Etienne Vermeersch
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
|
|
Gewicht:
|
785 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
476
|
|
ISBN:
|
90-8924-752-1
|
|
ISBN-13:
|
978-90-8924-752-0
|
|
Categorie:
|
Filosofie
|
|
Richtprijs:
|
€ 24,99
|
Korte Inhoud
Met het overlijden van Etienne Vermeersch is een hele bibliotheek aan kennis en wijsheid teloorgegaan. Zijn geheugen was indrukwekkend. Hij kon bijvoorbeeld foutloos lange fragmenten uit de Ilias van Homerus, de Divina Commedia van Dante, of de cantates van Bach voordragen. Hij was net zo goed vertrouwd met wiskundige inzichten, van de gulden snede over de Fibonaccigetallen en de identiteit van Euler, tot de relativiteitstheorie en de wetten van de thermodynamica. Hij had een grondige kennis van de architectuur, de muziek, het theater en de beeldende kunsten, van Giotto en Caravaggio tot Kandinsky en Roger Raveel. Hij was bekend met de paleontologie, de cybernetica, de semiotiek, de moleculaire biologie en de astronomie. Weinigen kenden beter het werk van Baruch Spinoza, Immanuel Kant en Karl Popper. Verder was hij expert in de geschiedenis en de geschriften van het christendom, het jodendom, de islam en zelfs van het hindoeïsme en het confucianisme.
'Nagelaten geschriften' bevat een reeks teksten over de thema’s die Etienne Vermeersch zijn hele leven bezighielden. Het boek bevat wetenschappelijke en filosofische artikelen die hier voor het eerst in een Nederlandse vertaling verschijnen en toespraken, nota’s en opiniestukken die hij in de loop van zijn lange academische carrière schreef over zaken als identiteit, migratie, geloof, milieu, abortus, euthanasie, overbevolking en kunst. De teksten geven de tijdgeest weer van de voorbije decennia en maken duidelijk hoezeer Etienne Vermeersch zijn stempel drukte op de mentaliteitswijzigingen die tijdens zijn leven plaatsvonden.
Johan Braeckman en Dirk Verhofstadt waren medewerkers, collega’s en bovenal intieme vrienden van Etienne Vermeersch. Ze brengen met dit boek een eerbetoon aan de intellectuele erfenis van een van Vlaanderens belangrijkste filosofen.
Uittreksel
Blz. 449: ‘Als ik na mijn dood toch plots voor God sta, zou ik zeggen: “]e hebt gelogen dat je zwart ziet."
Interview door Lieve Blancquaert & Barbara Debusschere
In maart 2017 sprak fotografe en documentairemaakster Lieve Blancquaert voor haar boek en tv-serie 'Last Days' met Etienne Vermeersch over zijn intieme kijk op de dood. ’Hij was toen nog niet ziek. Met zijn bekende vurigheid vertelde hij over het einde en zijn einde en net dat had iets erg kwetsbaar,’ zegt ze.
Wat betekent het voor jou om oud te worden?
Daar zou ik diep over moeten nadenken. Het is pas recent dat ik ervaar dat ik oud ben. Tot mijn dertigste voelde ik me als een jongen. Toen iemand me jaren later zei dat hij me in een station wel zou herkennen als ‘een man van middelbare leeftijd’ schrok ik me rot. Toen pas realiseerde ik me dat ik van middelbare leeftijd was. Nog later beschreef Hugo Camps de koning als hoogbejaard. ‘Hugo,’ zei ik, ‘die is jonger dan ik en ik voel me niet eens bejaarde! (lacht hartelijk)
Oud worden is voor mij vooral een kwestie van mentaliteit. Er is natuurlijk het nadeel dat het fysiek moeilijker wordt. Er zijn kwaaltjes. Ik kreeg vroeger al een viervoudige bypass en twee hartinfarcten. Maar dat neem je erbij. Eens voorbij de tachtig is het vervelende wel dat je evenwichtssysteem verzwakt. Nu pas weet ik hoe het komt dat zoveel oudere mensen vallen. Dat systeem werkt minder goed. Dus ik daal nooit meer een trap af zonder leuning. Architecten die de leuning vergeten moeten hun studies opnieuw doen.
Maar verder heb ik geen enkel probleem met ouder worden. Het enige dagelijkse nadeel is dat ik geen tien uur per dag meer kan werken. Het zijn er nu acht. En het concentratievermogen zwakt af. Drie, vier uur aan één stuk lukt niet meer. Ik moet nu om het anderhalf uur pauzeren. Maar is dat wel oud? Jonge mensen zijn toch ook de hele tijd afgeleid?
Los daarvan ben ik nog altijd enorm gedreven. Ik ben nu bezig met de voorbereiding van een nieuw boek dat hopelijk dit jaar af is en ik weet al wat het volgende boek wordt. Als je altijd een doel hebt, dan blijf je gedreven. Ik heb me nog nooit verveeld. Ook als kleine jongen trouwens niet. Ik begrijp niet wat dat is, je vervelen. Het enige wat ik moet proberen, is mijzelf wat temperen, eens een aanvraag voor een lezing afwijzen tot het boek af is.
Wat is voor jou het geheim van een goed en lang leven?
Je moet ten eerste je ouders goed kiezen, zodat je genetische aanleg in de goeie richting gaat en je de tegenslag van zware handicaps of bijvoorbeeld die juveniele diabetes vermijdt. Veel mensen zijn met handicaps geboren. Ik heb zelf de handicap van hoge bloeddruk en hoge cholesterol en ik had dus moeten sterven rond mijn zestigste door een hartaanval of hersenbloeding. Maar dankzij de geneeskunde is dat vermeden en ben ik ouder geworden dan mijn vader, mijn grootvader, mijn moeder. Mijn vader kreeg wel al medicatie, maar zijn oudere broers niet en die stierven nog rond hun vijftigste, zestigste.
Ten tweede bega je best geen stommiteiten en stop je best met roken en te veel drinken, eet je best gezond en beweeg je best voldoende. Ik heb even gerookt en eens een periode te veel gedronken, maar heb mezelf verplicht te stoppen. Het belangrijkste is mentaal jong te blijven. Dat doe je door iets te realiseren vanuit wat jou boeit. En dan nog iets. En nog iets.
Hoe kijk je terug op je leven?
Ik heb onnoemelijk veel geluk gehad met dingen die ik niet verdiende maar die ik toch kreeg, per toeval. Je moet het geluk wel wat helpen. Toen ik uittrad bij de jezuïeten was ik kandidaat in de klassieke filologie en ik deed mijn eerste licentie en dan mijn tweede licentie in Gent. Maar...
|