijwel zeker, maar geen iets waar mensen vandaag de dag geloof aan hechten. Zelfs atheïsten weten er niets van af. En, zolang men niet aan Zelfkennis doet, gebaseerd op de leerstellingen van George Ivanovitch Gurdjieff - dat enkel door DIMschool wordt onderwezen - kan er geen begin aan worden gemaakt. :-)
Sorry voor dat beetje reclame, maar ik kon het niet laten.
Waarom anders heb ik tot op heden al een tienduizendtal blogs op deze website geplaatst? Want, als ik aan dat begin kan meewerken, zal ik het niet nalaten.
Gepost door DIMschool vzw op zondag 16 juli 2017
0 reactie(s)
Het vorige deel van dit artikel ving aan met de zin: "Laten we ditmaal het ernstige van het leven verweven met het minder serieuze, en er dus het grappige ervan inzien door onszelf van de werkelijkheid te distantiëren". Toch was er in die tekst niets van dat grappige te bespeuren, noch iets over die 'beestige verhalen'. Weet je nog?... Je had het dus nog tegoed.
Laten we ditmaal trachten om op een grappige manier de 'werkelijkheid' te beschrijven: te beginnen met het woordje 'leven' en de 'zin' ervan - naar de werkelijkheid toe - ietwat beter te omschrijven.
Beestige verhalen
Tegenwoordig kunnen zeer veel mensen lezen en schrijven, dat wel. Omdat ze naar school hebben kunnen gaan. Maar dat maakt van hen geen beter mens. Bovendien kan iedereen dingen aanleren: zelfs dieren en insecten slagen daarin. Enkele voorbeelden...
Vooral in het verleden werd via circussen meermaals bewezen dat dieren trucjes kunnen aanleren. Ook nu nog leren mensen aan hun honden en paarden dingen aan. In India betrekken ze er olifanten bij. Zo zou je van een olifant niet verwachten dat hij zijn zelfportret met zijn slurf zou kunnen uitschilderen, nietwaar?
Wat insecten betreft, herinner je je misschien nog wel de vlooientheaters, waar vlooien voertuigjes als kleine koetsjes voorttrokken, draaimolens in beweging zetten, of bijvoorbeeld ballen op een doel afschoten.
Vlooien, die trucjes moesten uitvoeren waarbij ze niet mochten springen, zoals bij het voorttrekken van een karretje, werden geïmmobiliseerd door ze rond de voorborst van een zeer dun gouddraadje te voorzien. Hierdoor konden ze niet meer springen maar enkel en alleen lopen. Vóór de voorstelling werden de vlooien met dunne draad aan een koetsje gebonden.
Natuurlijk bestonden er ook vlooientheaters, die het in meerdere of mindere mate moesten hebben van illusie. Door middel van elektrische, mechanische, of magnetische hulpmiddelen werd het optreden in vlooientheater attractiever gemaakt. In sommige van deze theaters waren de vlooien slechts voor de show aanwezig. In andere ontbraken ze geheel.
Maar, wist je dat men tegenwoordig hommels kan opleiden?... Zo werden deze bijensoorten opgeleid om aan een koordje te trekken, en als beloning mogen ze nectar op een schijfje opslurpen. En, eenmaal deze eigenschap verworven, waren ze in staat om het aangeleerde aan andere hommels door te geven. Enkel zien, is geloven:
En, over Azalea, de 19-jarige rokende vrouwelijke chimpansee, heb ik het reeds eerder gehad. In de Noord-Koreaanse zoo is zij een ware attractie voor de bezoekers. Ze rookt één pakje sigaretten op per dag en is zelfs in staat om elke sigaret met een aansteker aan te steken.
Kortom: in verhouding zijn dieren, net als de mens, in staat om bepaalde eigenschappen te verwerven - waaronder: nieuwe dingen aanleren. Daarmee bedoel ik, dat een mens die het lezen en het schrijven heeft aangeleerd, en zelfs dingen waarvan hij later een beroep kan maken, geen uitzonderlijk wezen is in de ogen van Moeder Natuur.
Natuurlijk zijn er (1) mensen die dingen uitvinden, aangevuld met (2) mensen die die dingen fabriceren, en (3) mensen die het gefabriceerde kunnen aankopen voor eigen gebruik.
Noteer dat ik in die één en dezelfde zin het woordje 'mensen' heb gebruikt, alsof de ene mens - qua bewustzijnsniveau - gelijk is aan al de anderen. Hier eindigt dan ook het 'grappige en beestige deel' op de vraag: "Wat is de Zin van het Leven?".
Hoe ziet het leven op Aarde er uit - en, waarvoor dient het?
In het eerste deel stond er eveneens de volgende zin afgedrukt: 'Aan mensen die graag de zin van hun eigen leven willen leren kennen, zou ik de raad durven geven om uit te stijgen, en zichzelf te zien in functie van een veel groter geheel.' Uitstijgen dus...
Bekijk het leven op Aarde, bijvoorbeeld, met behulp van een speciale, uitvergrotende telescoop vanop de Maan, en je zult tot het besef komen dat al het Leven dient om al het andere Leven te voeden. Dit wist je natuurlijk al, maar dat weten heeft zich hoogstwaarschijnlijk niet in jouw 'geheel' weten te verankeren - want, indien dat wél zo was, wist je dat in de vraag 'Wat is de Zin van het Leven?' - ook voor jezelf - het antwoord reeds besloten lag, tenzij je er zélf extra zin aan toevoegt. (Tussen haakjes: 2017 staat voor de deur... Nu is het dus het moment om nog snel enkele voornemens, die een meerwaarde aan jouw bestaan kunnen geven, te bedenken.)
Over 'weten' gesproken... Zo ken ik zeer veel mensen die als waarachtige pseudo-filosofen door het leven gaan. Geen 'doeners' dus, maar 'denkers': mensen, 'die véél weten'. Maar, wat ben je uiteindelijk met al dat weten, waarmee niets wordt aangevangen? Stel de vraag aan hen, en laat je overspoelen.
Ware Kennis is spijtig genoeg niet voor iedereen bestemd. Zelfs in het Bijbelse Scheppingsverhaal wordt duidelijk melding gemaakt dat de eerste mensen van alle bomen in de Tuin mochten eten, behalve die van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad. Daarin was het 'doen' te beschrijven als 'afblijven', als ' niet aankomen'.
Tot besluit
'Zin', 'betekenis', 'doel' zijn woorden, die dermate kort bij elkaar aanliggen dat ze zelfs synoniemen van elkaar kunnen zijn.
Indien je de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer (1788 - 1860) mag geloven, is het hoogste doel van het leven een leven zonder doel na te streven en een nirwana op Aarde te maken. Tevens was - volgens hem - de kern van ons wezen de drang naar geslachtelijk verkeer en het instinct dat in het menselijke lichaam de meest directe en krachtige manifestatie is van de wil tot leven. Zo waren voor hem de genitaliën 'het brandpunt van de wil'. Schopenhauer verklaarde instinct als een activiteit die zich lijkt te laten leiden door een doelbegrip, zonder dat zulks in feite het geval is. Het seksuele gedrag en de seksuele anatomie zijn doelbewust op de voortplanting gericht. Een iets, waarin ik hem groot gelijk geef.
Volgens Schopenhauer is het 'doel' van de menselijke soort een ingebouwde drijfveer om zichzelf weer voort te planten, waarvoor het individu louter als vehikel dient. De ernst waarmee individuen seksuele doelen nastreven weerspiegelt het grote belang van dit onderliggende doel van de soort.
Schopenhauer beschouwde dus het seksuele gedrag van het individu als totaal overgeleverd aan een onpersoonlijke kracht. De meest pregnante manier waarop hij dit zei, is dat de wil tot leven van de nog te verwekken nakomeling een man en een vrouw naar elkaar toe drijft. Hun eigen visie, dat ze zich volledig uit eigenbelang en door eigen verlangens gedreven op een ander individu richten, is waan en die waan zélf is een manier waarop de 'natuur haar doel kan bereiken'. Het 'verlangen van de liefde', bezongen in de poëzie van alle tijden, is in deze opvatting iets dat volledig buiten de geliefden staat, en dus zó krachtig dat het individu het nauwelijks kan beheersen.
Schopenhauer dacht ook, dat als eenmaal tussen geliefden de doeleinden van de soort zijn verwezenlijkt, hun vervoering en hun extase uiteindelijk moet wegebben.
Ook over homoseksuelen had hij een persoonlijke mening. Zo'n wijdverbreide praktijk moet op de een of andere manier uit de menselijke natuur zelf voortkomen, schreef hij. Zeer jonge en zeer oude mannen hebben geen goed sperma en gehoorzamen aan een instinct om het te lozen op een manier die niets met de voortplanting te maken heeft, en op die manier dienen ze nog steeds de 'wil van de soort', die de best mogelijke nakomelingen wilt.
Arthur Schopenhauer stond bekend voor zijn pessimistische levensbeschouwing. Hijzelf zou zich eerder een realist hebben genoemd, omdat hij de wereld zag door de glazen van zijn bril. Zo was het geluk vinden geen eenvoudige zaak. Het is zeer moeilijk in onszelf, en onmogelijk ergens anders te vinden. Maar het zekerste middel om niet heel ongelukkig te worden, is niet te verlangen heel gelukkig te worden, dus door in je aanspraken op genot, bezit, aanzien en eer bescheiden te zijn.
Mensen, wiens gekleurdheid van glazen in de richting van het roze gaan, zullen er vanzelfsprekend zowel een andere kijk als een andere mening op nahouden, ... totdat ze met de zogenaamde 'realiteit' te maken krijgen, ooit. Sommigen moeten op hun sterfbed liggen vooraleer hun ogen voor een fractie van een seconde opengaan om dan voor eeuwig en altijd van de buitenwereld te worden afgesloten. Schopenhauer zou hen naïeve optimisten hebben genoemd, waarbij het woordje 'naïef' gemakkelijk door 'onwetendheid' of 'dom' kan worden vervangen.
Wat de zin van jouw leven is, moet je maar voor jezelf uitmaken - want, het verkrijgt dé betekenis die je ooit er zélf aan gaf. Een andere betekenis is er gewoonweg niet, vrees ik.
Wat 'betekenis' betreft...
Poetsvrouwen zijn nuttig. Als jij 50 euro per uur verdient, kan je best zo'n poetsvrouw inhuren die slechts 10 uur vraagt voor hetzelfde werk. Maar, indien een poetsvrouw jou zegt dat je dat werk ook zélf kunt doen, verspeelt ze de betekenis die je aan haar gaf. Als poetsvrouw toch.
Als ik een vriend vraag om mijn computer aan te sluiten, en me zegt dat ik dat ook zelf kan doen, verliest die persoon dan ook een stukje betekenis. In dit geval: als computeraansluiter.
Misschien ben jij anders, maar ik heb graag dat mensen iets voor mij betekenen, en dat zijn er meer dan je zou denken.
Indien je er eventjes zélf goed over nadenkt, verkrijgen ook voor jou vooral mensen die je niet kent een speciale betekenis. Neem de patatten-, of de groenteboer, bijvoorbeeld, en alle andere fabrikanten en leveranciers die de supermarkt waar jij gaat winkelen, volstouwen. Zo hebben beenhouwers een betekenis in jouw leven. Of, slacht jij je eigen dieren? Stel je voor dat je het vandaag zonder elektriciteit en water moet doen... Je zult vrij snel aan de weet komen welke betekenis deze leveranciers voor jou hadden. Zelfs de koe in de wei en de kakelende kip verdienen mijn respect, omdat ik nu eenmaal een vleeseter ben.
Met andere woorden: indien je betekenis aan je eigen leven wenst te geven, dien je eveneens inzicht te verkrijgen in de dingen die niet voor de hand liggen, opdat de zin ervan voor jezelf misschien duidelijker wordt.
Maar, wat heb je uit beide teksten geleerd?
1) ..... (vul in)
2) ..... (vul in)
3) ..... (vul in)
4) ..... (vul in)
5) ..... (vul in)
6) ..... (vul in)
7) ..... (vul in)
8) ..... (vul in)
9) ..... (vul in)
2017 staat voor de deur... Heb je al - vanuit de zin van je eigen bestaan - enkele voornemens op papier geplaatst?
Of, je mag ze ook hieronder in de rubriek 'Commentaar' publiceren, opdat je ze op 2 januari en alle daaropvolgende dagen zou kunnen herinneren - want, vergeten of de dingen niet afwerken, doe je misschien toch.
Anders gezegd: wat voor 'zin' heeft het nog om voornemens op te stellen, nietwaar? En, uitvergroot op het leven: wat is volgens jou - naast het dagdagelijkse gewoontegebeuren - de zin ervan? Want, als je zelfs de kleine voornemens niet waarmaakt...
Een beetje reclame...
In elk geval wens ik jou voor 2017 het allerbeste toe, en hopelijk start je aan een privé-cursus Zelfkennis bij DIMschool vzw opdat jouw leven een extra dimensie verkrijgt. :-) Doen!!!???
Of, uitstellen tot 2018?...
Oké, tot dan!
Gepost door DIMschool vzw op zaterdag 31 december 2016
0 reactie(s)
Er zijn mensen, die een antwoord willen vinden op de reden van hun eigen bestaan. In wezen zijn de redenen legio, en van zodra iemand voor zichzelf één van die vele redenen heeft gevonden, is het brein van die persoon gesust. Het rustte in vrede.
Dan zijn er anderen, die nog immer op zoek zijn naar een antwoord; een 'zinnig' antwoord, waarmede ze zich eventueel tevreden kunnen stellen. Nochtans zit ook in deze vraag het antwoord diep verscholen. Het énige wat die mensen moeten doen, is 'zien'.
Alles draait omheen Seks
Zien, hoe het Leven zichzelf automatisch voortzet: ... door voor het nageslacht te zorgen. Daarom is seks datgene wat alle leven regeert. In wezen dient het seksuele om jezelf voort te planten, waarbij je zowel voldoet aan de Roep van de Kosmos als aan die van Moeder Natuur. Dankzij de verzorging van het nageslacht draagt ook de mens dus zijn steentje bij aan de 'onsterfelijkheid van de mensheid'.
Zorgen voor het nabestaan is de hoofreden. Veel meer wordt er van ons niet verwacht. Alles wat erna volgt, waaronder involutie, evolutie, hoe het Leven wordt beleefd, et cetera, zijn ondergeschikt.
Jij bent er, dankzij jouw ouders, jouw grootouders, jouw overgrootouders en al jouw voorvaders... tot aan de allereerste 'mens'. Wees hen dankbaar. :-)
Wel is het niet te vermijden dat er tussen de huidige 7 miljard mensen miljoenen 'defecte machines' rondlopen, maar dan ook hun lijn niet voorzetten.
Zorgen voor het nabestaan is nochtans de hoofdreden van elk bestaan. Maar..., net als kleine kinderen kunnen sommigen onder ons de waarom?-vraag stellen. En, omdat antwoorden op waarom?-vragen mensen de kans geven dingen bij te leren, kunnen we antwoorden met: "Zorgen voor het nabestaan is de hoofreden, omdat alles wat bestaat als voeding dient voor alles wat bestaat." Kan het nog duidelijker worden uitgedrukt?...
Jawel! Door enkele simplistische voorbeelden te geven, rekening houdende met diens niveau van bewustzijn. Anders gezegd: je laat enkel de dingen los die die mens kan begrijpen en dus mag weten. Vertel je meer, dan kunnen er discussies losbreken, of vijandgezindheid optreden. In het allerbeste geval begrijpt hij jou toch niet, en druipt hij af.
Pure (al)chemie
Indien je de wereld van Moeder Natuur goed bekijkt, kom je misschien eveneens tot het besef hoe wreed het erin toegaat. 'Wreed' is een woord dat we eraan kunnen geven, maar alles in de Wereld - en, daar bedoel ik mee: alles in de gehele kosmos - dient nu eenmaal om elkaar te voeden. Zelfs sterren eten sterren en planeten op.
In wezen is er aan eten of opgegeten worden niets wreeds aan, tenzij je het zo wenst te vertalen: tenslotte moet alles wat leeft zichzelf kunnen voeden om in leven te blijven.
Ook op Aarde voedt het ene zich met het andere, en zelfs mensen die sterven, dienen als voeding voor een hoger geheel. Je leeft dus niet voor niets, godzijdank. :-) Tenslotte gaat er geen greintje energie in het gehele universum verloren. Het énige wat geschiedt is 'omzetting' - of, noem het 'transformatie'.
Dus, als jij ooit komt te sterven, en er van jou zowel letterlijk als figuurlijk niets overblijft, ben je nog immer voeding. Tof, hé! Niet enkel en alleen voor Moeder Aarde, die het stoffelijke in zich opneemt, maar ook voor de Maan, de andere planeten en de Zon voeden ze met jouw 'energetische restanten'. Natuurlijk mag je me niet geloven. Toch niet klakkeloos. Maar zoek het wél voor jezelf uit!
Anderzijds...
... is het misschien veel beter dat je er zo weinig mogelijk over afweet, en met de bestaande overtuigingen blijft voortleven; overtuigingen, die je ooit ergens hebt gehoord of gelezen, en dus tóch niet de jouwe zijn. :-)
Er meer over aan de weet komen, heeft slechts zin indien je ooit aan Zelfkennis doet, en inziet waarom het beter is om niet als 'gewone voeding' te dienen... Dienen, net zoals men een godheid zou dienen.
Zelfs nu, terwijl je nog leeft, kan je gerust vergeleken worden met een rondlopende batterij, die zichzelf oplaadt, geprikkeld wordt, energieën uitwisselt, energieën omzet, en zo meer.
Een beetje reclame: Indien je ooit interesse stelt in het thema 'Zelfkennis', raad ik jou aan om DIMschool vzw te contacteren. Misschien is er voor jou nog een plaatsje vrij.
Over voeding gesproken...
In een fotoreportage beroepsfotografe Julia Sundukova kunnen we zien hoe een zwaargebouwde komodovaraan een arme, nietsvermoedende geit trachten te vangen. Komodovaranen zijn nu eenmaal in staat om hun prooi van op een afstand van 9 kilometer te ruiken en ze zijn ook vooral bekend om hun techniek om in groep te jagen.
Wel ruikt een varaan niet met de neus maar gebruikt het orgaan van Jacobson, dat bestaat uit zeer gevoelig weefsel en gepositioneerd is in het gehemelte van de bek. Doordat de tong gespleten is kan de komodovaraan 'in stereo' ruiken, en zo bepalen waar de geur het sterkst is - ofwel, waar de geur vandaan komt. Om die reden kan een komodovaraan bij een gunstige wind een rottend karkas of een nog levende prooi opsporen op een afstand van meer dan acht kilometer.
Onderstaande taferelen speelden zich af op het Indonesische eiland Komodo. Het eiland meet zo'n 390 km² en heeft ongeveer 2.000 inwoners, die deels afstammen van naar het eiland verbannen gevangenen. De meesten van hen zijn islamieten, maar er zijn ook christenen en hindoes.
Het is een prachtig voorbeeld van hoe een geit geleefd heeft om uiteindelijk als voeding voor enkele komodovaranen te 'dienen', nadat ze misschien voor het nageslacht heeft gezorgd.
Bekijk de foto's vanuit het oogpunt om voor jezelf de 'hoofdreden van alle bestaan' veel beter te kunnen be-grijp-en, en dus niet vanuit het instinctieve emotionele...
  
Zijn komodovaranen slecht omdat ze geiten opeten?... Toch prachtig, hé, om te zien hoe perfect Moeder Natuur in elkaar zit, nietwaar? Jij, ik, de 7 miljard anderen, en alles wat leeft, maken daar deel van uit.
Gepost door DIMschool vzw op zaterdag 26 november 2016
0 reactie(s)
|